Mountainbiken op La Palma. Per fiets over de hoogste bergtop van La Palma.

 

Toen wij naar La Palma emigreerden had René zijn vader het plan om een fiets in de verhuiscontainer te doen. Als hij dan bij ons op vakantie zou komen, kon hij beneden naar Tazacorte om te gaan vissen of zwemmen. Allereerst was er nog geen ruimte meer voor een luciferdoosje in de container. Ten tweede vond René het gekkenwerk zijn ouwe heer op een fiets op La Palma. Je moet immers ook weer terug omhoog. De eerste jaren dat wij op La Palma woonden zag je maar weinig fietsers. En als je ze dan omhoog zag ploeteren, kon je ze nooit op een glimlach betrappen. Vaak waren het stellen waarvan de ene helft ver achter de andere helft reed. Als nummer twee dan ook eindelijk boven op een beklimming arriveerde, was de wachtende nummer één alweer hersteld en begon weer te fietsen. Nummer twee was waarschijnlijk blij als de fietsvakantie er op zat. Een marteling moet het geweest zijn voor die mensen. Nee toen waren het echt recreatie fietsers die naar La Palma kwamen. Tegenwoordig zijn het voornamelijk mountainbikers. Er wordt ook meer gelachen door deze fietsers. Zij weten dat tijdens een beklimming de groep uit elkaar zal vallen doordat ieder in zijn eigen tempo naar boven fietst. Kijk maar naar de tour de France. Zodra ze de bergen in gaan, valt het peloton uit elkaar. De fietsende tourist die je tegenwoordig op La Palma ziet, is ook gekomen om af te zien en zijn of haar grenzen te verleggen. En geniet daar bovendien nog van ook. De pijn die je moet lijden tijdens een beklimming wordt vaak wel weer goedgemaakt door een heerlijke afdaling. Vandaar dat wij zelf ook af en toe een route nemen waar in geklommen moet worden. Al doen we dat liever over bospaden dan over asfalt.

 

De restauratie van de kalkoven in de Barranco del Agua bij San Andres op La Palma.

 

Ruim drie jaar geleden wandelden wij langs de ruïne van de kalkoven in de Barranco del Agua in San Andres. De oorspronkelijke oven stamt uit de zeventiende eeuw. Er was juist begonnen met de restauratie ervan. Er stond toen nog wel een bord met uitleg over het fuctioneren van de kalkoven. Nu kwamen we er kort geleden weer langs en zijn de restauratie werkzaamheden zo goed als voltooid. We hopen van harte dat de puntjes nog even op de I gezet zullen worden. Als het subsidiepotje tenminste niet leeg is. Het belangrijkste wat ontbreekt is een informatiebord voor de nieuwsgierige toeristen die er over de maritieme boulevard langs lopen.

De kalkoven van San Andres staat aan de kust omdat het kalksteen vanuit Fuertaventura over zee werd aangevoerd. Onder in het vierkante gedeelte onder de conische schoorsteen zit een opening waardoor het kalksteen in een circel werd gestapeld. Binnen en buiten deze cickel was een brandstapel die van bovenaf door openingen onder in de schoorsteen voortdurend van vers hout of houtskool voorzien moest worden. Het werken in de kalkoven was een zwaar werk tegen een miserabel loon. Vijf tot zes dagen moest het vuur in  de oven op een constante temperatuur van boven de negenhonderd graden celcius gehouden worden. Boven in de vlammentong bereikte het vuur wel een temperatuur van meer dan zevenduizend graden. Door de opening onder in de oven werd het product, na twee dagen te zijn afgekoeld, dan weer naar buiten gehaald. Deze ongebluste kalk en zweet zijn geen goede combinatie. Een reden temeer om de arbeiders niet te benijden. Door de ongebluste kalk met water te mixen ontstaat er, door een gevaarlijke bijtende chemische reactie, het eindproduct, kalk. De belangrijkste toepassing van deze kalk was die, gemengd met zand, als kalkmortel voor de bouw. De Egyptenaren gebruikte deze kalkmortel al bij hun bouwwerken drieduizend jaar geleden. Door de komst van het cement in de jaren zestig van de vorige eeuw zijn de kalkovens in verval geraakt. Andere toepassingen van de kalk waren o.a. het ontsmetten van stallen, en van huizen ten tijde van epidemieën. Verder werd het gebruikt om drinkwater te zuiveren en ‘last but not least’ voor het wit maken van suiker. De regio bij San Andres heeft immers jarenlang een grote rijkdom gekend door de verbouw van suikerriet.

