Van Pico de La Cruz naar El Pilar over wandelroute GR131 op La Palma.
beginpunt : Pico de La Cruz
eindpunt : Recreatiegebied El Pilar
afstand : 26 kilometer
tijdsduur : 8 uur
hoogteverschillen : totaal stijgen 300 meter, totaal dalen 1200 meter
zwaarte : zwaar door de lengte, pad is goed en niet erg steil
signalering : GR131 rood-wit
bar restaurant : autobar El Pilar
watertappunt : Fuente Guairin en El Pilar
bushalte : nee
Even ten westen van Pico de La Cruz komt de doorgaande weg dicht langs wandelroute GR131. Hier begint deze mooie tocht met de makkelijke beklimming van deze oude vulkaantop aan de rand van de enorme erosiekrater van de Caldera de Taburiente. Boven de boomgrens vervolgt het pad van de GR131 zich over de oostelijke kraterrand naar de volgende vulkaantop, Pico de La Nieve (Top van de sneeuw). Lang niet iedere winter ligt hier sneeuw, maar als het sneeuwt blijft de sneeuw hier op de noord-oost helling vrij lang liggen.
Boven de boomgrens groeien voornamelijk stugge lage struiken die bestand zijn tegen het harde klimaat hierboven en ’s zomers uitbundig bloeien. In de winter, mits deze niet te droog is, zijn deze ‘survivors’ nog steeds groen. In winters zoals nu (2015/2016) hebben zelfs deze krachtpatsers het zwaar en verliezen hun blaadjes, wachtend op die broodnodige regen.
Aan de oceaankant zie je vaak de wolken hangen die met de noord-oost passaatwinden hier tegen La Palma botsen en er voor zorgen dat zich hier de vochtige laurierbossen bevinden.
Hoger op de berghellingen staan de pijnbomen die zelf hun eigen regen veroorzaken. Langs de ongekend lange naalden van de canarische pijnbomen condenseert de waterdamp en druppelt gestaag naar beneden. Deze bomen zijn dus zelfvoorziendend en het struikgewas er onder profiteert daar van mee.
Vanaf Pico de La Nieve komt wandelroute GR131 onder de boomgrens. Wij hebben een keer tijdens een tweedaagse wandeling de fout gemaakt om eerst heerlijk te genieten van een tapamaaltijd bij het licht van de sterren op de kale top van Pico de la Nieve om daarna te gaan slapen in het lager gelegen bos. Foutje. We werden daar opgewacht en de hele nacht belaagd door muggen die net als wij beschutting hadden gezocht tegen de wind op de top. We vonden het al zo verdacht dat er zoveel zwaluwen bij die twee kilometer hoge berghellingen rondscheerden. Ach, aldoende leert men.
Verder langs de route kom je langs berghut Refugio de la punta de los Roques. In de zomer wordt deze hut echter ook gebruikt door groepen lokals die er een wandeling combineren met een feestje op grote hoogte. Dan doe je als wandelaar ook geen oog dicht. Verstandiger is het dus om ergens anders op een rustig plekje een slaapplaats te zoeken. Maar dan wel op een punt waar wat wind staat. En dat er af en toe op sommige plaatsen veel wind staat kun je wel zien aan de door de wind gepolijste rotswanden. Hier heb je gegarandeerd geen last van muggen of feestende Palmeros. Maar of dit nu de beste slaapplaatsen zijn….
Vanaf Pico de La Sabina loopt het pad van de GR131 afwisselend aan de oost en westkant van de verschillende oude vulkaantoppen en onder steile basaltwanden langs. Dit deel van de route tot net voorbij Pico Corralejo vinden wij zelf één van de mooiste wandelingen van La Palma. Doordat het pad hier vaak niet meer over de graat loopt krijg je steeds weer een heel wisselend uitzicht. Zo kijk je over de oceaan en de groene bergen boven Santa Cruz en/of de wolkenzee, om even later weer in die ruige, woeste diepte van de enorme erosiekrater te staren.
Vanaf Pico Corralejo daalt het pad vrijwel continu gestaag af naar El Reventon waar de GR131 het pad kruist van de Prlp1, die het oosten met het westen van La Palma verbindt. Vanaf dit punt gaat de wandelroute afwisselend over de brede pista de Hilera de La Cumbre en een wandelpad dat zich nu eens links dan weer rechts van de brede piste bevindt. Heel licht steigend vervolgt de route zich nu over de dichtbegroeide graat van de Cumbre Nueva tot aan recreatiegebied El Pilar met officiële kampeermogelijkheid.