Fred Olsen Express Snelle ferry verbinding tussen La Palma en Tenerife met de boot.
La Palma is natuurlijk een eiland en daardoor afhankelijk van transport door de lucht of over het water. De internationale verbindingen van en naar La Palma gaan voornamelijk door de lucht. Ook naar de buureilanden stap je al snel op het vliegtuig. Je neemt hier het vliegtuig zoals je in Nederland op de bus stapt. Maar er wordt ook veelvuldig gebruik gemaakt van de ferry verbindingen. De meest populaire is die van Fred Olsen Express. Deze reusachtige en moderne Trimaran maakt de oversteek van La Palma naar Tenerife in iets meer dan twee uur.
Indien je de auto mee wilt nemen of als er geen plaats is in de vliegtuigen of als je als je voorkeur er naar uit gaat per ferry van of naar La Palma te reizen, is deze mogelijkheid een volwaardig alternatief. Wij hebben er zelf al diverse malen gebruik van gemaakt als we naar Tenerife reisden. De eerste keer waren onze kinderen nog klein en kon Ramon net praten. De echte naam van deze hypermoderne ferry die de overtocht tussen La Palma en Tenerife verzorgt is ‘Benchijigua Express’. Wij hebben het hier thuis nog steeds over de ‘ballenbak’ boot. Want de kinderen hebben de overtocht toen in die speelbak met ballen doorgebracht.
Ook om tussen Nederland en La Palma te reizen via Tenerife is deze boot een uitkomst. Je vliegt op Tenerife en neemt de ferry naar La Palma. Dit vergroot het aantal reismogelijkheden tussen Nederland en La Palma enorm. Ook tussen de diverse andere Canarische eilanden heeft Fred Olsen gelijksoortige snelle ferries varen.
foto’s : Fred Olsen Express
Amandelbomen in bloei op La Palma. La Palma kleurt rose door de amandelbloesem.
Na Californië is Spanje de grootste producent van amandelen. Ook op La Palma zijn in het verleden aan de westkant van het eiland veel amandelbomen geplant. Het Aridane dal was bijvoorbeeld zo’n gebied. De westkant van La Palma is een zonnig gebied met maar weinig regen en vaak arme grond. Ideaal voor de amandelboom. Deze survivor kan het hele jaar doorkomen met de weinige regen die er in de winter valt.
Aan de westkant van La Palma staan op hoogtes tussen de 400 en 1000 meter, van El Paso tot voorbij Puntagorda, overal amandelbomen. Die vallen aanvankelijk niet zo op tussen de andere bomen. Maar van eind januari tot begin maart kleurt La Palma door de amandelbloesem wit/rose. Dan valt het pas op hoeveel amandelbomen er op La Palma staan.
Er zijn nog steeds de nodige plantages op La Palma waar de amandelen daadwerkelijk verzameld en verwerkt worden. De meeste bomen hebben zich echter zelf, of met hulp van vogels, uitgezaaid of staan in verwaarloosde plantages die niet meer worden benut. Er staan op La Palma amandelbomen op werkelijk de meest onverwachtte plaatsen in het bos.
De bloesem van de amandelboom kan van vaal wit tot fel rose zijn. De wit-rose bloeiende amandel boom produceert de lekkere en gezonde zoete amandel. Deze zoete amandelen worden gebruikt voor onder andere het maken van spijs en amandelolie. In Spanje worden de amandelen massaal verwerkt in turron (een soort nougat). De rood bloeiende amandelboom produceert echter de bittere amandel. in deze bittere amandel zit blauwzuurgif en kan beter niet gegeten worden. Deze bittere amandel wordt slechts beperkt gebruikt voor het winnen van etherische bittere amandelolie.
In de winter komen aan de amandeltakken al knoppen. Van de drie knoppen vormen er twee bloesem en uit de derde knop ontstaan groene blaadjes. De vorming van de amandelvrucht begint al snel. Maar de amandel is pas in augustus rijp. Het is een vrij grote sponsachtige grijs-groene vrucht. Daarin zit de dop die er uit ziet als die van de pit van een perzik. Deze moet gekraakt worden om de eetbare amandel te verkrijgen.
Een amandel is geen noot maar een steenvrucht. Deze wordt niet geplukt maar geraapt. Aan de grond onder de bomen is te zien of de amandelbomen nog actief benut worden. Als de grond eronder schoon is wordt er nog geraapt. Anders is dit natuurlijk haast geen doen.
Sneeuw op La Palma. Afbeeldingen van het Canarische eiland La Palma in de sneeuw.
Het wemelt van de tonijnen bij La Palma op dit moment. Maar René is niet aan het vissen. Hij zwerft al drie dagen door de bergen. Het heeft namelijk gesneeuwd boven in de bergen op La Palma. “Wandelen over een ansichtkaart”, zo beschrijft hij het. Het zijn inderdaad schitterende plaatjes. En in het echt is het volgens hem nog sprookjesachtiger, maar dat kon hij helaas niet goed vast leggen met de camera.
René heeft zich zelf wel goed vast kunnen leggen met de camera. Hij heeft een paar foto’s van zich zelf samen met een raaf gemaakt bij Pico de La Nieve. Die gaan we hier dus niet plaatsen. Je zou haast echtscheiding aanvragen, wat zag hij er uit. Dat kwam door de kou en de harde wind daar boven, volgens hem. Zal best, maar dan hoef je er toch nog niet uit te zien als een Syrische moslima in een vluchtelingen kamp.