 

Flora op La Palma. Op la Palma komen zo’n 60 verschillende soorten varens voor.

 

Op La Palma komen ongeveer 60 verschillende soorten varens voor. Van hele kleintjes van slechts enkele centimeters tot de enige Europese boomvaren waarvan de ‘bladeren’ wel 3,5 meter lang kunnen worden. Varens houden over het algemeen van koele vochtige gebieden. Het aantal varens neemt richting evenaar dan ook drastisch af. Varens hebben geen bloemen. Ze planten zich voort door middel van sporen die onder de bladeren zitten. De manier waarop de sporen onder de bladeren zitten is een belangrijke aanwijzing bij het determineren om welke varen het gaat. Varens behoren tot de oudste vegetatiegroep op aarde. Al meer dan 350 miljoen jaar geleden bestonden er al varens. Een deel van de vooral grotere varensoorten op La Palma stammen uit het tertiair (65-2,5 miljoen jaar geleden) toen deze varens veelvuldig voorkwamen rond de Middelandse zee. Veel varensoorten hebben het op La Palma vooral goed naar hun zin in de laurierbossen. Maar ook in de pijnboombossen zijn soorten die zich er opperbest thuisvoelen. In de donkere jaren tijdens en vlak na de Spaanse burgeroorlog zijn veel (vooral) arme Palmeros in leven gebleven op brood dat van meel van gemalen varenwortels gemaakt werd. Er werden tarwe- of maisvezels aan toegevoegd die normaal als veevoeder diende. Deze zwarte broden schenen nog niet eens slecht te smaken. De allerarmsten hadden echter zelfs geen vezels om aan het deeg toe te voegen en aten broodjes die uitsluitend van dit varenwortelmeel gebakken waren. Deze noemden ze hier op La Palma ‘extremes bollos’.

 

Vogels op La Palma. Eiland gierzwaluwen in de avondschemer boven de tuin.

 

Eén zwaluw maakt nog geen zomer. Maar hoe zit het als er vele honderden vrijwel iedere avondschemering over je hoofd heen scheren? Dit is een beetje flauw, want op La Palma is de eiland gierzwaluw (Apus unicolor) het hele jaar aanwezig. Het is wel zo dat het grootste deel van de populatie overwintert in Mauretanië. Maar een flink aantal zwaluwen blijft gewoon op het eiland. De eiland gierzwaluw is een endemische soort voor de Canarische Eilanden en Madera. Je kunt ze op La Palma overal aantreffen, van zeeniveau tot op het hoogste punt, mits er insecten te eten zijn. Tijdens wandelingen in de bergen stuit je soms op een punt dat een favouriet jachtgebied van de zwaluwen is. Dit is dan een mooi punt om een rustpauze in te lassen. Vaak zijn het de wat bredere bospaden met direct aan beide zijden van het pad uitbundige lage gevarieerde begroeing. Op deze paden wemelt het vaak van vlinders en andere insecten. De ene na de andere zwaluw duikt dan van bovenaf tot vlak boven de grond van het bospad, om even later weer steil op te trekken. Als je stil in de berm gaat zitten komen de zwaluwen op armlengte voorbij geraasd. Je kunt ze gewoon langs horen suizen. In de avondschemering dalen de zwaluwen uit de bergen af naar de lager gelegen gebieden. Als wij net voor de avondschemering bij de vijver van een’ sundowner’zitten te genieten, is het vrijwel iedere zomeravond het zelfde schouwspel. Eerst verschijnen de libellen op jacht naar kleine insecten. Even later duiken dan uit het niets ineens de zwaluwen op. Ook op La Palma geldt; “Eten of gegeten worden.” Voor de liefhebbers een videofragmentje van de zwaluwen boven de tuin.

 

 

Flora op La Palma. Olifantsoor (ñame) staat graag met zijn voeten in het water.

 

