Rondwandeling boven El Fayal bij Puntagorda op het Canarische eiland La Palma.W28
beginpunt : Centro de Naturaleza boven El Fayal bij Puntagorda
eindpunt : Centro de Naturaleza boven El Fayal bij Puntagorda
afstand : 12,5 kliometer
tijdsduur : 4 uur
signalering: PRLP-11 , PRLP-10 en ongemarkeerd pad (op kaart rode stippellijn)
hoogteverschillen : totaal stijgen 500 meter, totaal dalen 500 meter
zwaarte : middel
bar restaurant : Diversen in Puntagorda, dichtsbijzijnde Las Piñas aan doorgaande weg.
watertappunt : nee
bushalte : ja
Deze rondwandeling boven El Fayal bij Puntagorda op La Palma begint bij Natuurcamping (Niet te verwarren met Naturisten camping) La Rosa. Vanaf de doorgaande weg sla je net even ten zuiden van de afslag El Fayal omhoog richting het Centro Naturaleza La Rosa. Na 200 meter begint de wandeling bij de kruising van de wandelroutes GR130 en PRLP11.
Je volgt wandelroute La Rosa (PRLP11) omhoog richting het hoogste punt van La Palma, El Roque de Los Muchachos. Het pad is vaak breed en loopt door open pijnboombos. Op zich niet spectaculair. Ook al niet door de glimmende waterleidingen die het pad ontsieren. De wandeling begint dus niet spectaculair maar wordt steeds leuker. Al vrij vroeg tijdens de wandeling kom je langs een idyllisch drinkwaterbassin in het bos. Maar goed dat het omheind is met een hoog hek. Want aan het eind van de wandeling zou je er maar wat graag in willen duiken. Die fout maak je overigens maar één keer. Het water op deze hoogte is namelijk ijskoud.
De wandeling voert regelmatig door en langs hoger gelegen landerijen. Op deze hoogte geen bananen of avocado’s maar druiven, vijgen, amandelen, moerbeien, en kastanjes. Na ongeveer 4,5 kilometer kruis je wandelroute La Traviesa (PRLP10) Die volg je linksaf richting La Briesta en La Mata. De wandeling wordt langs deze route al een stuk interessanter. Het pad kruist hier de eerste maal de bedding van Barranco Izcagua. Je volgt de Traviesa (PRLP10) tot de vervallen hutjes van ‘Mata Burros’. Daar steek je de geasfalteerde weg over en vervolg je je wandeling over de onverharde piste die niet is gemarkeerd. (Je verlaat hier dus de PRLP 11 die op de verharde weg naar rechts afbuigt.) Het te volgen pad is de roodgekleurde aardepiste rechtdoor.
Via deze piste kom je langs twee oude vervallen bronnen. Na een kleine twee kilometer komt de weg op een breed open stuk. De piste gaat hier scherp rechtsaf de hoek om, die volg je niet. Aan de linkerkant van de open plek begint echter het met steenmannetjes aangegeven pad dat afdaalt in de Barranco Izcagua. Vanaf hier begint het mooiste deel van de wandeling. Dit op de kaart met een rode stippellijn aangegeven wandelpad, was voorheen een bestaande route die met groen-wit was gemarkeerd. Vandaar dat je hier en daar nog wat vage merktekens op rotsen ziet staan. Het pad is echter zeer duidelijk.
Het pad voert je voor de tweede maal door de bedding van Barranco Izcagua. Waarschijnlijk zijn de vogels je voor. Anders zou je hier, in de zomermaanden, heerlijk kunnen genieten van de vruchten van de moerbei bomen die hier in de bedding staan. Aan de andere kant gaat het pad slechts geleidelijk omhoog. Verbazingwekkend om te zien is het, dat na zo’n tien minuten de barranco dan al weer zo diep onder je ligt. Aan het eind van dit smalle pad volg je de meest duidelijke onverharde piste rechts naar beneden ( diverse brede onverharde zijwegen negeren) tot het paaltje dat het laatste stukje van wandelpad PRLP11 aangeeft.Dit pad brengt je na nog geen 100 meter weer naar het beginpunt, en nu dus ook eindpunt van deze wandeling.