Met wintertenen, een druppel aan zijn neus en een t-shirt over zijn hoofd geknoopt, zwierf hij in zijn eentje over de graat van La Palma. Niet altijd even verstandig. Dat verklaart dat er nog geen voetstappen voor hem in de sneeuw stonden. Met zijn dunne cross-schoenen had hij redelijk grip op de ijsplaten. Maar wel ontzettend koude voeten. Hij gaat dan ook nu echt op zoek naar stijgijzers voor onder zijn bergschoenen. Voor als het misschien weer eens een keer sneeuwt op La Palma.
Het gebeurt lang niet alle jaren dat het sneeuwt in de bergen op La Palma. En dat het dan ook nog een paar dagen blijft liggen is helemaal bijzonder. Het is nu echter wel gebeurd. Gisteren zag je in heel rap tempo de sneeuw verdwijnen en overal ontstonden kleine smeltwaterstroompjes.
Terwijl onze gasten in de tuin van de zon genieten en de veel touristen op La Palma op dit moment voor een dagje strand kiezen, trekken de inwoners van La Palma juist naar de sneeuw. Het is maar wat je gewend bent. Die zon is er bijna altijd, sneeuw is een zeldzaamheid op La Palma.
In de namiddag zag je de dooi intreden door de felle zon. Er was ook gelijk sprake van wolkvorming dicht aan de grond. Die wolken losten wat hoger in de lucht weer snel op door die zelfde zon. Prachtig om te zien.
Op sommige plaatsen op La Palma hadden de pijnboombossen het hevig voor hun kiezen gekregen. Door een combinatie van zware ijsvorming in de dennen en harde wind waren er veel takken afgebroken. Onder de bomen was het wandelpad vaak geblokkeerd door bergen ijs en takken.
Terwijl het boven op de graat onder het vriespunt was liepen de wandelaars anderhalve kilometer lager in de bossen in de krater gewoon in korte broek en t-shirt bij een veel aangenamere temperatuur.
De vele kleine smeltwaterstroompjes zorgen er voor dat het riviertje in de Barranco de Las Angustias de komende tijd weer een eind richting zee stroomt.
Samen met een raaf een muesli-reep delen en je schrap zetten tegen de harde wind op 2300 meter hoogte op La Palma. Die foto waar René ook op staat plaatsen we, zoals eerder gezegd, om persoonlijke redenen niet.
La Palma wandelen. Audio info in diverse talen tijdens het wandelen op La Palma.
Tijdens wandelen op La Palma kom je steeds meer kleine beschaafde paaltjes tegen met QR codes erop. Via je smartphone app. kun je nu luisteren naar wat voor info het toeristenburo van La Palma je te vertellen heeft.
Fantastisch systeem. Terwijl je je op een bepaald punt bevindt, krijg je de wetenswaardigheden te horen die daar bij horen. Het kleine weersbestendige plaatje is niet storend in het landschap en functioneert waarschijnlijk naar behoren tot in de lengte der dagen. Beter dan de grote infoborden in diverse talen die je voorheen tijdens het wandelen op La Palma tegenkwam. Na korte tijd waren die al niet meer te lezen door de weersinvloeden.
Alleen voor mensen als René, werkt het systeem nog niet optimaal. Onze Fred Flintstone heeft nog een mobieltje uit het stenen tijdperk. Hij maakt dus tijdens het wandelen op La Palma foto’s van een QR code en de plek waar deze staat. Thuisgekomen vraagt hij dan aan één van ons of wij op onze smartphone kunnen laten horen wat er op betreffende audio-boodschap staat. Ach hij heeft tegenwoordig al een digitale camera. Je kunt niet alles tegelijk verwachten van een digibeet.
La Palma Carnaval. Kindercorso tijdens Carnaval op het Canarische eiland La Palma.
Het is weer Carnaval op La Palma. Dat betekent dat het leven een paar weken stil staat op La Palma. Inderdaad ja, vanwege Carnaval. Wij woonden in Nederland niet boven of onder de rivieren. Maar in zeeland op een eiland tussen de rivieren. Wij mochten dus kiezen : Carnavalsfreaks of niet. Het werd dus niet. Maar hier op ons nieuwe eiland La Palma, hebben we de begin jaren redelijk wat mee gedaan aan het carnaval. Hier op La Palma leeft het Carnaval enorm. Het grootste carnavalsfeest buiten Brasilië wordt gevierd op ons zustereiland Tenerife. Het Carnaval hier op La Palma wordt heel anders beleefd dan in Nederland. Om te beginnen kennen ze hier al geen polonaise en wordt er gedanst op zuid-amerikaanse muziek.
We hebben altijd tegen elkaar gezegd dat als we in een ander land gaan wonen, we ons zullen moeten aanpassen. Dus ook wij deden de beginjaren volop mee aan het carnaval. Dat begon vaak met de kindercorso. Vrijwel alle scholen en verenigingen in de buurt van Los Llanos doen er aan mee. Het is inmiddels een toeristische attractie geworden. Ze kunnen soms amper lopen die dwergjes, maar paraderen wel mee in de optocht. Onherkenbaar gemaakt in de meest fantastische outfits.