Wilde yam (Colocasia esculenta) of olifantsoor is één van de oudste groenten ter wereld. Er wordt aangenomen dat deze plant oorspronkelijk uit Azië afkomstig is. Maar in de prehistorie moet de plant reeds verspreid zijn over Oceanië en tropisch Amerika. Pas recent heeft de introductie op het Afrikaanse continent zich voorgedaan. Al in de tijd voordat Columbus Amerika ontdekte, werd de plant daar verbouwd. Zo is de plant indertijd op La Palma terecht gekomen. Op La Palma noemen ze deze plant ‘ ñame ‘. De olifantsoor vereist niet veel arbeid, maar heeft wel veel water nodig. Het liefst staat de plant met zijn voeten in het water. Vandaar dat je deze plant vooral in de natte noordoost hoek van La Palma tegenkomt. In de omgeving van Barlovento, Los Sauces en San Andres kun je vooral onder of tegen natte rotswanden deze planten met hun reusachtige bladeren aantreffen. Deze bladeren kunnen wel meer dan een meter lang worden en de plant zelf kan een hoogte van 2,5 meter bereiken. Deze wilde yam bevat net als vrijwel alle andere soorten yam, het giftige oxaal zuur. Dit gif wordt afgebroken door de knol of plant te verhitten. De knollen kunnen na twee jaar groeien, tot zo’n vier kilo zwaar worden. In de week van Semana Santa (de week van goede vrijdag) worden de knollen in het noordoosten van La Palma veelvuldig gegeten in een traditioneel gerecht met suikerrietstroop en gezouten vis. In de  alternatieve geneeskunde schrijven ze  een ongelofelijke hoeveelheid geneeskrachtige eigenschappen toe aan wilde yam in extract of poedervorm. Als je slechts de helft van die beweringen mag geloven, zijn de inwoners in deze regio van La Palma hoogstwaarschijnlijk onsterfelijk.

 

Fauna op La Palma. De hagedis van La Palma is een echte zonaanbidder en lekkerbek.

 

Veel van onze gasten zijn begaan met natuurfotografie. Dat zal waarschijnlijk deels de reden zijn dat ze naar La Palma komen op vakantie. La Palma is op flora gebied beslist een rijk eiland. Met de soorten rijkdom voor wat betreft de fauna valt het echter een beetje tegen. Er zijn niet zoveel verschillende diersoorten op La Palma. Dit wordt gelukkig wel gecompenseerd door de aantallen van die diersoorten en het feit dat de meesten redelijk goed van vertrouwen zijn. Kort geleden kwam Jacques, één van onze regelmatige gasten, weer voor een verblijf van drie weken naar La Palma. Een echt natuurmens die in Nederland vogelhutten en andere uitkijkposten bezoekt om foto’s van bepaalde vogels of boomkikkers te maken. Eén van de eerste vragen die hij ons stelde was of die hagedissen er nog waren. Wij antwoordden lachend dat dat wel goed zat. Met engelen geduld zat de man vaak ‘s ochtends bij één van de terrasmuren onder onze tuin, om te proberen het meest dominante mannetje op de gevoelige plaat vast te leggen. En dat moet dan ook nog bij het juiste licht gebeuren. De hagedissen verzamelen, liggend in de zon op de stenen, hun noodzakelijke zonne energie, om de rest van de dag te kunnen functioneren. Misschien dat onze tip om de hagedissen gunstig te stemmen met een stukje avocado uit eigen tuin, ook een beetje heeft geholpen. Het zijn immers echte lekkerbekken. In ieder geval heeft onze gast de foto’s kunnen schieten waarop hij hoopte.

 

Wandelen op La Palma. Wandelen over vergeten bospaden op het eiland La Palma.

 

Wandelend over gemarkeerde wandelroutes op La Palma, kruis je vaak oude bospaden die duidelijk niet meer gebruikt worden. Ze staan meestal ook niet op de kaart aangegeven. Het is een zaligheid om over dergelijke paden te dwalen. Je hebt vaak geen idee waar je ze naar toe brengen. Regelmatig hebben ze zijpaden die in dezelfde staat verkeren als het pad dat je volgt. Gewoon op gevoel, af en toe een afslag nemen in een poging er een soort rondwandeling van te maken is een hele uitdaging. Een kompas is wel haast een must op zulke ontdekkingstochten en een gps een welkome luxe. Mocht je die niet bij je hebben laat dan op punten waar je een ander pad hebt genomen in ieder geval merktekens achter. Dit kun je bijvoorbeeld doen door stenen of takken op een bepaalde manier herkenbaar neer te leggen. Zeg maar een soort biologisch verantwoorde grafiti. Deze vergeten paden kennen vreemd genoeg vaak ook een ander soort begroeing dan het bos aan weerszijden. Op deze manier staat ineens een grote hoeveelheid nieuwe wandelroutes waarop je vrijwel nooit iemand tegenkomt.  Het duurt waarschijnlijk  jaren voordat de natuur het pad weer volledig in beslag heeft genomen. Alleen als er bramenstruiken woekeren. Dan is het snel gedaan met de pret. Dan is een bospad binnen ‘no time’ helaas al onbegaanbaar. We hebben het echt geprobeerd om er door te komen op zulke paden, in de hoop dat het pad een stukje verder weer beter begaanbaar zou zijn. Inmiddels weten we beter. De bramenstruiken winnen altijd.

