De kleine zeemeermin op La Palma

Afgelopen zaterdag zouden we een kustwandeling maken onder Garafia. Bij het uit de auto stappen keken we elkaar aan en wisten dat dit het niet zou worden. Een venijnige koude harde wind zorgde er voor dat we in record tempo weer in Tries d’r vierwieler zaten. Als René het al koud vindt dan kun je Patricia na zo’n wandeling wel in een aluminium deken wikkelen en langs de eerste hulp rijden. Toeren we nog geen kilometer naar het zuiden roept René;  Stop, probeer te keren. Laten we eens kijken waar dat weggetje naar toe gaat. Ik vermoed dat je tot haast bij het water kunt komen. Ben er vaak met de boot langs gevaren. Daar zijn waarschijnlijk een aantal grotwoningen bij de kust.” Bij een miniscuul weggetje stonden aan weerskanten nieuwe borden met ‘El Callejoncito’ er op vermeld.

Het weggetje daalde inderdaad gestaag af richting de kust. ” Als het goed is hangt er beneden zo’n oranje reddings- boei aan een paal. Dat baaitje ligt net ten zuiden van La Cueva colorada, de gekleurde grot, die je alleen vanuit zee kunt zien. Daar vingen we altijd grote barracuda’s”, verkondigde onze visser enthousiast. Komen we aan het einde van het weggetje, blijkt daar inderdaad een rotspaadje verder naar beneden te slingeren richting de oceaan. Bovendien stond er geen zuchtje wind, terwijl het hemelsbreed nog geen kilometer is naar de plek waar we zojuist  terug de auto ingevlucht waren. Wat een raar eiland is het toch qua weer, dat La Palma.

Nog voordat we beneden zijn zien we René zijn oranje reddingsboei aan de paal op de rotsen. Aan de kleur van de rechter rotswand van de baai was te zien dat de gekleurde grot om de hoek moest liggen. Precies de zelfde kleuren. De bijgevoegde foto van de grot is ooit vanuit René zijn bootje genomen, bij een ‘andere’ oceaan. Vandaag liepen er beste rollers het baaitje in. In Copenhagen staat in de haven het bekendste beeld van Denemarken, van de kleine zeemeermin op een rots. La Palma heeft sinds zaterdag ook een soort kleine zeemeermin. In plaats van twee staarten zoals de Deense zeenimf heeft, moet de La Palma uitvoering het doen met twee benen. Dat was maar goed ook want bij de laatste foto had ze die heel hard nodig om hogerop te vluchten voor een wel hele stevige golf.

Zitten we uit ballorigheid wat dwaze foto’s te maken, legt René zijn camera het loodje na bijna tien jaar trouwe dienst. Terwijl Patricia zen zat te zijn, was René bezig zijn camera proberen te reanimeren… op zijn Renees. Vloeken en met de arme camera tegen de rotsen meppen. Hielp niet. Sterker nog, camera ging steeds meer weigeren. Geef het  mishandelde apparaatje eens ongelijk. Patricia die het allemaal niet kon horen vanwege het gebulder van de oceaan bleef maar braaf zen zitten zijn. Heeft nu nog steeds spierpijn. Ze is normaal gewoon al zen zonder die ongemakkelijke houding. We snappen eigenlijk niet waar dat goed voor zou zijn. Lekker hangen past beter bij ons.