Wij zelf zijn het feesten tijdens het Carnaval al snel gaan afbouwen. We pikken nog wel de krenten uit de pap en doen soms nog aan enkele onderdelen mee. Als je wilt kun je op La Palma het jaar rond feesten. Want er is vrijwel altijd wel ergens een lokaal feest.
De kinderen hebben nu de leeftijd dat ze zelf beslissen of ze mee doen aan de kindercorso of niet. Feestbeest Mayra heeft al weken geleden samen met een aantal vriendinnetjes haar outfit gekocht. En de dames hebben eerst heel wat geoefend met sminken voor het uiteindelijke resultaat. Ramon heeft gisteren op het laatste moment een schoonmaakmop omgedraaid op zijn hoofd gezet als pruik en geloofde het wel allemaal.
Water, het vloeibare goud van La Palma.
Slootje springen en fierljeppen in centrale krater op het Canarische eiland La Palma.
Het klinkt een beetje raar, ‘slootje-springen op La Palma’. Toch is het mogelijk. Nog sterker tijdens sommige wandelingen is het zelfs noodzakelijk. Tijdens de wandeling door de Barranco de las Angustias bijvoorbeeld, moet de Rio de Taburiente regelmatig worden overgestoken. Voor de grootschalige bananenteelt op La Palma, bereikte de Rio de Taburiente gedurende 9 à 10 maanden per jaar de oceaan bij Puerto de Tazacorte.
Tegenwoordig wordt de rivier kort na ‘Dos Aguas’ voor irrigatiedoeleinden afgetapt. Hierdoor is de hoeveelheid water dat verder richting zee stroomt, sterk verminderd. Het is vandaag de dag dan ook meestal niet al te moeilijk om de beek te volgen en over te steken.
Er zijn echter punten waar het ook nu nog, zeker nadat het in de winter geregend heeft, soms lastig is om met droge voeten de overkant te bereiken. Soms wringt de rivier zich tussen steile basaltwanden door en moet je de bedding verlaten. Het aangegeven pad loopt dan vaak via een ‘by-pass’ die hogerop langs de helling ligt.
Het blijft natuurlijk een sport om gedurende de hele wandeling de bedding te blijven volgen. Dat houdt in dat er in tijden met veel water in de rivier soms gewaad of in sommige poelen zelfs gezwommen dient te worden, met je rugzak boven je hoofd.
Als we deze wandeling met de kinderen maakten, toen die nog klein waren, duurde het niet lang eer er niet meer langs de rivier gelopen werd maar er door. Soms namen we hiervoor speciaal waterschoentjes en zwemkleding mee. Maar zelfs nu ze wat ouder zijn is het nog steeds een sport om aan het eind van de wandeling zo nat mogelijk te zijn, lijkt het wel.
Een Halo (kring) rond de maan boven het Canarische eiland La Palma.
Gisterenavond kwamen de kinderen terug van sporten en riepen enthousiast dat er een kring rond de maan was en dat papa daar een foto van zou moeten maken. René mopperend naar buiten dat hij geen idee had hoe hij dat op de foto zou moeten krijgen. Maar na wat experimenteren en een beetje geluk, stond de kring rond de maan op een gegeven moment toch op de gevoelige plaat. Al toont de foto het niet precies hetzelfde als het er met het blote oog uit zag.
Halo
Een halo is een diffuus lichtschijnsel rond een scherper gedefinieerde bron, meestal de zon of de maan. Het is een optisch verschijnsel in de atmosfeer dat kan optreden wanneer er zich bepaalde atmosferische condities voordoen (met name een ijle nevel van ijskristallen). Een halo ontstaat door hetzelfde verschijnsel dat een regenboog veroorzaakt: lichtbreking van licht afkomstig van de zon of maan. Het verschil zit hem in het medium: een regenboog ontstaat door lichtbreking in regendruppels, een halo door lichtbreking in ijskristallen.
Verscheidenheid
Er bestaat een grote verscheidenheid aan halo’s. Dit komt doordat ijskristallen niet altijd dezelfde vorm hebben. De vorm van ijskristallen hangt af van de luchtdruk (die varieert met de hoogte boven zeeniveau), de luchtvochtigheid en de temperatuur. Er kunnen meerdere halo’s tegelijk zichtbaar zijn.
De meest voorkomende halo’s zijn de kleine kring, een kring op 22 graden rond de zon of de maan, soms met raakbogen en bijzonnen, heldere gekleurde vlekken op 22 graden ter weerszijden van de zon. Daarnaast onderscheiden we de grote kring op 46 graden van de zon, de circumzenitale boog, een omgekeerde boog op 46 graden boven de zon en zuilen boven en onder de zon, en de parhelische kring, die in tegenstelling tot andere halo’s evenwijdig aan de horizon staat.
Voorspellende betekenis
Halo’s hebben een voorspellende betekenis: een kring om zon of maan is vaak een voorbode van een weersverslechtering door de nadering van een warmtefront. Volgens een oud Hollandse spreuk valt die weersverslechtering bij een kring rond de maan echter meestal wel mee. Die oud Hollandse spreuk luidt: ” Een kring om de maan, zal wel gaan. Maar een kring rond de zon, daar huilen vrouwen en kinderen om.”
Ook nu gaat dit weer op. Volgens de diverse weersites die we geraadpleegd hebben, is er geen slecht weer op komst. Wel zijn de hogere luchtlagen boven La Palma koud en is dus ook de nacht temperatuur laag.