 

Wonen op La Palma. Genieten van het La Palma gevoel met een tapa en een wijntje.

 

Hier hebben we het uiteindelijk voor gedaan, al dat werk. Na aanvankelijk de eerste jaren alleen maar bezig te zijn geweest het park in ere te herstellen, doen we het inmiddels wat rustiger aan. Dat houdt in, net als onze gasten, aan het eind van de dag met een versnapering nagenieten bij een zonsondergang. Op sommige dagen per maand wordt deze zonsondergang al snel gevolgd door de opkomst van een bijna volle maan. Dat zijn de avonden van duizend en één nacht op La Palma.  Van de week zaten we op zo’n avond, onder het genot van een tapa en een wijntje bij de vijver voor ons huis van het schouwspel te genieten. Eerst verschenen er de libelles op jacht naar kleine insecten. Wat later kwamen daar de zwaluwen bij. In de late schemer scheerde een Canarische ransuil vlak over onze hoofden. Vervolgens begon het krekelconcert in het dal onder ons. En tot slot verschenen er nog een paar kleine vleermuizen om boven de vijver te jagen met de maan verscholen achter een palm. Als je hier niet van kan genieten, weten wij het niet meer. Want veel beter dan dit wordt het toch niet ?

Met de boot door naar La Palma. Met de ferry van Tenerife naar La Palma.

 

La Palma valt onder de provincie Tenerife. Daar zit dus ook de provincieregering en zijn alle belangrijkere instanties en instellingen zoals  bijvoorbeeld de universiteit en grotere ziekenhuizen gevestigd. Er zijn dus nogal wat zaken waar je, als je op La Palma woont, voor naar Tenerife zult moeten. Voor ons is dat bijvoorbeeld al twee maal het vernieuwen van onze Nederlandse paspoorten geweest. Nu zijn we daar op La Palma wel op ingesteld. We pakken hier een vliegtuig naar een ander eiland (meestal Tenerife) zoals we in Nederland op de bus stapten. Een andere mogelijkheid is om een ferrie te nemen en zo in Tenerife de beschikking te hebben over de eigen auto. Veel Palmeros kiezen voor deze optie om in Tenerife inkopen te kunnen doen bij zaken en winkels die geen vestiging op La Palma hebben. Er bestaat zelfs de mogelijkheid om met de boot op één dag heen en weer te gaan. Het is een tropendag dat wel, maar het is mogelijk. Als dan ‘s avonds in het donker in de verte de lichtjes van La Palma  verschijnen, zie je de Palmeros helemaal blij worden. Bijna thuis ! Het is leuk Tenerife, maar na een dag heb je die hectische drukte wel gezien en wil je weer zo snel mogelijk terug naar het rustige La Palma. Ook voor ons voelt het in de verte zien van de lichtjes van La Palma, inmiddels heel sterk als thuiskomen.

 

Sterrenkijken op La Palma. ‘saturnus sunrise’ op het Canarische eiland La Palma.

 

Na anderhalve praktijkles en een paar avondjes theorie zijn de mannen in ons gezin al echte sterrenkundigen. Toen zij aan de oostkant van ons eiland een grote planeet met duidelijk zichtbare ringen ontdekten, wisten zij het zeker. Dat moet de reuzenplaneet Saturnus zijn. Die is immers met het blote oog zichtbaar als een helder gele ster die niet flikkert. En ja hoor, of we wilden of niet, wij vrouwen kregen sterrenkunde onderwezen door de heren amateur astronomen.

Vanaf de zon is Saturnus de zesde planeet. Het is bovendien de verst verwijderde planeet die we gemakkelijk met  het blote oog kunnen zien. De afstand tot de zon bedraagt  gemiddeld 1.427.000.000 kilometer. Dat is bijna 10 keer zo  ver van de zon als de aarde. De planeet heeft bijna 30  jaar nodig om éénmaal om de zon te bewegen. Dat is dan ook  de reden waarom wij Saturnus soms jarenlang in hetzelfde  sterrenbeeld kunnen zien staan. Aangezien een jaar op de planeet bijna 30 aardse jaren duurt,  gaan er bijna 25.000 Saturnusdagen in één Saturnusjaar. Doordat Saturnus erg snel om zijn as draait (in ruim 10 uur), is de planeet  evenals Jupiter behoorlijk afgeplat. Daarmee bedoelen we  dat de middellijn aan de evenaar veel groter is dan de  middellijn tussen de polen. Van alle planeten heeft  Saturnus de grootste afplatting.  Saturnus is de enige planeet in het zonnestelsel waarvan  de dichtheid minder is dan één gram per kubieke centimeter. Als je Saturnus in een bak met water zou kunnen doen zou deze planeet blijven drijven. Op Saturnus woeden vrijwel voortdurend geweldige stormen waarvan sommigen  niet van plaats veranderen. Saturnus is natuurlijk vooral bekend door zijn ringenstelsel, die voornamelijk uit ijs en steengruis bestaan. Die ringen zijn reeds met een kleine telescoop prachtig te zien. Maar met het blote oog zijn deze ringen niet zichtbaar. Euhhh…???

