zwavel op la palma
Afgelopen week trok er een grote zwavelwolk over de Canarische eilanden heen die was ontstaan door de vulkaanuitbarsting op het Caraïbische eiland Saint Vincent. Er was geen waarschuwing afgegeven omdat de zwavel op een hoogte van vijfduizend meter over zou komen. Toevallig hebben wij hier op La Palma een gedoofde vulkaan die ook bekend staat om de hoeveelheid zwavel die hij uit heeft gebraakt. Montaña de Azufre (zwavelberg) het strand aan het lavaplateau dat in de oceaan onder de vulkaan is ontstaan noemen ze hier het zwavelstrand, Playa de Azufre. Patricia was er nog nooit geweest. Mooie reden om het afgelopen zaterdag eens met een bezoek te vereren. Het is wel een strand waar je wat voor over moet hebben om er te komen, en dan moet je ook nog terug.
Op zich is het geen heel ingewikkeld paadje. Af en toe dreig je het spoor even bijster te raken, maar dan zie je iets verder het geitenpaadje weer verder gaan. Op een gegeven moment staat er een soort oude metalen zwembad trap om een verticaal stuk rotwand te overbruggen. Het laatste stuk is net een hele steile zandduin van tegen de berg opgewaaid zand. Dat zand in je schoenen is minder vervelend dan het gruis. Je probeert dat spul in een hoekje van je schoenen te dirigeren zodat je er geen last meer van hebt. Helaas, die vervelende kleine steentjes winnen het keer op keer van je. Op een gegeven moment gooi je de handdoek en ga je even zitten om je schoenen te legen.
Tot onze verbazing waren we niet alleen op het strand. In de uiterste hoek van het strand lag, achter de rotsen uit de wind nog een badgast. “Dat is een lekker naakt jong ding”, zei René. ” Dat kun jij hier vandaan niet zien”, reageerde Patricia. Klopt, maar met een beetje gezond verstand snap je dat het geen gerimpeld oud gebouw is dat zo’n fysieke inspanning doet om borsten en billen een fraaie tint te geven. Toen dit bejaarde stel weer aanstalten maakte om terug omhoog te gaan, stelde Patricia voor dat René de auto zou halen terwijl zij nog even een duik nam. Dat bedoelde hij dus met oude gebouwen. Tijdens de klauterpartij zagen we dat onze medebadgast ook aan de klim was begonnen. Bleek inderdaad een lekker jong ding te zijn. Had inmiddels wel weer kleding aan.
We kwamen vlak langs Restaurant Kiosko Salemera. Tegen beter in toch maar even vragen of er niet toevallig een tafeltje vrij was. Wie schetst onze verbazing ? Plaats zat ! Waarschijnlijk omdat het net na ‘Semana Santa’ is, de belangrijkste vakantieweek van Spanje. Kiosko Salemera is een perfect adresje voor alles wat de oceaan vers te bieden heeft. Bij thuiskomst nog even op het dakterras van Villa Merluza van een sundowner genoten. Zitten we daar te luisteren naar een podcast van ene Ab Gietelink, die zich richtte via een soort open brief aan het OMT. Wij konden ons aardig vinden in de strekking en sarcastische humor er van. Opgezocht wie deze persoon is. Blijkt het een linkse rakker te zijn die dertig jaar lid is geweest van Groen Links. Kijk, dat geeft de burger moed, wanneer zelfs die linksgekkies zich beginnen te verzetten tegen al die vrijheidsbeperkende maatregelen van dit ongekozen team.
