Beklimming van Montaña de Azufre onder villa de Mazo op La Palma
beginpunt : Karrenspoor ten westen van Montaña del Azufre
eindpunt : Karrenspoor ten westen van Montaña del Azufre
afstand : Heen en terug samen 2 km
tijdsduur : 1 uur
signalering : Rode stippellijn op kaart
hoogteverschillen : Totaal stijgen 100 meter, totaal dalen 100 meter
zwaarte : Gemiddeld
bar restaurant : Kiosco Salemera
watertappunt : Nee
bushalte : Nee
De gedoofde vulkaan Montaña del Azufre ligt in het kleine natuurmonument met dezelfde naam. De top ligt op een hoogte van 275 meter. Azufre betekent zwavel in het Nederlands. Verklaart direct ook de diverse kleuren in de bergwand. In dit gebied zijn aardewerk scherven gevonden van de eerste bewoners van La Palma.
Je parkeert de auto naast de betonweg op één van de onverharde parkeerhaventjes ter hoogte van de westelijke helling van Montaña del Azufre. Het onverharde karrenspoor dat je in moet slaan richting de berg kruist al snel een dunne gegalvaniseerde waterleiding. Twintig meter na deze leiding gaat een smal geitenpaadje rechtdoor richting berg en over een laag muurtje. Deze volg je linksaanhoudend, schuin de berghelling op.
Onder zie je langzaam het achterland onder je veranderen. Aanvankelijk zie je alleen maar laag struikgewas en wat rotspuntjes. Wanneer je hoger komt zie je dat het terrein bezaaid is met lage muurtjes die ontelbare terrasjes vormen. Vandaag de dag wordt hier geen landbouw meer bedreven. Maar zo te zien moeten in vroegere tijden hier vele keuterboertjes hun lapjes grond bewerkt hebben. Het ruige door wind geteisterde landschap met al die muurtjes lijkt erg op gebieden langs de Ierse westkust.
Het geitenpaadje brengt je geleidelijk naar het laagste deel van de kraterrand. Hier zie je dat de lavastroom ooit aan de oceaankant door de kraterwand is heen gebroken. Op die plek is een muur gebouwd, waarvan het doel ons niet bekend is. Misschien als afrastering voor vee. In de krater zijn ook tal van landbouwterrasjes gemaakt. in de eerder genoemde muur is aan de linkerkant een deuropening te zien en lijkt het wel of er zich een hutje in de muur bevindt. Nader onderzoek leert dat het een niet meer in gebruik zijnd altaartje is.
Op de kraterrand volg je het pad verder naar rechts. Op het hardere gedeelte is het pad slecht te zien. Iets hoger waar de ondergrond weer iets losser wordt is het pad weer goed zichtbaar. Vanaf de top en het daarachter liggende deel heb je fraai uitzicht over de omgeving en de oceaan. Neem echter wel stormharingen mee, want het kan hier akelig hard waaien. Aan de oceaankant en voet van de berg ligt het vakantiegehucht voor locals ‘La Salamera’ met het gelijknamige eettentje, waar je fantastisch vis kunt eten.