Ja hoor heren astronomen. Het is dus gewoon zonsopgang aan de oostzijde van La Palma om acht uur ‘s morgens. Maar weet je wat? Speciaal voor jullie noemen we het vandaag ‘Saturnus Sunrise’.

 

Religie en plezier op La Palma. Het ontspannen katholieke geloof op La Palma.

 

In Nederland hebben wij een tijdje in een streng gereformeerde omgeving gewoond. Daar gold dat je op zondag niets deed dat eventueel aanstootgevend kon zijn voor de kerkgemeenschap in het dorp. Dus eigenlijk hield dat in dat je vrijwel niets kon doen. Nog niet je auto wassen, want dat was werk. En het naar je zin hebben was al helemaal uit den boze. Als de muren op zondag dan wel eens op je af kwamen, ontsnapten we naar een naburig dorp met grotendeels de zelfde naam. Daar waren op zondag de restaurantjes wel gewoon open en hadden mensen plezier, zonder dat ze daarop aangekeken werden. Het was voor ons dan als niet religieuze buitenlanders een verademing dat het katholieke geloof op La Palma zo ontspannen is. Vrijwel iedereen is katholiek op La Palma. Maar op een hele relaxte manier. Onze kinderen hebben op school godsdienstonderricht, net als alle andere kinderen. Een aantal jaren geleden had Mayra voor alle vakken het hoogste cijfer, alleen voor religion (godsdienst) had ze niet het maximale aantal punten. De juffrouw begreep dat niet. Wij hebben de dame uitgelegd dat dat waarschijnlijk kwam doordat beide ouders niet religieus waren opgevoed. En daardoor het arme kind niet konden helpen op dat gebied. Aanvankelijk even verbaasd maar daarna lachend zei de juf: ” Oh ja, dat kan natuurlijk ook”. Leuk voorbeeld van het open karakter van het geloof hier op La Palma is dat veel kerkjes en kapelletjes op het eigen terrein een speeltuin voor de kinderen hebben. Plezier hebben en godsdienst kunnen dus gewoon samen gaan.

 

Time lapse video over de sterrenhemel boven La Palma

Om het sterren kijken op La Palma wat meer bekendheid te geven heeft het toeristenburo van La Palma een promotiefilmpje laten maken dat op de Canarische eilanden en op het vasteland van Spanje als kort pauzefilmpje af en toe op televisie vertoont wordt. Het kost natuurlijk voor een klein eiland te veel om het ook in het buitenland op televisie te krijgen. Dat is jammer want astro-toerisme leeft wel tegenwoordig als je ziet hoeveel van onze gasten toch redelijk wat verstand hebben van de planeten en sterrenbeelden die boven ons staan. Op de dakterrassen van onze vakantiehuizen wordt heel wat gespeurd en genoten van de heldere hemel boven La Palma.

video over de sterrenhemel boven La Palma

 

 

Zeeschidpadden bij La Palma. Schildpad-attack bij het Canarische eiland La Palma.

 

