Hiken La Palma naar Picachos del Anden, groene toppen van Pico de Bejenado.
Vanaf het terras in onze tuin op La Palma kijken wij o.a. uit op de gedoofde vulkaan Pico de Bejenado. Het hoogste punt met de kale rots hebben we vaak beklommen. Daar loopt een wandelpad naar toe. De groene top links ernaast heet Picachos del Andén en is toch ook nog zeventienhonderd meter hoog. Die groene toppen oefenen voortdurend een onweerstaanbare aantrekkingskracht op ons uit. Er loopt echter geen wandelpad naartoe. Dat wordt dus hiken.
Op de lagere hellingen van de Pico de Bejenado vindt je veel verlaten landerijen die weer in beslag genomen zijn door de natuur. In dit gebied zijn ook nog delen van oude paden te vinden die naar de vervallen finca’s met amandelbomen voeren. Af en toe kom je ook een ruïne van een oud boerderijtje tegen.
Vanaf de hoogste velden is het dan zoeken naar een berggraat die een beetje de juiste richting op gaat. We moeten er wel bij vertellen dat we al wekenlang de hellingen vanuit allerlei hoeken bekeken hadden om een beetje idee te hebben welke route we zouden proberen te volgen.
We gingen er van uit dat we wel een aantal pogingen nodig zouden hebben eer we een begaanbare route naar de Picachos del Andén zouden vinden. Uit ervaring weten we dat je regelmatig onoverbrugbare obstakels als rotswanden of afgronden tegenkomt.
De eerste verkenningspoging ging echter voorspoedig en we kwamen zelfs een aantal Arruis (Mouflons = Atlasbergschapen) tegen. Piachos del Andén ligt in het nationale park en er zijn geen wandelpaden. We hadden al van jagers gehoord dat de Arruis weten dat ze hier veilig zijn en zich hier vaak terugtrekken. Deze eerste verkenningspoging gaf moed voor de volgende dag waarop we zouden proberen zo hoog mogelijk te komen.
Op de vaak rotsachtige berggraat kwamen we lekker vooruit en niet al te veel lastige obstakels tegen. Op één onoverzichtelijke punt na, waar we van de ene berggraat over moesten naar een andere graat. Daar hebben we een herkenningsteken gemaakt voor de terugweg. En dan ineens ben je onverwacht op de top van Picachos del Andén. Lang konden we echter niet genieten van het uitzicht en de zon, het bleek al 18.45 uur te zijn. Over anderhalf uur zou het volslagen donker zijn en er was geen maan.
We hadden twee opties, de nacht in een grot op de berg door brengen of proberen voor het donker het belangrijke merkteken naar de andere berggraat te bereiken. Vanaf dat punt zou het wel moeten lukken om met het licht van een hoofdlamp veilig beneden te komen. Met de nodige inspanning en toch nog het nodige zoeken slaagden we daar gelukkig in. Want hoewel het ook wel wat heeft om de nacht in een grot door te brengen, hadden we daarboven in die kou waarschijnlijk toch niet zo lekker geslapen als in ons eigen mandje.
Het lijkt onzinnig om die sterke hoofdlamp op het zonovergoten La Palma in je rugzak te hebben. Maar wat waren we nu ongelofelijk blij met deze vreemde gewoonte. Want zelf met hoofdlamp en het feit dat we het onderste deel van de route al drie keer afgelegd hadden, was het in het donker toch een heel ander spelletje.
Beleef La Palma !