Bron: Wikipedia
Broedende halsbandparkieten in botanische tuin op het Canarische eiland La Palma.
Hier in de tuin op La Palma hebben we af en toe tropische vogels in de bomen zitten. Zo zat er bijvoorbeeld ineens een felblauwe ara in een eucaliptusboom en een andere keer een fel rode in de Indiase Laurel. Deze vogels komen van nature niet op La Palma voor. Het gaat om ontsnapte exemplaren. Deze tropische vogels kunnen dankzij het klimaat en de overvloed aan fruit en zaden echter wel op La Palma overleven. Er zit helaas geen regelmaat in de bezoeken van deze fraai gekleurde vogels aan onze tuin.
Deze winter hadden we plotsklaps veelvuldig bezoek van een drietal halsbandparkieten. Zo vaak zelfs dat we dachten dat ze aan het nestelen waren ergens bij ons in de tuin. De laatste maand waren ze echter ineens verdwenen. Niet dat ze zo’n mooi geluid maken. Maar het razendsnelle vliegen van die felgroene vogels was een vrolijk gezicht.
De laatste maand is het bij het eerste licht weer een gefluit van jewelste. Allerlei mannelijk gevederd spul zit zich uit te sloven voor de dames. Tussen die herkenbare geluiden zat ook het geluid dat wel iets van een alarm weg had. We konden het niet thuis brengen. Maar net als die andere geluiden stopte het als de zon wat hoger kwam. Gekscherend zei René . ” Misschien zijn dat wel jonge halsbandparkieten.” We weten niet of dat inderdaad zo was, maar sinds eergisteren fladderen er een stuk of 7 jonge halsbandparkieten rond in de twee Washingtonia palmen naast ons huis.
El Reventon Trail in El Paso. Extreme hardloopwedstrijd in de bergen op La Palma.
Van gasten krijgen we regelmatig te horen dat als ze een pittige bergwandeling aan het maken zijn, hun tong zo’n beetje op hun knieën hangt. Groot is hun verbazing dan ook dat er soms een ‘local’ voorbij komt rennen alsof het een vlakke wandeling is.
Wij vertellen hen dan dat Palmero’s nogal van extreme sporten houden en dat er op La Palma, als één van de steilste eilanden ter wereld, nu eenmaal maar weinig vlakke grond is. Dus de meeste hardloopwedstrijden hier kennen een redelijk hoogteverschil. Bij de echte ‘trails’ wordt daar nog eens een schepje boven op gedaan.
Afgelopen zondag werd voor de vierde maal ‘El Reventon trail’ gehouden op La Palma. Als je in de Spaanse Van Dale opzoekt wat El Reventon betekent kun je kiezen uit een aantal mogelijkheden: afpeigering, het loodje leggen, lastig parket, zeer steile helling, enorme inspanning, explosie, heftige uitbarsting…. De deelnemers kregen dan ook een pittig parkoers met een lengte van 28 kilometer voor hun kiezen waarbij ze een hoogteverschil van ruim 900 meter moesten overwinnen.
Dit jaar was er ook voor het eerst een parkoers voor kinderen. Het was maar een kort parkoers van enkele kilometers. Maar er zat wel een hele pittige beklimming en lastige en gevaarlijke afdaling in. De ouders moesten dan ook de nodige papieren over verzekeringen en aansprakelijkheid ondertekenen en overleggen.
Met de slechtst mogelijke voorbereiding, slechte startpositie, koorts en verstopte neus hadden we niet zo veel hoop op een goede klassering voor ons jongste familielid. Maar hij was zo opgefokt en vol adrenaline door het feit dat wij nog met de inschrijving bezig waren terwijl zijn tegenstanders al aan de start stonden, dat hij dat allemaal vergat en toch nog derde werd. Al komen zijn ouders dan uit de lage landen, Ramón heeft hier op La Palma leren lopen en is haast meer berggeit dan mens.
Bijzondere foto’s maken van de planeet Venus boven het Canarische eiland La Palma.
Als je op La Palma woont ben je haast wel verplicht om je een beetje in de sterrenhemel te verdiepen. Niet voor niets is het Europees Sterrenwachtcentrum gevestigd op het hoogste punt van La Palma. Door de zuivere lucht en vaak wolkenloze hemel is er haast geen ontsnappen aan het gefonkel van de sterren boven je. Eén van die sterren zie je wel heel goed. Als de zon nog maar net onder is kun je haar al goed zien. Het is echter geen ster maar een planeet; Venus is haar naam.
Venus is de tweede planeet vanaf de zon. Zij is ongeveer net zo groot als onze aarde. Het is een hele hete planeet, zo’n vijfhonderd graden Celcius. Door een op hol geslagen broeikaseffect heeft ze een hele dikke atmosfeer. De meeste warmtestralen van de zon ketsen af op deze dikke atmosfeer. Maar de stralen die er wel door heen komen zitten gevangen en blijven heen en weer kaatsen tussen het oppervlak en de atmosfeer. Venus is zo goed zichtbaar door het zonlicht dat op de dikke wolken wordt gereflecteerd. Na de zon en de maan is Venus het helderste object aan de hemel.
Venus is de planeet die door haar omloop om de zon het dichst bij de aarde kan komen, op slechts 41 miljoen kilometer. Dit gebeurt om de 584 aarddagen. Let wel aarddagen want Venus draait in 225 dagen om de zon en in 243 dagen om haar eigen as. Een dag duurt op Venus dus langer dan een jaar! Venus draait in tegenstelling tot de overige planeten van ons stelsel met de klok mee om haar as (vanaf de noordpolen bekeken).
