Alfred Hitchcock

Wat zei Johan Cruijff ? Ieder nadeel heeft zijn voordeel ? Daar zit wel wat in als je een beetje positief bent ingesteld, toch ? Dankzij de ‘pandemie van de angst’ hebben wij noodgedwongen een zee van tijd gehad om de tuin tip-top in orde te maken. Zo erg zelfs dat we het braakliggende grote stuk grond met dode amandelbomen en schijfcactussen dat we nog boven de tuin hebben, aan het schoonmaken zijn om er ook een georganiseerd stuk tuin van te maken. Ramon en een vriendje doen het meeste werk en René springt af en toe bij. Slavenarbeid ! Maar ja anders gaan ze zich toch maar vervelen. Bizar gewoon het verschil tussen de twee stukken grond als je de plaatjes vergelijkt. Maar over een aantal jaren ziet alles er waarschijnlijk hetzelfde uit. Als het paradijs, al zeggen we het zelf.

Gisteren, zaterdag, gingen we in de herkansing om een rondwandeling te maken bij Pico de la Nieve (de top van de sneeuw). Want vorige week was het daar te warm. Maar gisteren nog warmer. Dus daar zijn we even klaar mee. Onderweg nog even getest of het alom aanwezige anijszaad al goed smaakte. Zonder bloemetjes er aan moet het nog lekkerder zijn lijkt ons. Dus nog even een paar weken wachten met plukken. Besloten om door te rijden richting het noordwesten. Daar werd het nog warmer, dertig graden. Dan maar weer richting noordkust.

Nog even een stop gemaakt bij mirador Los Andenes omdat het uitzicht daar nooit verveelt. Kregen we gelijk gezelschap van twee raven. We hadden niets te eten bij ons voor de twee bedelaars. Alleen een half gesmolten, vervormd mini-snickertje onderuit Patricia d’r rugzakje. Beter iets dan niets moeten de raven gedacht hebben. Hoewel ze niet zo onverzadigbaar waren als anders. De klevende substantie voelde waarschijnlijk niet echt prettig aan hun snavels. Verbazingwekkend trouwens hoe trefzeker ze zijn met die vervaarlijke snavels. Ze pakken het eten tussen je vingers vandaan zonder je huid aan te raken. Komen er twee Spaanse wandelaars langs, van het vaste land te horen aan hun dialect, roept de man lachend “Alfred Hitchcock” verwijzend naar de griezelfilm ‘Birds’.

Richting de noordkust onderweg getracht wat te eten te krijgen bij restaurant Reijes bij Roque del Faro. Gezellige boel met een berg locals. Maar het leek er wel op alsof de bedienende dame zowel barvrouw, serveerster als kokkin was. Dat geduld konden we niet opbrengen. Verder afgedaald naar El Tablado in de hoop dat restaurantje La Garza van de Nederlandse Claire open zou zijn en plaats zou hebben. Waren we nog nooit geweest maar hadden er wel veel positieve geluiden over gehoord. Wat een mazzel, alle twee de tafeltjes waren vrij. Yurena, die ook bardame, serveerster en kokkin is vond het heerlijk om twee Spaans sprekende gasten te ontvangen. El Tablado is normaal al stil, maar als we dan met zijn allen helemaal gek zijn geworden en er niet gereisd mag worden ziet ze sommige dagen  geen mens. Het dorpje ligt op een smalle bergrug tussen twee diepe ravijnen aan het einde van de wereld.

We vertelden haar dat een vriend van ons een keer tijdens een rondwandeling in dit gebied een huisje te koop zag met schitterend uitzicht en verklaarde daar wel te willen wonen. Dat leek René dan toch erg éénzaam. Vriend Lex verklaarde dat hij een Wilson zou nemen. Net als Tom Hanks in de film Cast Away. Die op een onbewoond eiland is aangespoeld en een basketbal van een getekend gezicht en een paar grassprieten als haar voorziet en daar mee converseert. Yurena schoot halverwege het verhaal al in de lach en vulde het verhaal aan. Ze verklaarde dat doordat het de afgelopen anderhalf jaar zo rustig was geweest, zij veel goede boeken en films verslonden had. Ze vertelde ook dat zij en haar man een oud huis met fraai uitzicht hadden gekocht en aan het opknappen waren. Oude huizen zijn hier spotgoedkoop en volop te krijgen. Als je dan bedenkt dat Patricia de avond ervoor half slapend naar de voice lag te kijken op de bank en er haast vanaf rolde toen er een soort reclame van de Nederlandse overheid langskwam. Daarin werd heel vrolijk verteld dat het heel normaal is om geen eigen woonruimte te kunnen krijgen en de rest van je leven gezellig bij je ouders te moeten blijven wonen. Misselijk makend. Net zo iets als heel positief vertellen dat als mensen geen eten kunnen kopen, ze wel lekker slank blijven. Dat, terwijl we allemaal weten waardoor er een woningentekort is. Het eten bij La Garza was overigens bijzonder lekker. Je proeft dat alles vers gemaakt is.( www.lagarzalapalma.com ) Even bellen voor de zekerheid voordat je de lange rit maakt en als je er bent de auto parkeren voordat je het dorp in rijdt. Als je in El Tablado loopt, snap je wel waarom.