Hiken op La Palma. Op zoek naar oud pad naar Roque Niquiomo op La Palma.
We hebben een oude wandelkaart van La Palma. Deze kaart geeft de wandelpaden weer die er zo’n 20 jaar geleden waren op La Palma. Tegenwoordig zijn daar een flink aantal nieuwe paden bijgekomen. Maar wat zeker zo interessant is dat er ook paden op die oude kaart staan aangegeven, die je op de nieuwe kaarten niet meer terugvindt. Eén van die vergeten wandelpaden op La Palma, is er één die via de zuid-oostkant naar de Roque Niquiomo boven Mazo voert.
Een mooie uitdaging dus voor de twee mannelijke avonturiers in ons gezin. Ze hadden een aardig idee waar ze het pad ongeveer op zouden moeten pikken. Maar de ene na de andere poging strandde in ondoordringbaar struikgewas. Aan het eind van de eerste dag stuitten ze echter op een ondiepe basaltbedding die in de juiste richting liep en er goed begaanbaar uitzag. Door tijdgebrek konden ze de bedding slechts een uurtje volgen. Maar het leek er op dat ze het vergeten pad gevonden hadden.
De volgende dag kregen onze heren vrouwelijk gezelschap. Mayra was enthousiast geworden door de verhalen. Aangezien de jonge dame tegenwoordig meer geïnteresseerd is in galajurken, dansen en make-up, is ze al tijden niet meegeweest de bergen in. Ze heeft zelfs geen passende bergschoenen meer. Onze ‘ Lara Croft’ was van mening dat zij dat geklauter wel op sportschoenen zou kunnen. De heren durfden dat te betwijfelen.
Dag twee dat ze het vergeten pad naar Roque Niquiomo gingen zoeken, begon voortvarend. Ze wisten immers al waar ze zouden beginnen en hoe ze daar moesten komen. Tijdens het eerste deel van de tocht hadden ze regelmatig zicht op de gelige rotsklomp die boven de beboste bergen uitstak. Die kwam steeds dichter bij !
De bedding die ze volgden bleef een tijdlang goed begaanbaar. Zo goed zelfs dat ze er van overtuigd raakten dat ze het pad gevonden hadden. Vooral ook daar de barranco redelijk de richting volgde van het stippellijntje op de oude kaart.
Naarmate ze verder in de baranco doordrongen werd deze dieper en moesten ze zich steeds vaker door, over en langs omgevallen bomen worstelen. Op een gegeven moment lag de barranco zo vol met takken, dat er geen doorkomen aan was. De enige manier was door langs de steile wand de ravage te omzeilen en zich daar voor bij weer in de bedding te laten glijden.
Het was wel te hopen dat de bedding inderdaad het pad was en dat ze niet weer terug zouden moeten. Want dat zou toch wel kunst en vliegwerk vergen om weer tegen die steile en losse aarden wal op te klimmen. Vooral voor papa met zijn overgewicht.
Ramon, die het makkelijkste klimt, ging tijdens de beklimming steeds vooruit om dan zijn zus en zijn ouwe heer te roepen dat het ‘pad’ nog steeds doorging en dat ze verder omhoog konden komen. Totdat ook onze berggeit vastliep tegen een loodrechte schilferwand boven een steile gruis helling. Omkeren dus. Op de terugweg kwam het goed van pas dat Mayra als baby, net als Obelix, in een ketel toverdrank is gevallen. Kon ze haar bejaarde papa aan zijn wandelstokken weer tegen die steile aarden wal optrekken.
Al is ons drietal er (nog) niet in geslaagd de vergeten route naar de Roque Niquiomo te vinden, hebben ze toch een prachtige wandeling gemaakt door een uniek stukje oerbos op La Palma. Toen ze aan het eind van de wandeling achterom keken hulde de Roque Niquiomo zich in nevelen. Hoe toepasselijk.
Beleef La Palma !