Wandelen op La Palma. Rondwandeling Valencia-Tamarahoya-Valencia. W14

beginpunt : Eind van verharde piste valencia bij parkeerplaats voor de Bejenadowandeling 13.3

eindpunt : Eind van verharde piste Valencia bij parkeerplaats voor de Bejenadowandeling 13.3

afstand : 7 kilometer            

tijdsduur : < 3 uur

signalering: nee

hoogteverschillen : totaal stijgen 300 meter, totaal dalen 300 meter

zwaarte : middel

bar restaurant : nee

watertappunt : nee

bushalte : nee

Deze rondwandeling is een alternatief voor als je eigenlijk van plan was naar de top van de Pico de Bejenado te gaan. Maar daar door bewolking of drukte op de wandelroute liever van af ziet. Je begint deze route gewoon als gepland over de piste de Ferer. Maar bij de afslag van de 13.3 naar rechts richting de top van de Bejenado, blijf je de brede piste rechtdoor volgen tot het einde. Aan het eind staat een bord dat schuin naar links en beneden wijst richting Tamarahoya.

Het naar beneden zigzaggende smalle bospad brengt je al snel bij een groen hek. Het is even zoeken maar dan ontdek je dat het pad achter je (zo’n 30 meter van het hek) naar rechts is afgeslagen. Je daalt nu aan de rechterkant verder af langs dit hek dat een gebied ter groote van misschien wel 5 voetbalvelden omzoomt. Achter het hek bevinden zich een 120 tal rotstekeningen (petrogliefen) van de Benahoares, de eerste bewoners van La Palma. Doe geen moeite, vanaf de buitenkant van het hek zie ze niet te zien. Bovendien mis je er niet veel aan. Het gaat veelal om niet meer dan een paar hele simpele spiralen of strepen die in een vlakke steen gekerft staan.

Aan de onderkant van het afgezette terrein stopt het duidelijke pad. Je moet je goed oriënteren om het smalle paadje naar beneden te ontdekken. Dit loopt min of meer recht over de graat naar beneden tot het op een breder pad uitkomt. Hier ga je links. Volg dit oude pad totdat het eindigt bij een breder pad dat je rechts naar beneden volgt. Dit is de enige maal dat je rechts en naar beneden gaat bij een kruising. Vanaf hier gaat het bij alle kruisingen en afslagen waar het niet helemaal duidelijk is wat het doorgaande pad is, links en omhoog. Nadat je nu bij de eerste afslag het brede spoor naar links hebt genomen, ga je een honderdtal meter na het huisje wederom naar links even naar beneden maar dan gelijk weer omhoog het wandelpad naar links in.

Nogmaals, bij twijfel over de juiste route, ga je naar links en omhoog. Dit pad eindigt op een terrein waar de resten van een kleine woongemeenschap van eeuwen geleden staan. Aan de oostkant van dit terrein verdwijnt een smal maar duidelijk pad langs een helling het bos in. Ook hier geldt weer dat als je driesprongen of kruisingen tegenkomt, en je niet direkt ziet wat het duidelijkste en meest gebruikte pad is, links en omhoog.

Deze route is niet bewijzerd, maar wordt af en toe gebruikt als trainingsrondje voor de leden van berg-marathon club Bayana uit El Paso. Op sommige stenen op de route hebben ze met gele verf kleine herkenningstekens op stenen aangebracht. Ook zie je dat op de juiste pad ‘schoner’ is doordat er minder jonge boompjes of andere planten op het pad groeien. Het pad brengt je uiteindelijk weer terug op de Piste de Valencia. Links omhoog is het nu nog slechts een paar honderd meter wandelen naar de auto.

Het enige uitzicht dat je tijdens deze wandeling hebt is tijdens het eerste stuk over de piste de Ferer. De wandeling voert je daarna door pijnboombos met dennen in bijna alle maten. Alleen valt op dat je er niet van die reusachtige Canarische pijnbomen aantreft. Aangezien dit gebied zich niet al te ver van de bewoonde wereld bevindt, zijn de woudreuzen in het verleden waarschijnlijk gekapt voor het kostbare hardhout (tea) dat zich in het binnenste van deze reusachtige dennen bevindt.

Je komt na de afslag naar de top van de Pico de Bejenado vrijwel zeker niemand meer tegen. Tijdens deze wandeling heb je wel grote kans om regelmatig hele nieuwsgierige en typisch Canarische vogels te ontmoeten. Wij slaagden er tijdens deze ene wandeling in om met onze vrij simpele camera, van o.a. de steenkraai, Berthelots pieper, raaf en blauwe vink, redelijke foto’s te maken. De gevederde vrienden waren namelijk ongelofelijk nieuwsgierig en helemaal niet schuw.