meisjes met vlechtjes

Je probeert op een eiland als La Palma toch steeds weer iets nieuws te verzinnen om ergens te gaan wandelen waar je nog niet eerder geweest bent. Wordt natuurlijk steeds lastiger als je er al bijna 20 jaar woont. Maar René had weer iets verzonnen. In het noordoosten van het eiland had hij een viertal waterbekkens op de kaart gespot. Waren we nog niet eerder geweest. Mooi excuus om daar een aantal kleine wandelingetjes te maken. Nu Mayra in Noord Finand werkt, gebruiken we vaak haar veel economischer autootje. Maar langere uitstapjes doen we met die luxe bak van Patricia. Komen we in de buurt van die waterbekkens boven Los Sauces, bleek dat we toch beter met het kleinere autootje hadden kunnen gaan. De straatjes waren zo nauw dat de tuut er maar net in paste. Als je dan ook nog haakse bochten moet maken, heb je een probleem. Dan maar wat meer lopen dan gepland, steil omhoog. Kom je met last van je kuiten eindelijk bij zo’n waterbekken, blijkt het een onooglijke betonnen bak te zijn met een hek er om heen. Zat nog niet eens vis in. Beetje een sof dus. De rest van de waterbekkens maar gelaten voor wat het was. Gelukkig op de terugweg langs het ijsfabriekje in Breña Alta gegaan. Terwijl, met uitzicht op buureilanden Tenerife en La Gomera, het heerlijke ijs dan op je tong smelt, verdwijnt het gevoel van mislukking als sneeuw voor de zon. Eind goed al goed.

Tijdens het plannen maken om te gaan vissen vertelt René Johan dat er volgende week nog een andere visser bij ons zal verblijven. Maarrrr… waarschuwt hij Johan; “Ik weet het niet zeker maar ik vermoed dat Sander ook een Wappie is”. Patrica zegt gekscherend dat zij wel mee zou kunnen gaan vissen maar dat ook zij een Wappie is. Johan zou het wel kunnen handelen, verzekert hij ons lachend. Bleek dat  Sander een halve Wappie is. Een tussenvorm. Zeg maar een soort ‘missing link’. De visserij was bere goed, de sfeer nog beter. Johan en Sander bleken allerlei gemeenschappelijke interesses, werkervaringen, gevolgde cursussen etc. gemeen te hebben. Ondank dat Flo in zijn jeugd jaren lang oud Grieks en Latijn heeft moeten studeren, is de taal der computers nog altijd compleet akakadabra voor hem. Hij concentreerde zich tijdens de hengelsessie daarom vooral op het werk waar hij in door geleerd heeft. Sardientjes, het aas voor het vissen, met elastiek aan de haak wikkelen. Zeg maar een soort modern mummificeren voor gevorderden. Niet voor een ieder weggelegd. Gelukkig kunnen de minder begaafden nog altijd een master doen en/of management-en IT cursussen volgen.

Jaren geleden, aan het begin van de Covid show, hebben wij op een geinige manier Helga ontmoet. Sindsdien is zij regelmatig voor langere tijd te gast bij ons. Zij was nog nooit bij de zwembekkens van La Fajana geweest of bij Puerto Talavera en de vuurtoren van Punta Cumplida in de noordoost hoek van La Palma. De Smurf was naar Nederland dus René gelijk met andere vrouw de hort op. Flo lult 5 kwartier in een uur, Helga nog meer. Toch klikt het. Voorheen was het altijd afwachten hoe het weer onder Barlovento (windwaardse kant) zou zijn. Tegenwoordig rijd je gelukkig niet meer het ongewisse tegemoet, door de weerstations en webcams op het eiland. Wij zijn natuurlijk na al die jaren geen regen meer gewend. De katten al helemaal niet. (Patricia na haar weekje Nederland inmiddels weer wel.) Een tijdje terug, tijdens onze waterbekken-tocht-mislukking wilden we bij restaurant Martin Luis gaan eten. Was dicht ivm verbouwing door nieuwe eigenaren. Waren bezig om er een gezellig ogende tent van te maken. René van de week met stand-in tafeldame in de herkansing gegaan. Draagt nu de naam Guanchinche Suancar y Bea. Een echte aanrader. Bleek ook wel aan het aantal mensen dat er op dinsdagmiddag zat tijdens siësta tijd. Op de terugweg even langs het nieuwe zeer goedkope tankstation in Mirca. Er moet echter via machines betaald worden en veel voorgangers hadden daar zichtbaar problemen mee. Oeps, als de gemiddelde mens al last heeft, redt een digibeet het zeker niet. Snel weg hier. Bij het volgende tankstation was de diesel 18 cent per liter duurder maar nog altijd 10 cent goedkoper dan aan onze kant van het eiland. Bovendien is er geen betaalautomaat verwoest door die Nederlandse wandelende digi-ramp.