Wij zijn bang dat de zeeschildpad toch gedoemd is uit te sterven. In grote mate zijn wij de mens daar verantwoordelijk voor. De andere oorzaak is volgens ons het achterhaalde concept van de zeeschildpad. Ze komen uit een ei en doen hun hele leven alles op instinct. Ze doorlopen niet echt een opbouwend leerproces. Ze hebben waarschijnlijk hersens ter groote van een erwt. Dat hebben we de afgelopen weken op zee weer met drie verschillende zeeschildpadden bij La Palma mogen ervaren. De eerste schildpad lag aan de oppervlakte met een stukje lijn over zijn lijf. Er was duidelijk te zien dat hij er last van had en daardoor niet onderdook. Toen wij de stakker aan boord tilden om hem van het ongemak te bevrijden viel het touwtje zo van hem af tijdens het uit het water tillen. Maar zelf was hij niet in staat geweest om zich er van te bevrijden. Zeeschildpad nummer twee lag aan de oppervlakte en bewoog niet meer. In de veronderstelling dat het gebeurd was met het beestje gooiden we wat vis naast hem voor de visjes die eronder zwommen. Toen schrok meneer eindelijk wakker en peddelde volgas weg. Maar had er een snelle boot zijn pad gekruisd had de slapende schildpad het waarschijnlijk niet na kunnen vertellen. Maar zeeschildpad nummer drie die we van de week tegenkwamen spande echt de kroon. Terwijl we een diepzee haai aan de hengel hebben en langzaam vooruit varen merken we ineens een zeeschildpad vlak achter de buitenboordmotor op. Het beest zwom zo dicht bij de motor dat we die op een gegeven moment maar uit gezet hebben, uit angst het dier anders te verwonden. Maar wat doet deze prehistorische hongerlap?  Hij begint aan de zinkanode op de cavitatieplaat van de buitenboordmotor te kauwen. Om onze eigendommen te beschermmen hebben we hem maar wat inktvis gevoerd. Dit gaf ons mooi de gelegenheid om in alle rust onderwaterfoto’s te maken en een stukje video. Hierop is goed te zien dat er loodsvisjes onder de schildpad meezwemmen die er beschutting zoeken en de voedselrestjes opeten.  Wat dieper onder de schildpad zwemt een schooltje grotere vissen (mahi-mahi’s) die het op de loodsvisjes voorzien hebben.

video zeeschildpad met loodsvisjes en mahi mahi’s

Santa Cruz de La Palma, nostalgische balkonnetjes en zeewater bestendige planten

Wie in de hoofdstad van La Palma rondwandelt, maakt op zeker foto’s van de eeuwenoude pandjes met houten balkonnetjes vol bloembakken. Op diverse plaatsen in de oude stadskern van Santa Cruz de La Palma kom je deze monumentale huizen tegen. Soms versierd met typisch oud Vlaams houtsnijwerk, maar vrijwel altijd met rijkelijk gevulde bloembakken. De Avenida Maritima, zeg maar de boulevard, spant de kroon qua aantal kleurige en geurige balkonnetjes. De keuze aan planten voor in deze bloembakken zal waarschijnlijk wel beperkt zijn tot soorten die een zekere mate van zilte lucht en zout water tolereren. De golven die op de basalt stenen onder de boulevard slaan veroorzaken een groot deel van het jaar een behoorlijke zoute nevel die op de planten neerslaat. Het zal overigens in ons klimaat toch een serieus werk zijn de planten in die potjes dagelijks van voldoende water te voorzien. Vreemd genoeg hebben we nog nooit iemand met gieters in de weer gezien op die balkonnetjes. En een automatisch beregeningssysteem hebben we ook niet kunnen ontdekken. Het zal toch niet zo zijn dat die planten genoeg hebben aan die zoute spray ?

 

Vakantiehuizen op La Palma. Vitamine C uit eigen subtropische tuin op La Palma.

De vakantiehuizen in  onze subtropische tuin op La Palma hebben ieder één of meerdere sinaasappelbomen naast het huis staan. Ook zelf hebben wij er een aantal in ons deel van de tuin staan. Van eind september tot  begin april hebben wij en onze gasten beschikking over eigen vitamine C in de tuin. Van invloed is wel de hoeveelheid regen en de mate in welke deze verdeeld over de winter is gevallen. Je kunt irrigeren wat je wilt, maar tegen af en toe een lekkere regenbui is niet op te boxen. Als de eerste regen valt in de herfst, groeien de sinaasappels soms zo snel dat de schil dat niet bij kan houden en open scheurt. Toen René zijn ouders hier voor het eerst logeerden, hebben ze de grootste sinaasappel gewogen; 680 gram! Later kregen wij vaak leuke reacties van gasten over de sinaasappels naast hun vakantiehuis. Eéntje was iets in de trand van; “Nu we thuis zijn missen we het wakker worden door een enorme sinaasappel die in het grind valt.” Of een andere; “Als de zon ‘s morgens op de sinaasappels begint te schijnen, is het net of de lichtjes aan gaan in de tuin.” De sinaasappelbomen beginnen echter oud te worden en zijn we langzaam aan aan het vervangen door nieuwe exemplaren uit Valencia. Hopen dat ze net zo productief zullen zijn als hun voorgangers.

 

Het klimaat van La Palma. Wachten op de eerste regen in de herfst op La Palma.

