spiegeleieren en pizza
Als ochtendmens geniet René iedere morgen intens van het gefluid en gezang van de vogels in de tuin bij het eerste licht. Afgelopen zondagmorgen maar eens wat van die vrolijke muziek opgenomen. Vervolgens moest er een muurtje gemetseld worden. Zowaar had hij deze keer de discipline om niet hoger dan vier betonblokken in één keer te metselen, zodat de muur niet onder zijn eigen gewicht ‘vervormt’. Muurtje afgedekt met plastic om te voorkomen dat het metselwerk te snel droogt. Mooi, kunnen we nog even een paar uurtjes de bergen in voordat de opgegeven wolken vanuit het westen arriveren. Patricia, die d’r spiegeleieren aan het bakken was, moest wel even aangespoord worden op te schieten. Maar krijg zo’n warmte aanbiddend reptiel maar eens uit de zon.
We waren maar net op tijd. Aanvankelijk hadden nog een uurtje blauwe lucht, maar toen kwamen de wolken in sneltreinvaart vanaf zee de bergen in rollen. Wat kan dat snel gaan op zo’n eilandje in de Atlantische Oceaan. Voor iemand die ons gevraagd had of we de zaden van de ‘La Palma honingbrem’ voor hem konden regelen, hebben we goed nieuws. Niet de zaden, want daar is het nog te vroeg voor. Maar wel heel veel honingbrem gevonden niet te ver van ons huis vandaan. Zodra die zwarte zaadpeulen er aan hangen, sturen we er een aantal naar Nederland.
René liep te mopperen dat de wolken de foto’s bedierven. Maar aan de andere kant is het ook wel weer eens iets anders dan die eeuwige blauwe lucht. Om Tenerife onder de wolken door te zien is ook wel bijzonder. Meestal zie je alleen de top van de vulkaan de Teide van onze grote buur boven de wolken uitsteken. René stelde voor om een ‘onbekend’ paadje aan de oostkant van de bergrug te verkennen. Dat staat rond deze tijd bomvol allerlei bloeiende kruiden. We waren te vroeg, alles stond nog in knop. Wel hebben we een geweldige nieuwe stek voor verse oregano gevonden. Dat komt goed uit want die is op en er wordt nog wel wat van gebruikt in ons gezin. O.a. voor over de spiegeleieren (niet die van Tries) en de pizza’s waar de kids aan verslaafd zijn. Vreemd genoed kwamen we op het ‘ onbekende’ paadje een ander stel tegen. Hij met een enorm net. Maar ook zij waren te vroeg. Weinig bloeiende kruiden dus ook nog weinig vlinders hier in dit gebied. Want dat net zal toch niet voor vissen zijn geweest.
Het plan was om op de terugweg ergens een terrasje te pakken. Maar toen we over de bergrand kwamen werd het steeds zwaarder bewolkt. Wat lager verschenen de eerste spettertjes op de voorruit. Geen terrasje dus, door naar huis. Daar regende het zelfs. Geen stortregen maar wel regen waar je serieus nat van werd. René had zijn metselwerk helemaal niet tegen de zon hoeven af te dekken. Sterker nog, het had beter geweest als hij het niet gedaan had. Maar ja wie verwacht nu zoiets. Hier op La Palma zeggen ze; “Lluvia en abril cuenta para mil.” Regen in april telt duizend maal. Regen in mei is een geschenk van god. ” Lluvia en mayo es un regalo de dios”. Want daarna regent het zeker vier maanden niet meer. Bij het binnenstappen van het huis werden we verwelkomd door…..de lucht van versgebakken pizza’s. Het duurt nog wel twee maanden eer dat de oregano in bloei staat en geplukt kan worden. Maar we zijn bang dat het een enorme bos moet worden. Er staat genoeg, dus dat zal geen probleem zijn.