Iedere 584 dagen haalt Venus de zon in, vanaf de aarde gezien. Dan verandert ze van een avondster in een ochtendster. Op het Noordelijk Halfrond is Venus het best waarneembaar als ze een avondster is van november tot mei, en een ochtendster is van juli tot januari. Voor het zuidelijk halfrond is dit net andersom. Ze is het beste zichtbaat van een half uur tot vier uur na zonsondergang en van vier uur tot een half uur voor zonsopgang. René is al twee jaar bezig om proberen een foto te maken waarop de zon, de maan en Venus alledrie tegelijk zichtbaar zijn. Dit is waarschijnlijk onmogelijk. Maar we zeggen niets. Laat hem maar lekker zijn gang gaan.
Foto: H. Henrichs
Atlantische rode rotskrab ( Grapsus adscensionis) op het Canarische eiland La Palma.
Als je op La Palma over de rotsen langs de oceaan klautert, moet het gek zijn wil je niet een aantal van deze fraai gekleurde krabben zien wegschieten. Een foto maken van deze schuwe rode rakkers met hun ogen op stokjes, is echter een ander verhaal. De rode rotskrabben of beter gezegd klimkrabben (Grabsus adscensionis) vertoeven veel boven de waterlijn op zoek naar schelpdieren, alg en zeewier. Ze zijn buitengewoon goed uitgerust voor het leven op de steile rotswanden waar de branding vaak ongenadig op los beukt. Ze hebben sterke behaarde poten en vooral de mannetjes geduchte scharen. De jongen zijn grijsblauw en minder goed bestand tegen uitdroging. De volwassen dieren zijn rood en kunnen zeer lang uit het water vertoeven. Het verschalen gebeurt ook boven water. Iedere nieuwe schaal wordt groter dan de vorige maar het duurt wel een jaar voordat het nieuwe schild volledig volgroeid is. De krabben zelf zijn een voorname voedselbron voor o.a. zeeschildpadden, roggen en haaitjes. Een vrouwtjes krab legt vier tot zes maal in een seizoen een soort sponsje met daarin tussen de honderdzestigduizend en een miljoen eitjes. Via een zestal verschillende tussenstadia verandert een larve uiteindelijk in een krab. In tegenstelling tot sportvissers in Nederland hebben de hengelaars op La Palma geen last van krabben die het aas van de haken snoepen. Sterker nog. De krabben zelf, en dan met name de poten, zijn een gewild aas voor het vissen op bijvoorbeeld Pez Vieja, een zeer geliefde consumptievis op La Palma.
Tweede nest jonge zwartkopjes op het Canarische eiland La Palma.
Tomás, onze tuinman hier op La Palma, komt vanmorgen naar ons toe met een opname op zijn smartphone van een nest jonge zwartkopjes. Begin mei, dat is laat. “Waarschijnlijk een tweede legsel, doordat de eerste door de harde wind een paar maanden geleden verwoest is”, zegt hij. Wij hem het Nederlandse spreekwoord verteld dat alle vogels in mei een ei leggen. Op La Palma is dat afhankelijk van de hoogte op het eiland een aantal maanden eerder. Hij was de grote strelitzia’s bij het grasveld aan het snoeien en ineens zag hij dit tafereel uit zijn ooghoek. Dat snoeiwerk wordt dus een aantal weken uitgesteld tot dat deze kale schreeuwlelijken zijn uitgevlogen.
Dat schreeuwen viel overigens nog al mee. Op de video lijkt het alsof ze een vreselijk kabaal maakten. Maar er kwam geen geluid uit. Maar goed ook. Het nest is volgens ons goed bereikbaar voor onze tijgers. De ogen van de kale kikkers zitten nog dicht dus ze reageerden puur op het nabije geluid van Tomás, denkend dat het mama was die er met wat lekkers aan kwam. Op de video is goed te zien dat het vogeltje aan de rechter kant zwakker is dan de andere twee. We zijn benieuwd hoeveel er uiteindelijk uit zullen vliegen.
Portugees oorlogsschip op de Atlantische oceaan bij het Canarische eiland La Palma.
Af en toe komen we hier op de oceaan bij La Palma Portugese oorlogsschepen tegen. Dan niet die galjoenen uit de tijd dat de Portugezen de schrik van de wereldzeeën waren. Maar die prachtige drijvende doorzichtige ‘zandtaartjes’ met het roze randje. We dachten altijd dat het kwallen zijn. Maar na wat snuffelen op het net leer je dat het geen kwallen zijn maar een organisme dat bestaat uit vier verschillende soorten poliepen die samen werken. Vandaar waarschijnlijk ook dat ze bij benadering van vorm veranderen door zich leeg te laten lopen en kantelen. Even later komen ze weer omhoog door zich op te blazen en hebben hun ‘zeiltje’ de andere kant op gericht.
We kunnen ons goed voorstellen dat een argeloze tourist er wel eens nieuwsgierig één zal optillen. Dat doe je maar één keer. René heeft tijdens het vissen een keer de tentakels aan zijn kunstaas gehad. Hij had het kunstaas met de resten van de tentakels er aan een dag in de volle zon laten staan om af te sterven. Toen hij dacht dat het veilig was om de zwartgeblakerde brei er af te halen, kreeg hij toch nog een hele onaangename verrassing. Kun je je voorstellen als je als zwemmer de volle laag krijgt van een levend Portugees oorlogsschip.