Als in de herfst de eerste serieuze regen op La Palma valt, worden we creatief. Gedurende de zomer zijn takken, struiken en zelfs complete bomen in de lagere delen van de barranco’s in de centrale krater van La Palma terecht gekomen. De krater, Caldera de Taburiente, is met zijn diameter van negen kilometer en diepte van vijftienhonderd meter, een enorme opvangbak. Vanuit de krater wordt al dit regenwater afgevoerd naar zee door de Barranco de Angustias (kloof der angsten). Bij Puerto de Tazacorte kolkt dan een wild stromende rivier de zee in. Alles wat drijft wordt meegevoerd en eindigt gedurende de volgende dagen op het strand. De meest bizar gevormde takken en boomstammen tref je er dan aan. Zelfs types als wij, die helemaal niet kunstzinnig zijn, krijgen kriebels om iets te creëren. We kwamen deze foto van jaren geleden tegen toen we een drakar hebben trachten te maken. Leuk om te zien was dat in de dagen erna, diverse toeristen gezinnetjes met kinderen van onze creatie gebruik maakten. Over toeristen gesproken. Ieder jaar na de eerste hevige herfst regen ligt er dus een hoeveelheid hout op de stranden. En ieder jaar zijn er gasten bij ons op het park die dan bergen van dit vreemd gevormde hout mee naar hun vakantie huis sjouwen. Ze zijn vast van plan om het mee naar Nederland te nemen om er een aandenken aan La Palma van te maken. Maar vrijwel altijd laten ze het op de vertrekdag uiteindelijk toch maar bij het huisje achter. Zal wel iets te maken hebben met de huidige bagage voorwaarden en Hollandse zuinigheid. Of is het gezond verstand?

 

De zoutpannen bij Fuencaliente, in het zuiden van het Canarische eiland La Palma.

Op La Palma is het nog een heel algemeen gebruik om etenswaren te conserveren door middel van zouten. Er zijn nog tal van populaire gerechten met gezouten vis en vlees. Ook in de winkels is nog volop gezouten vis en vlees te koop. Het zout dat gebruikt wordt komt van La Palma zelf. In het uiterste zuidelijke puntje van La Palma liggen de zoutpannen van Fuencaliente. Wanneer je de auto bij de oude stenen vuurtoren parkeert, kun je vanaf daar een rondwandeling maken over het terrein. Via meertalige bordjes wordt er dan uitleg gedaan over de zoutwinning. Als je over het onverharde weggetje rond de bassins loopt, is het net of je extra voorzichtig je voeten moet neerzetten. Het zout dat van de vrachtwagentjes is gevallen lijkt net een wat oudere aangestampte gladde sneeuwlaag. Wees niet bang, het is niet glad. Er is immers al volop pekel gestrooid. De rondwandeling eindigt bij de bedrijfloods. Hier bestaat de mogelijkheid om eventueel verschillende zoutproducten kopen. Het ultieme zout is ‘Flor de sal’. een heel fijn zout. Het lijkt wel haast stof.

 

Vertrek vanaf het tijdloze luchthavengebouw van La Palma, op weg naar huis.

Tot voor een aantal jaren geleden was het laatste wat een toerist van La Palma mee kreeg, het plezierige gevoel van het sfeervolle luchthaven gebouw. Er was een restaurant waar ook mensen,  die in de buurt aan het werk waren, kwamen eten. Je kon er op twee terrassen buiten zitten. Eén had zicht op de landingsbaan en de bergen, de ander had ligbedden met uitzicht op zee. Het gebouw was eigenlijk een soort visitekaartje van La Palma. De houten lambrisering, het schitterende plafond, de houten trappen, de grote schilderijen, de pluche stoelen, zucht….. Helaas heeft de ‘vooruitgang der Europese subsidies’ ons achterhaald. Iedere keer als we op de luchthaven zijn moeten we ons zelf dwingen om positief te blijven in die nieuwe betonnen bunker. We doen onze gasten op de vertrekdag enkele suggesties qua restaurantjes of strandjes om toch nog met een beetje La-Palma-gevoel het vliegtuig in te stappen. Maar we hebben inmiddels iets positiefs gevonden in het nieuwe luchthaven gebouw. Of beter gezegd, iets wat er niet is. Een Klok ! Kijk dat is toch nog een beetje La Palma. Zelfs in dit onooglijke gebouw lijkt de tijd een beetje stil te staan. Dat geeft de vertrekkende La Palma gangers misschien toch nog een beetje dat La-Palma-gevoel mee, op weg naar huis.

 

Flora op La Palma. e waterhyacint in de vijvers in de subtropische tuin op La Palma.

