Kustwandeling over de lavavlakte bij La Salemera via Cangrejera naar El Pozo op La Palma
beginpunt : Vuurtoren van La Salemera
eindpunt : Vuurtoren van La Salemera
afstand : 9 km ( heen en terug samen)
tijdsduur : 3 uur
signalering : nee, geitenpaadje en onverharde piste
hoogteverschillen : Totaal stijgen 75 meter, totaal dalen 75 meter
zwaarte : Makkelijk maar wel erg oneffen ondergrond over de lavavlakte
bar restaurant : Kiosco La Salemera
watertappunt : nee
bushalte : nee
Kies de juiste dag en neem je zwem- en of snorkelspullen mee voor deze leuke kustwandeling op La Palma. De wandeling begint bij de vuurtoren van La Salemera. De vuurtoren is op dit moment ‘gescalpeerd’ vanwege werkzaamheden. Vandaar dat we een oudere foto geplaatst hebben waar de vuurtoren zijn ‘schedeldak’ nog heeft. Links naast de vuurtoren staat een artistiek uithangbord met info over de vuurtoren. Links hiervan begint een pad over de lavabrokken richting het noorden naar La Cangrejera.
Je kunt er voor kiezen direct Salemera te verkennen en naar het strand te gaan of dit voor het eind te bewaren en te combineren met een heerlijke (vis)maaltijd in de gelijknamige Kiosco. In de zuidpunt van het dorp ligt een trailerhelling en staan een paar iets luxere huizen. De rest van Salemera is echt een dorp met lokale vakantiehuisjes voor de middengroep, niet rijk niet arm.
Het pad of paadjes over de lavavlakte zijn niet altijd even goed zichtbaar. Maar met de nodige aandacht kun je toch vrij gemakkelijk een spoor vinden die je richting La Cangrejera brengt. Cangrejo betekent krab in het Spaans. Dit dorp doet zijn naam van krabbenvindplaats eer aan. Onderweg kom je ongetwijfeld flinke aantallen van deze zonnende renkrabben tegen. Ongelofelijk dat die lichte krabben zich zo goed aan de rotsen vast kunnen zetten in het geweld van de golven. Het spel tussen het water en rotsen is iedere keer weer anders. een prachtig schouwspel om even rustig van te genieten.
Even voor La Cangrejera ligt een langerekt smal kiezelstrand, Playa del Burro (strand van de ezel). Werkelijk geen idee waarom het strand deze naam heeft gekregen. Misschien omdat als je iets verder loopt, er ook beschutter gelegen strandjes zijn. Vlak voor het bereiken van La Cangrejera verlaat je de lava en moet je een stukje over een onverharde piste wandelen.
Een brede onverharde piste naar rechts brengt je voor een aantal vissershutjes naar een klein kiezelstrand. De eigenaar van het rechtse hutje aan het strand heeft René twaalf jaar geleden, toen we hier nog maar net woonden, uitgenodigd, om na het vissen met de kano, mee te eten. De beste oude vrolijke man was nog geen spat veranderd en wist nog van de eerdere ontmoeting. Het hutje is zijn enige bezit en hij woont hier permanent. Hoe groot is het verschil als je vanaf zijn onderkomen het betonpaadje langs de kust omhoog volgt. Daar staan een aantal bijzonder luxe vakantiehuizen als tweede of derde woning van rijke lieden die er vrijwel nooit verblijven.
Het betonpaadje voert je boven een aantal kiezelstrandjes langs en onder en tussen een aantal fraaie vakantiewoningen door. Het paadje eindigt weer op de onverharde piste die je naar rechts en omhoog voert richting de laagvlakte van het gehucht El Pozo. Voor de echte avonturiers en berggeiten is er een mogelijkheid om klauterend een stukje af te snijden door bij het bereiken van de electriciteitspalen, deze van paal tot paal richting kust te volgen (niet geheel ongevaarlijk). Normale stervelingen kunnen op hun gemak het eerst steigende en later weer dalende pad volgen dat je met een bocht langs de baai van rotspunt Punta del Moro voert.
Op de kleine laagvlakte aangekomen zie je ook in El Pozo weer de tweedeling tussen arm en rijk. De armoedige vissershutjes op de eerste lijn aan het water en de wat hoger geplaatste vakantiehuizen van de wat beter bedeelden. Aan het eind van de rij vissershutjes begint het natuurlijke zandstrand van El Pozo.
Een mooi punt om een flinke rustpauze te nemen om een beetje energie op te doen voor de terugweg en lekker af te koelen in de uitnodigende oceaan. De terug weg kun je indien gewenst ook tot aan Salemera op de onverharde piste volgen. Hoewel het pad over de lavavlakte natuurlijk veel interessanter is. Want het spel tussen het water en rotsen kan inmiddels al weer heel anders zijn dan op de heenweg en blijft boeien.