Die afstandsbediening werkt wel zeg !
Het wordt iets rustiger met de verhuur. We kunnen er dus zelf af en toe weer even tussen uit. Gasten en/of de tuinman geven de katten eten terwijl wij het ons laten smaken op Tenerife. We willen naast het culinaire deel nog wel een ander doel hebben. Zoon Ramon komt na een half jaar poolcircel welgeteld één dag thuis. Om dan de volgende dag weer naar de Verenigde Staten te vertrekken. Hij gaat met een maat Route 66 doen in een open 8-cilinder ford mustang. Meneer had een goede rugzak nodig, maar zelf geen tijd. Mooie taak voor de ouwetjes om, tussen de maaltijden door, hiernaar op zoek te gaan. Verteren ze misschien ook nog wat van al die overheerlijke lokale en exotische calorieën.
Bij ons in het dorp hebben we een Argentijns restaurant. Daar hebben ze echter de gewoonte om haast voor je te beslissen wat je moet bestellen. Komen we op Tenerife bij een goed aangeschreven Argentijn terecht. Wat denk je? Wordt ons zo’n beetje opgedrongen wat we daar zullen nuttigen. Hilarisch ! We hadden dit maal een kamer geboekt in een strategisch gelegen hotel. Gewoon een goede kamer maar geen fraai uitzicht. Daar had René wel een oplossing voor. Gewoon ’s avond laat, als de meeste gasten toch al plat liggen, stoelen in één van die glazen liften zetten. Fles wijn tussen de deuren plaatsen en zo de lift op de negende verdieping vast zetten. Hoeveel uitzicht wil je hebben?
Belanden we per ongeluk in de gezellig drukke overdekte markt met verse vis afdeling. Bij een groot aantal standjes kun je vis en schelpdieren proeven. Ons plan was om bij drie verschillende stalletjes lekkernijen te testen. Toen bleek dat het eerste stalletje, in tegenstelling tot alle andere bezochte restaurants, gewoon de btw in de prijs had zitten en niet liep te truken. Sterker nog, we werden zelfs gematst door de eigenaren. Beetje het La Palma gevoel. Hebben tussen door rondgewandeld. Toch telkens weer bij hetzelfde tentje neergestreken. Ze zullen wel gedacht hebben. Kwestie van gunnen. Vanaf nu staan thuis o.a. zamburiñas ook op het menu. Zijn een soort kleinere sint jacobs schelpen.
We vinden het leuk om af en toe naar het drukke Tenerife te gaan. Maar dan wel weer snel terug naar de rust van La Palma. Het is zoiets als de hectiek van de randstad en het vredige gevoel van het platteland. Over vredig gevoel gesproken. Wij blijven ons er over verbazen hoe makkelijk mensen gestuurd kunnen worden. Het lijkt wel of er een afstandsbediening bestaat met een angst-regel-knop. De massa die overal bang voor is (covid, klimaat, zeespiegel, Rusland) wordt met die knop nu rijp gemaakt voor oorlog. Mensen die vroeger op het schoolplein geen gevecht durfden aan te gaan, zijn nu uit angst heel oorlogszuchtig en vinden dat we die boze Putin maar eens een lesje moeten leren. Verbijsterend.
Dit is dan ook één van de redenen dat we weg zouden willen uit Europa. Want vroeg of laat komt al die gekkigheid ook hier. Maar waar moeten we heen? We hebben er veertien jaar over gedaan om ons plekkie op deze aardkloot te vinden. We zijn ons nu aan het oriënteren op Latijns Amerika. Komen we tijdens onze zoektocht bij Uruguay de vraag tegen; ‘Waar op aarde heerst het beste klimaat?’ Klikken we het aan. Wat denk je? De Canarische eilanden ! We blijven voorlopig maar zitten. Hopen dat we wat vinden voordat Europa voor ons echt onleefbaar wordt.