Apenkooi

Hoe beschrijf je een dag als gisteren, met zo’n onverwachte wending ? Lastig om het goed onder woorden te brengen. Toen we aan de andere kant de tunnel uitkwamen was het aan de oostkant van La Palma zwaar bewolkt en 20 graden. We waren vanaf onze kant met zon en 25 graden de tunnel ingereden. Toen we echter aan het strand van Los Cancajos een bakkie zaten te doen, verdween de bewolking in rap tempo. Patricia had niet zo’n zin om in de zon te wandelen en zweten. Het is deze dagen vrij warm op La Palma. René kon niet begrijpen dat de oceaan zo rustig was nadat slecht een paar dagen geleden de storm Theta ten noorden van La Palma, langs Madeira, was getrokken. Helaas, geen snorkelspullen mee genomen.

Dus besloten we naar het noorden te gaan en ergens een wandeling in de schaduw van een laurierbos of een barranco te maken. Zo maar ergens de auto neergezet waar een onverharde piste het bos inliep. Komen we onverwacht in een smalle barranco terecht met al direct een steile rotswand van een droogstaande waterval. Aan de linkerkant bevond zich echter een oude geroeste metalen ladder aan de rotswand. Deze had in de loop der tijd flink te verduren gehad van de nodige rotsblokken die de metalen buizen hadden proberen te verwoesten. Toch leek de ladder het gewicht van René nog te kunnen dragen, dus dat van Patricia zeker. Boven deze droogstaande waterval kwamen we onverwacht in een schitterende kloof terecht. Door het geweld van het water in drie miljoen jaar uitgesleten. Steile basaltwanden, smalle doorgangen, reusachtige varens, kiezels ter grote van personenauto’s en een ongekende rust. Maar ook geen wifi, dus het is beter om op zo’n afgelegen plek waar nooit iemand komt, geen ongeluk te krijgen. Onze oude lijven hebben nu, een dag later, de nodige gezonde spierpijn in bovenbenen en billen door het over de grote keien, boomstronken en rotspunten klauteren. Maar wat een onverwacht feest was het. Genieten met hoofdletters.

Ooit, heel lang geleden, blonken we beiden op de lagere school, uit in apenkooi tijdens de gymnastiek lessen. Bij apenkooi werden alle toestellen en klimtouwen etc. uitgestald en was het de kunst om tijdens tikkertje niet met je voeten op de gymzaalvloer te komen. Dat uitblinken in apenkooi is inmiddels wel verdwenen, maar het plezier er in is er nog steeds. Bij iedere bocht of nauwe doorgang die je niet kon zien dachten we dat het keerpunt van onze hike bereikt zou zijn. Maar telkens konden we tot onze verrassing toch verder. Totdat we bij de wand van een opgedroogde waterval kwamen die wel heel erg lastig leek. Volgens Patricia zou het misschien wel te doen zijn, maar René vond het een mooi keerpunt. Je moet ook nog terug naar beneden en dat is veel lastiger dan klimmen, en dat zonder touw en klimgordel. Bovendien begon het al steeds donkerder te worden in de kloof. We besloten ter plaatse om van de zomer, als er meer licht in deze schitterende barranco valt, beter voorbereid terug te komen.

Uitgehongerd op het terras van restaurant Pradera, boven Barlovento, terecht gekomen. Zegt de ober dat er buiten de kaart om ook hele verse kip is. Wij kozen echter voor karbonade. De prijs van vlees en vis hier gaat vaak per kilo dus wij verwachten 4 karbonaatjes. Nee, arriveert ons voer, is het één reusachtige karbonade van een kilo. Wat zijn de porties in het noorden van La Palma toch altijd absurd groot. Maar goed dat we geen kip hebben genomen. Die zullen wel het formaat struisvogel hebben. Maar dat viel mee. Want tijdens het eten kwam er een luid kraaiende haan met drie van zijn haremdames vanuit het bos het terras op lopen. De ober had niet gejokt. De kip zag er inderdaad heel vers uit.