Voor meer info over Portugees oorlogsschip: http://www.waterwereld.nu/portugeesoorlogsschip.php
Canarische Ransuilen (Asio otus Canariensis) in onze subtropische tuin op La Palma.
Op La Palma komt een ondersoort voor van de Noordelijke Ransuil. Deze ransuil is vrijwel identiek aan de uil die in Nederland voorkomt. De ondersoort ransuil op La Palma is echter iets kleiner en iets kleuriger. Bij ons in de tuin nestelt al vanaf het begin dat wij hier wonen een paartje van deze wijze vogels. Regelmatig komen we ze in de tuin tegen of vliegen ze over. Ook onze gasten genieten van de aanwezigheid van deze roofvogels. Een foto maken van het pluimage is echter een andere zaak. Als je ze tegenkomt is het meestal in de schemer. De enige goede gelegenheid die we gehad zouden hebben om een foto te maken was toen Patricia vakantiehuis Raya aan het schoonmaken was. Ze hoorde een hoop herrie achter zich en dacht dat René binnen kwam. Er land echter ineens een uil naast haar op de aanrecht. Verbaasd keken ze elkaar aan, en vervolgens vloog de uil weer keurig door de deur naar buiten. Geen foto dus. In de schemer gaan regelmatig de merels als bezetenen te keer. Aanvankelijk dachten we dat ze het op onze katten gemund hadden. Eén van onze gasten heeft ons echter verzekerd dat de merels hoogstwaarschijnlijk op een uil zaten te schelden. We wisten nu dus in welke hoek we de uil moesten zoeken. Maar zonder resultaat.
Er werd ons door deze zelfde vogelaar verteld dat het onzettend tegen valt om een uil te vinden. Ze zijn goed gecamoufleerd en zijn meesters in zich verstoppen. Maar afgelopen week waren er vaste gasten die eindelijk de rustplek van de uilen ontdekt hebben. We hebben deze week al een paar maal foto’s kunnen nemen. We weten echter niet met zekerheid te zeggen of we steeds dezelfde zien of dat we ze allebei op de foto hebben vastgelegd. Een vrouwtjes ransuil is iets groter dan het mannetje en heeft onder de vleugel een bruine vleug. Terwijl de onderkant van de vleugel van het mannetje helemaal wit is. We hebben ze nog niet allebei tegelijk kunnen zien slapen. Wel hebben we gezien dat er ‘avonds twee verschillende uilen uit het bladerdek wegvlogen. Ransuilen kunnen meer dan twintig jaar oud worden. Hopenlijk mogen we nog lang van hun aanwezigheid genieten. Hoewel Patricia daar wel eens anders over heeft gedacht. Verleden jaar zaten de jonge uilen weken lang ergens in de bomen achter ons slaapkamerraam, de hele nacht luidkeels om voedsel te schreeuwen. Op een gegeven moment zegt ze midden in de nacht; ” Kan je geen buks kopen? ” Schieten met een camera is echter een stuk leuker. Dan maar af en toe wakker liggen.
Lente op Roque Muchachos, de hoogste bergtop van het Canarische eiland La Palma.
Op het hoogste punt van La Palma bevindt zich een internationaal sterrenwachtcentrum. De bollebozen die daar werken hebben uitgerekend dat de astronomische lente dit jaar 2014 is begonnen op 20 maart. Om drie minuten voor zes om precies te zijn. Want toen stond de zon loodrecht boven de evenaar. De mannen en vrouwen die daar nachtenlang richting ruimte staren, slapen waarschijnlijk overdag. Dus mogelijk is het hen ontgaan dat de echte, klimatologische, lente bij hen op het dak van ons eiland nog maar net (in juni) is begonnen.
Het zou jammer zijn als dat al die ‘cum laude’ afgestudeerde hoogleraren, niets mee krijgen van de kleurenpracht om hen heen. De velden en bergflanken rondom het sterrenwachtcentrum is één grote bloemenzee. Op het moment overheerst het geel van de ‘La Palma brem’. Maar je vindt er roze, blauw, violet wit….
Hoewel wit een kleur is die soms ook kan overheersen op deze hoogte, door de sneeuw. Het is op die bijna tweeenhalve kilometer hoogte heel wat koeler dan op zeeniveau. Vandaar dat de lente hier maanden later arriveert dan elders op La Palma. Maar die lente barst dan wel in alle hevigheid los. Met bloemen die soms alleen maar hier op La Palma voorkomen.
Zoals bovenstaande foto van Tajinaste (Echiumwildpretty ssp. trichosiphon) laat zien. Er zijn vanaf 1988 een aantal programma’s ontstaan om jonge plantjes van bedreigde inheemse plantensoorten onder andere op El Roque de Los Muchachos te poten. Het is een gevecht van de lange adem. Maar de resultaten mogen er zijn. Van bovenstaande plant waren er in 1988 op La Palma nog maar vijftig volwassen exemplaren. Die staan er nu al alleen bij het uitkijkpunt.
Aanplantingsprojecten van bedreigde endemische plantensoorten op La Palma.