Als mensen vernemen dat onze beider kids deze winter op de poolcircel in Finland werken, zijn ze vaak redelijk verbaasd. ” Hebben ze zonneallergie of zo”, wordt er dan bijvoorbeeld nieuwsgierig gevraagd. Niet voor zover wij weten. Maar echt een hekel aan die kou hebben ze niet. Ramon is zelfs aan het solliciteren om nog noordelijker te gaan werken. Op Svalbard, Spitsbergen, op minder dan 1000 km van het noordelijkste punt op aarde. Weet je wel, in 1596 ontdekt door onze eigen Willem Barentsz ? Om daar eventueel te kunnen werken moet hij eerst echter nog een verplichte wapenvergunning organiseren. Vanwege de ijsberen. Waar het zo ontzettend slecht mee zou gaan. Één van de cursus onderdelen om er te mogen werken als gids is ‘polar bear safety’. Touristen mogen niet op pad zonder begeleiding van een gediplomeerde gewapende gids. Er wonen op Spitsbergen ongeveer 2700 mensen en er lopen zo’n 3000 ijsberen rond. De kans op ontmoetingen tussen de twee soorten is, ondanks de uitgestrektheid van Spitsbergen, dus vrij reëel. Verdiepten we ons even iets verder in hoe het nu echt met de ijsberen populatie is gesteld. Blijkt het globale ijsberenbestand sinds 1950 ruim vervijfvoudigd te zijn. Van 5000 toen naar 30.000 nu. Maar ja dat filmpje van die oude zieke ijsbeer dat ze ons onophoudelijk hebben voorgeschoteld, heeft zijn uitwerking niet gemist. Dat arme dier staat bij een ieder op het netvlies. Zo worden we dus voortdurend gemanupileerd.

Over manupileren gesproken. Wat te denken van die 28 miljard aan Nederlands belastinggeld dat ze hopen uit te kunnen geven om er voor proberen te zorgen dat er in 2030 misschien 0,000036 graad celcius minder opwarming heeft plaatsgevonden. Wij hebben mogelijk een andere oplossing. Daarbij is onze hoop gevestigd op een meisje met vlechten uit Zweden. Nee, niet die altijd boze Gruwelijke Greta. Onafhankelijke klimaat wetenschappers wijten de altijd en volkomen normale optredende klimaatverandering en temperatuurverschillen aan de veranderende stand van de as van de aarde en de wisselende afstand van onze planeet tot de zon door de eliptische baan die onze blauwe bal rond de koperen ploert aflegt. Onze hoop is gevestigd op een ander Zweeds meisje met vlechtjes.  Ééntje die altijd lacht en heel sterk is: Pipi. Pipi Langkous. Mischien dat zij met haar ongelofelijke krachten iets aan de stand van die aardas en de afstand tot de zon kan doen. Resultaat is waarschijnlijk hetzelfde en bovendien veel goedkoper. Want Pipi doet dat vrijwel zeker gratis. Ze heeft het geld niet nodig. De vader van Pipi is immers zeerover en heel rijk. Dat gezegd hebbende. De ouders van Greta zijn inmiddels ook zeer vermogend, dankzij de exploitatie van hun dochter. Eigenlijk ook rovers dus. Rovers van een onbezorgde jeugd voor hun dochter, voor eigen- en politiek gewin. Trouwens als Pipi toch bezig is zou ze dan La Palma af en toe niet eventjes een halve slag kunnen draaien zodat wij aan deze kant van het eiland ook iets regelmatiger regen krijgen. Wel op voorwaarde dat ze ons dan weer zo snel mogelijk terug draait natuurlijk.