bijna botsing

Op weg naar het hoogste punt van La Palma was René nog steeds een beetje opstandig. We hadden net allebei het nummer van het vaccinatieburo van La Palma geblokkeerd. Zij bleven ons maar bellen ondanks dat we duidelijk te kennen hadden gegeven dat wij, na zorgvuldige overweging, hadden besloten, het experimentele vaccin niet te willen. Normaal gesproken begint René Nederlandse kinderliedjes in zijn mobiel te zingen als hij wordt lastig gevallen door spam. Werkt fantastisch hier in Spanje. Toevallig had hij net een video gezien van tienduizenden zo niet honderdduizenden Engelsen op Trafalgarsquare in London die als uit één borst zongen; ” You can stick that poison vaccine in your ass”. Als Engelsen dat zingen klinkt het haast nog een soort van beschaafd. Maar omdat nu in je mobieltje te zingen als de mensen van het buro bellen vond hij wat te ver gaan. Zij doen ook maar het werk wat hen wordt opgedragen. Dus brulde hij het maar vol gas, met de ramen open, in de auto. Palmeros raar kijken.

We gingen er al van uit dat het drukker zou zijn dat we het afgelopen covidjaar gewend waren. Inderdaad moesten we het natuurschoon en het fraaie uitzicht op Tenerife delen met de nodige Palmeros en wat toeristen. Je moet gewoon weten wanneer je waar moet zijn, dan heb je La Palma nog steeds vrijwel voor jezelf. Dan moet je dus niet naar het parkeerplaatsje op het hoogste punt van La Palma gaan. Dat is een ware toeristenfuik. Toch gedaan, foutje. We zagen gelijk al dat we hier zo snel mogelijk weg moesten. Het kleine parkeerplaatsje stond vol met zonder verstand neergezette auto’s. Terwijl Patricia achteruit begint te gaan ziet René een man verschrikt kijken. “Stop”, roept hij, “iets gaat er niet goed.” Inderdaad, Patricia die op een vlak gedeelte staat kijkt  in haar spiegels finaal over de auto heen die op het steile weggetje vlak achter/onder haar staat. Pff dat ging maar net goed. Zit je natuurlijk helemaal niet op te wachten. Wij konden nog vrij makkelijk wegkomen. Dat zal na ons wel anders geweest zijn. We zagen alleen maar auto’s omhoog rijden en niet ééntje terug. Vermoedelijk totale chaos daar boven.

Nu was het Patries’ haar beurt om opstandig te zijn. Waarschijnlijk door de adrenaline na de bijna-botsing. Stoppen we even bij uitkijkpunt Los Andenes, zegt ze baldadig, “zal ik eens over dat hek lopen?” Normaal zou ze zoiets nooit doen. Meer iets voor René. Terwijl Patricia loopt te balanceren, roept een Duitse dame iets verderop lachend dat ze dat ook wel eens zou doen. Tja, waarom niet ? Nou, uit die Duitse dame pasten wel vier Patricia’s. Daarom niet. De Duitse dames vandaag hadden toch wel gevoel voor humor. Even voor de bijna botsing hadden we op een fraai punt foto’s staan nemen van de wolkenwaterval en bloeiende tajinastes. Er stond daar ook een Duits echtpaar een beetje te bekvechten. De man klauterde toch naar beneden richting afgrond om nog fraaiere foto’s te kunnen maken. Vraagt René aan de vrouw of hij of zij de autosleutels heeft terwijl hij een gebaar maakt met zijn hoofd alsof de man de afgrond in glijdt. Met een heerlijke schaterlach antwoordt ze; “Hij, dat wordt dus liften voor mij”, terwijl ze de internationale liftershandbeweging maakt.

Het internationale sterrenwachtcentrum bij het hoogste punt van La Palma is best wel apart om te zien, al vinden wij het niet mooi. Het is net een soort sience fiction architectuur. Normaal gesproken maken we er geen foto’s van. Vandaag was een uitzondering. De auto op het helicopterplatform geparkeerd. Geen andere auto’s en een helicopter hoor je van verre aankomen. Hoe vul je overigens een botsing met een landende helicopter in op je schadeformulier ? Vervolgens geprobeerd een soort selfie te maken in de enorme spiegels van de drie Magic telescopen. Min of meer gelukt bij Magic 2, al waren we er letterlijk ondersteboven van zoals je misschien kunt zien.

Als je vanaf het hoogste punt van La Palma aan de Santa Cruz kant afdaalt, kom je in de eerste paar kilometers van de bewoonde wereld een flink aantal parillas tegen.  Dit zijn typisch Canarische gril restauranten. Slechte route dus voor vegetariërs. Eindelijk gelukt om bij restaurant Los Almendros in Velhoco boven Santa Cruz aan te schuiven. We vermoedden al dat de kwaliteit goed zou zijn. De porties zijn achterlijk groot en de prijzen belachelijk klein. Resultaat was dat we best wel erg, nee heel erg vol zaten en nog steeds zitten. Er past nu waarschijnlijk één Patricia minder uit de Duitse dame die ook over het hek wilde balanceren. We hebben besloten te gaan matigen tijdens onze uitstapjes. Als we zo door gaan passen er straks nog meerdere van die Duitse dames uit Patricia.