hoofdpijn na het vliegen.

Van de week was het een herrie ’s morgens vroeg naast ons huis. Beide torenvalk ouders vonden het tijd voor de eerste vliegles van hun kroost. De jongelingen keken vanuit hun nest in de kruin van de washingtonia palm naar beneden en dachten; ” Bekijk het maar, ons te hoog”. Pa en ma bleven echter roepend rond circelen en op een gegeven moment wisten ze de pubers zo ver te krijgen dat ze in het diepe sprongen en met pa en ma rond en boven ons huis begonnen te fladderen. Horen we ineens een klap tegen een raam. Gelukkig zagen we de jonge brokkenpiloot doorvliegen. Geen gebroken nek. Beginners fout. Aan onze ramen kan het niet liggen. Die hebben hun jaarlijkse wasbeurt nog niet gehad. Met de zon er op kun je er maar amper door heen kijken. Heel vogelvriendelijk. Maar ja, als je net een nieuw kunstje hebt geleerd kun je niet op alles tegelijk letten. De jonge vliegenier zal waarschijnlijk aan zijn broertje of zusje hebben verteld dat vliegen wel leuk is maar dat het alleen jammer is dat je er zo ’n hoofdpijn van krijgt. Net als Patricia, die kreeg ook zo’n hoofdpijn na het vliegen.

Patricia was vanuit Brussel terug komen vliegen naar La Palma en kreeg na een week een ontzettende hoofdpijn waartegen paracetamol niet hielp. Begon zij er ook nog bij te hoesten en kreeg koorts. Bingo denk je dan, de zeer besmettelijke maar minder gevaarlijke deltavariant. Mooi, kunnen we een natuurlijke immuniteit opbouwen, ook tegen toekomstige varianten. Dus niets isoleren, zo veel mogelijk intiem lichamelijk contact. Krijgt René het ook. Tries d’r bijnaam werd onmiddelijk aangepast tot ‘Covid-Smurf’. Kon ze wel om lachen. Op verzoek van René toch maar voor de zekerheid dagelijks quercetine geslikt en wat extra vitamine C. Extra vitamine D is hier op La Palma niet nodig met al die zon en zink heeft ze ook in de potjes laten zitten. Ze was er zelf van overtuigd dat ze een gewone verkoudheid had opgelopen. Maar we hebben tenslotte niet voor niets die huisapotheek aangelegd. We hebben er geen vertrouwen in dat de medici hier het bewezen zeer effectieve, goedkope en ongevaarlijke HCQ of Ivermectine tegen coronavirussen mogen voorschrijven van onze corrupte regeringsleiders.

Wat het ook geweest is, na een dag of vijf waren de klachten zo goed als verdwenen en gingen we gisteren gewoon weer de hort op. Hoewel het dit keer wel in het teken stond van onze kids. Die gaan we zo veel mogelijk verwennen zo lang als het nog kan. Eigenlijk helemaal niets voor ons. We hebben ze altijd karig verwend en zo zelfstandig mogelijk opgevoed. Maar het zijn rare tijden met een duistere toekomst. Dus hebben we Ramon gedropt bij zijn vriendinnetje in Puntagorda. Zijn vervolgens een hapje gaan eten in Garafia. Hebben daarna bij El Palmar in de beschutting van een verlaten huisje van het gehucht wat zitten lezen. We hadden snorkelspullen bij ons, maar er stond windkracht 400 in het noordwesten. Vervolgens dochter Mayra en twee vriendinnen opgehaald bij het natuurlijke haventje van Santa Domingo waar het drietal een aantal dagen en nachten in een grot had gebivakkeerd en gezwommen etc.  Daarna Ramon weer opgepikt. Op de terugweg ‘papas locas’ (gekke patat= een soort patatje oorlog met kaas, worstjes en sauzen op zijn Palmeros) besteld en opgehaald voor de uitgehongerde jeugd.

Vanmorgen in een soort van herkansing. Dit maal heel egoïstisch met zijn tweetjes. Even naar de bergen dicht bij ons huis om te kijken of we verse oregano konden vinden. De rit er naar toe alleen al is een feestje met het uitzicht op de wolkenwaterval die iedere dag weer anders is. De oregano is op en dat is toch wel een dingetje in ons gezin. Als je ziet hoeveel er door heen gaat zou je haast gaan vermoeden dat we een afhaal pizzaria hebben.

La Palma is nooit echt druk. Nu zeker niet in deze rare tijd. Hoewel we de laatste tijd wel ineens veel last-minute aanvragen krijgen. De mensen vermoeden waarschijnlijk net als wij dat het een soort van nu of nooit is. Wij verkondigen al vanaf het voorjaar dat het hele lock-down circus in het najaar weer op nieuw zal plaatsvinden. Het RIVM heeft middels Jaap van Dissel duidelijk aangegeven dat we ons al vanaf mei 2020 beneden de epidemie-lijn bevinden. Maar al die onzinnige en volstrekt ineffectieve maatregelen gaan gewoon door en hebben helemaal niets met het virus te maken. Er spelen hele andere belangen. Je moet het alleen zien en niet je ogen er voor sluiten.

Een tijdje geleden liepen we tijdens één van onze wandelingen op een bospad dat vol stond met jonge oregano. Dus vandaag even kijken of ze al volgroeid waren. Hoeveel oregano wil je hebben. Zo veel je maar wilt. Vermoedt Patricia ineens dat het er op lijkt dat iemand anders hier ook al oregano geplukt heeft. Helemaal verontwaardigd. Alsof het haar prive domein is waar iemand haar oregano heeft gestolen. René volkomen verbaasd en dubbel van het lachen. Helemaal niets voor Patricia. Ze is niet geïnjecteerd met die experimentele gentherapie. Dus die neurologische aandoeningen of bloedprop in de hersenen waar zo veel proefpersonen last van hebben kunnen het niet zijn. Toch de bijsluiter van de quercetine er maar eens op na lezen. Je moet immers kritisch blijven.