La Palma is nog maar een relatief jong eiland, ongeveer drie miljoen jaar geleden is het ontstaan. In deze tijd heeft zich echter door haar geïsoleerde ligging een varieteit aan endemische planten kunnen ontwikkelen. Zoogdieren kwamen er van nature niet voor. Met de komst van de mens is daar echter verandering in gekomen. De eerste bewoners brachten geiten mee naar La Palma. De Romeinen namen waarschijnlijk het konijn mee uit Noord Afrika. En tot slot is begin vorige eeuw de Arrui (Atlas gebergte schaap) op La Palma geïntroduceerd voor de jacht.
De laatste decennia is men zich op La Palma bewust geworden dat het eiland een aantal unieke plantensoorten herbergt die (soms) alleen maar op La Palma voorkomen. Helaas blijken de drie eerder genoemde grazers en knagers een voorliefde te hebben voor deze zeldzame plantjes en bloementjes. In 1988 zijn ze op La Palma begonnen met het inventariseren van de bedreigde flora. Er zijn zaden van bedreigde plantensoorten gedeponeerd bij de internationale genenbank. Er wordt wat intensiever jacht gemaakt op konijn en Arrui. En er zijn gebiedsbeperkingen op gelegd aan de herders met hun geitenkuddes.
Tegelijkertijd zijn er een aantal aanplantingsprojecten gestart om de bedreigde plantensoorten weer in een aantal gebieden te herintroduceren. Binnen afgerasterde gebieden worden jonge plantjes gepoot. Dat de inspanningen hun vruchten afwerpen blijkt bijvoorbeeld duidelijk uit het feit dat een aantal plantensoorten het nu zelfs ook weer redelijk doen buiten deze omheiningen. Van bovenstaande Retamón Palmero waren er in 1988 nog maar zes volwassen exemplaren bekend. Nu zie je regelmatig tussen de eveneens gele La Palma brem de veel uitbundiger bloeiende Retamón Palmero staan.
Om de jeugd op La Palma begaan te krijgen met hun eigen eiland, is er al jaren een project gaande waarbij de vijfde klas lagere school zaadjes opkweekt tot jonge plantjes en die later tijdens een schoolreisje gaan planten op de hellingen rond het sterrenwachtcentrum.
Een beetje jaloers zijn we wel. Wij kunnen ons nog herinneren dat we op de lagere school ook zaadjes van zonnebloemen en diverse groenten, in de klas op kweekten om daarna lopend naar een volkstuin te gaan om ze daar te poten. Dan zijn die scholieren op La Palma toch wel een beetje bevoorrecht.
Het mag ook allemaal wat kosten want er is niet alleen begeleiding door professionals van de hacienda. Het bewateren van de jonge plantjes gebeurt met hulp van de brandweer, die op het hoogste punt van La Palma met een tankwagen de jeugd bijstaat. Feit is wel dat onze kids en hun klasgenoten bovengemiddeld met de natuur op hun eiland begaan zijn. Dat geeft hoop voor de toekomst van La Palma. Het kan immers altijd beter.
Spelen met een hele nieuwsgierige walvis (vinvis)op het Canarische eiland La Palma.
Op de terugweg van een geslaagde vistrip werden de mannen gisteren verrast door een springende walvis op La Palma. Tot drie maal toe kwam het reusachtige gevaarte volledig uit het water. René dacht dat hij toch redelijk een bommetje kon maken. Maar de plonzen en waterzuilen die dit enorme zeezoogdier tijdens zijn bommetjes maakte sloeg alles. Walvissen doen dit om zich van huidparasieten te verlossen. We hebben het bij La Palma echter nog niet eerder van zo dicht bij gezien, indrukwekkend. In de hoop dat de walvis niet meteen weer voor lange tijd de diepte in was gedoken, zijn onze vissers naar de bewuste plek toegesneld.
Ze hadden geluk. De walvis zwom er nog rustig aan de oppervlakte. Sterker nog het beest was wel in voor een spelletje. Toen het bootje met de mannen naast hem kwamen varen, zwom hij een stuk op zijn zij met hen mee met de grote zijvin volledig boven water. Nieuwsgierig zwom het reusachtige dier afwisselend naast, achter en onder de boot mee. Duidelijk geïnteresseerd in het drijvende notendopje bleef deze gewone vinvis in de buurt van ons bootje ronddraaien. Je kon duidelijk de geluiden horen die hij of zij maakte.
Tot plotseling de jongens begonnen te gillen GAS, GAS, GAS en opa Joop tegelijkertijd STOP, STOP riep. De walvis kwam onder de boot bijna recht omhoog. Ongetwijfeld had het beest geen kwaad in de zin. Maar walvissen zijn nu eenmaal redelijk lomp en hebben een zeer slecht zicht, vooral naar voren en naar boven. René die het gevaar(te) niet zag aankomen besloot naar de twee jongens te luisteren en gaf vol gas. Het arme dier moet zich ook rotgeschrokken zijn door de plotselinge herrie van de motor. Want hij heeft zich daarna niet meer vertoond.
Verschillende soorten verse tonijn eten op het Canarische eiland La Palma. Heerlijk !
Wij hebben op La Palma geen moestuin. Ten eerste omdat we er niet zo goed in blijken te zijn. We hebben in het begin een klein stukje van de tuin er voor ingericht. Maar dat was geen succes. We hebben één maal boontjes kunnen eten uit eigen tuin. Dat was het. Bovendien kunnen we vlak bij ons huis voor een habbekrats de meest uitéénlopende vruchten en groenten kopen. Wat zal je dan moeilijk doen. Daar naast komen bijvoorbeeld de boontjes al snel je neus uit wanneer die massaal geplukt moeten worden. Verplicht boontjes eten. Moet er niet aan denken.
