Rondwandeling Montaña de Enrique op het Canarische eiland La Palma.W30
beginpunt: Parkeerplaats boven Tacande de arriba. Splitsing sllp100 en 101
eindpunt: Parkeerplaats boven Tacande de arriba. Splitsing sllp100 en 101
afstand: 10 kilometer
tijdsduur : 3 uur
signalering: Sl lp 101, verder niet gemarkeerd.
hoogteverschillen : totaal stijgen 500 meter, totaal dalen 500 meter.
zwaarte : middel
bar restaurant : nee
watertappunt : nee
bushalte : nee
Deze rondwandeling op La Palma rondom, en deels over, Montaña de Enrique geeft je vooral in het begin tijdens het steile stuk omhoog over wandelpad sl Lp 101 een goed beeld van het survival vermogen van de Canarische den. Hier heeft in de zomer van 2012 een grote en intense bosbrand gewoed. De meeste vegetatie heeft het niet overleefd. Maar de vuurbestendige Canarische dennen zijn, ondanks een paar droge winters, toch al weer redelijk groen.
De Canarische pijnboom heeft een zeer dikke schors. Ondanks dat de lange dennennaalden van de boom branden als een fakkel, weet de boom middels zijn dikke schors de vitale sapstromen van de boom te beschermen tegen de intense hitte. Na zes maanden zie je voorzichtig groene twijgen uit de stam te voorschijn komen. Na twee jaar staat er gewoon weer een groene boom. Met een zwartgeblakerde stam. Dat dan wel.
Het pad wordt afwisselend wel en niet aan weerskanten begrensd door muurtjes. Het als maar steigende pad volgt de contouren van Montaña de Enrique die je links naast je ziet. Boven gekomen belandt je op de vlakte van Llano del Jable. Een vlakte van rood en zwart lava as met sporadisch verspreid staande dennen. De lage roodgekleurde berg voor je is Montaña Quemada.
De zwarte askegel ten zuiden van Llano del Jable is de gedoofde vulkaan Pico de Birigoyo. Gisteren tijdens de wandeling was er Calima. Dit is een warme droge en stoffige wind uit Afrika. Vandaar dat de foto’s wat wazig lijken. Veel toeristen denken dat het dan heiig is. Maar pas op, het is stof dat in de lucht zit. Normaal zijn de kleurcontrasten hier op Llano del Jable veel sterker. Er zijn echter ook vaak dagen dat de mistflarden hier door de harde wind overheen razen.
Wanneer wandelpad sllp101 onder aan de Montaña Quemada komt, staat er een wegwijzer die onder andere de PRLP14 aanwijst. Dit is echter de nieuwe route. Je moet hier bij het bord links afslaan. Dus het niet gemarkeerde pad naar beneden. Dit is de oude route van de PRLP14. Na een tijdje kom je op een betonpad. Waar dit beton pad weer onverhard wordt, gaat een breed bospad schuin terug naar links. Deze sla je in en na ongeveer 100 meter sla je een breed bospad naar rechts in. Dit is op de kaart van Freytag y Berndt een witte lijn.
Dit brede pad loopt over de noordhelling van Montaña de Enrique. Er zijn diverse afslagen maar je volgt gewoon de duidelijkste route. Op een gegeven moment krijg je een Y-splitsing. Hier neem je het rechter en lagere pad. Een stukje verder loopt het pad tegen een hek. Even daarvoor is er een afslag naar links die je moet nemen. Het pad dat langs de éénzame grote pijnboom loopt. Weer even verder stuit je wederom op een Y-splitsing en neem je weer het rechter en lager gelegen pad.
Waar de muur aan de rechterkant van het pad eindigt, gaat het pad scherp naar rechts en langzaam naar beneden. Het bospad daalt verder af langs de helling van Montaña de Enrique en regelmatig heb je een fraai uitzicht over de vlakte boven El Paso, de wanden van de Caldera de Taburiente en de indrukwekkende lavastroom van Montaña Quemada. Op een gegeven moment stopt het brede pad en moet je links af een smal bospaadje in. Bij het verlaten huis met de honden achter het hek kunnen de avonturiers rechtdoor over en door een smal lastig pad dat soms meer op een dicht begroeide greppel lijkt. De anderen kunnen bij dit ‘hondenhuis’ schuin rechts naar beneden over het brede pad. Beide routes brengen je op het verharde pad van de sllp100 die je linksaf terug richting auto vervolgt.