Maar we hebben het laatste half jaar wel een soort moestuin op zee. Er staat al vanaf december een zeer voedselrijke stroming langs La Palma met veel vis er in. We eten dan ook met grote regelmaat verse tonijn. En in tegenstelling tot de de boontjes verveelt het eten van verse tonijn nog steeds niet. Misschien dat dit komt doordat het verschillende tonijnensoorten zijn met ieder toch weer een net andere smaak. Of de grote keus uit heerlijke recepten die je er mee kunt maken. In ieder geval gaat deze moestuin op zee ons nog niet tegen staan. Gisterenmiddag bijvoorbeeld ving Piet deze bonito en een paar uur later lag hij bij ons en onze gasten op de borden.
Afdaling in vulkaanschacht Hoyo de La Sima op het Canarische eiland La Palma.
Regelmatig komen wij tijdens het wandelen, fietsen en zelfs wel eens met de auto hier op La Palma langs Hoyo de La Sima. Dit is een oude lavapijp van de vulkaan de San Bernardino op La Palma. Het geheel is afgezet met een houten ballustrade om te voorkomen dat mens of dier per ongeluk in dit gat glijdt.
Boven aan de trap die naar het ‘inkijkpunt’ boven aan deze vulkaanschacht op La Palma voert, is in een knoest in een pijnboom een soort altaartje gemaakt. Geen idee wat de achterliggende gedachte is. Maar het levert onze lieve heer in ieder geval een klein zakcentje op.
Een ander raadsel voor ons is waarom er een trap naar dit gat in de grond voert. Je ziet niets. Alleen maar een zwart gat. Misschien als je wat klein geld in de nis in de boom legt, je plotseling het licht ziet. Ik weet het niet. Maar knap onbevredigend is dit zogenaamde ‘inzichtpunt’ wel.
Vandaar dat de mannen het plan hadden opgevat om Ramon voorzichtig in het gat af te laten zakken. Die net dertig kilo van onze kleine durfal is wel weer door papa omhoog te krijgen, meenden ze. Met een paar extra touwen en katrollen moest het zelfs mogelijk zijn om ons lichtgewichtje met de auto te laten zakken en weer omhoog te hijsen, volgens die twee gekken. Je zult zo’n vader hebben.
Snorkelen op het Canarische eiland La Palma bij zuidelijkste puntje bij Playa Faro.
La Palma is een vreemd eiland. Door haar ligging en vorm heeft het een groot aantal microklimaten. Eén van die bijzondere klimaten heerst er rond de zuidpunt van La Palma. Over en langs het droge hete lava landschap van dit jongste stukje Spanje, raast bijna het gehele jaar een noord-oostelijke en zeer plaatselijke storm. De oceaan bij de zuidpunt van La Palma is dan ook vrijwel altijd een ware heksenketel. Als hier wat meer windmolens en zonnepanelen geplaatst zouden worden, zou La Palma zonder problemen in haar eigen energie behoeften kunnen voorzien.
Door deze harde wind en golven zijn er opwellingen vanuit de diepte van de oceaan. Het zuurstof- en voedselrijke water bij de zuidpunt van La Palma is enige graden kouder dan het overige oppervlakte water langs de kust van La Palma. Even ten noord-westen van de zuidpunt ligt het maritieme park en mag niet gevist worden. Ten noord-oosten kan vanwege wind en golven meestal niet gevist worden. Dit alles bij elkaar zorgt er voor dat er rond de zuidpunt van La Palma een gigantisch visbestand is.
Nu heeft de natuur er gelukkig voor gezorgd dat er in deze windtunnel een kleine enclave ligt die redelijk beschut gelegen is tegen de golven. Al is het water er niet altijd zo helder als rond de rest van La Palma, is het vanwege de overvloedige aanwezigheid van jonge vis een waar paradijsje om te snorkelen: Playa Faro, het strandje bij de vuurtorens op het zuidelijkste puntje van La Palma..
Een grot met ‘dinosauruseieren’ op het Canarische eiland La Palma.
Precies een jaar geleden voer René met een visser dicht onder de rotskust aan de westzijde van La Palma. Deze man wijst op een gegeven moment omhoog richting de rotsen en zegt; “Kijk, een nest dinosauruseieren.” In de de tien jaar dat we op La Palma wonen moet René talrijke keren langs die grot zijn gevaren. Maar het was hem nog nooit opgevallen. Maar inderdaad, op een twintigtal meters boven het water bevindt zich een grot in het grijze gesteente met daarin grote witte rotsblokken die je aan dinosauruseieren doen denken.
Vanwege het tegenlicht viel er niet fatsoenlijk foto’s van dit fenomeen te maken. Een jaar lang heeft René tevergeefs getracht de grot terug te vinden als ze langs de kust voeren. Afgelopen week vaart hij met een klant onder de rotsen wanneer deze zegt; “Kijk, een grot met dinosaurus eieren.” Natuurlijk is dit niet zo. Het kunnen geen versteende dinosauruseieren zijn aangezien La Palma in de tijd van de dinosaurussen immers nog helemaal niet bestond. Maar wel geinig om te zien.
Beleef La Palma !