Hier op La Palma bloeit de waterhyacint (Eichhornia crassipes) een flink deel van het jaar. Dat was in onze tuinvijver in Nederland wel anders. Net voor de plant zou kunnen gaan bloeien viel de herfst in en betekende dat het einde voor deze drijfplant. Konden we het jaar erop weer naar een tuincentrum om nieuwen te gaan kopen. De waterhyacint kwam oorspronkelijk alleen voor in Zuid Amerika in de stroomgebieden van de Orinoco en de Amazone. Eind negentiende eeuw werd het mooie plantje op een beurs op de verenigde staten door een standhouder als relatiegeschenk uitgedeeld. Toen is de wereldwijde verspreiding en de ellende begonnen. De waterhyacint kan zich in tropische gebieden tot een ware plaag ontwikkelen. Deze drijfplant kan zich in twee weken tijd in aantal en oppervlakte verdubbelen. En veroorzaakt zo veel hinder voor bijvoorbeeld scheepvaart, waterkrachtcentrales en irrigatiekanalen. De ongebreidelde groei van de waterhyacint kan zelfs in extreme gevallen lijden tot vissterfte. Tegenwoordig wordt de waterhyacint in tropische gebieden waar deze plant een plaag vormt, biologisch bestreden met natuurlijke vijanden uit het oorsprongsgebied; een kevertje en een mijt. In de vijvers in onze tuin is het niet zo extreem, wel gooien wij jaarlijks meerdere kruiwagens vol waterhyacinten op de composthoop. Dan moeten we wel eens terugdenken aan de prijs die wij in Nederland moesten betalen voor een klein zielig stekje. De waterhyacint heeft echter ook goede eigenschappen. Niet alleen is deze plant erg decoratief in een vijver, maar hij filtert het water als geen ander. Dankzij de zuiverende werking van de wortels van de waterhyacint kunnen wij hier in onze tuin op La Palma al de vijvers helder houden zonder mechanisch filter.

 

Barbecuen op La Palma. Picknicken en bbq’en in de bergen en bossen op La Palma.

Verspreid over La Palma liggen in de bergen de nodige recreatiegebieden waar faciliteiten zijn om te barbecuen. Vrijwel iedere gemeente op La Palma heeft wel één of meerdere zones die zijn ingericht om er te barbecuen. Er staan daar dan in de bossen huisjes met vaste gemetselde barbecues erin. Ook ligt er vaak hout, klaar voor gebruik. Al sprokkelen wij meestal onderweg ons brandhout in gebieden waar we er zeker van zijn dat het hout droog is. De meeste recreatiezones hebben toiletten en sommigen waar ook gekampeerd kan worden zelfs douches. Dit kamperen is gratis maar moet wel soms van te voren worden aangevraagd. Op uitzonderlijke zomerdagen, wanneer het op lager gelegen gebieden gebieden te warm is, zoeken veel Palmeros verkoeling in deze gebieden in de bergen. In de weekeinden is het er vaak een gezellige drukte. Ook worden er verjaardagen, bedrijfsfeestjes en clubevenementen gehouden. Als je als toerist geluk hebt om daar tussen verzeild te raken, beleef je waarschijnlijk een heerlijke ervaring. Het is niet moeilijk om met de gastvrije lokale bevolking in contact te komen. Vaak wordt je overstelpt met plaatselijke specialiteiten als papas arugadas, mojo’s en natuurlijk niet te vergeten de zelf gemaakte wijn. Als je dan wat terug wilt doen door ze bijvoorbeeld sateh-sauce aan te bieden, doe je de meeste Palmeros daar echter geen plezier mee. De dapperste van het gezelschap steekt misschien een vingertopje in die bruine prut, om dan verbaasd te vragen: Salsa de cacahuetes?” Wat de boer niet kent dat eet hij niet. Als dat ergens geldt is het wel op La Palma. Wij gaan tegenwoordig vaak op door de weekse dagen barbecuen in de bergen. Niet dat we mensenschuw zijn. Maar het heeft toch wel iets om zo’n gebied, met je eigen gezelschap, helemaal voor jezelf te hebben.

 

Het oudste deel van La Palma. De gekleurde steenlagen in het noorden van La palma.

Varend langs de steile noordkust van La Palma is goed te zien hoe La Palma door ontelbare vulkaanuitbarstingen gevormd is. Door het woeste beuken van de oceaandeining op de noordkust kalft er voortdurend gesteente af. Dit wordt eens in de zoveel tijd gevolgd door instorten van de erboven gelegen deel van de bergwand. Zo krijg je een mooie dwarsdoorsnede te zien van een oude vulkaan, die La Palma immers is. Want La Palma is eigenlijk slechts het topje van een zesduizend meter hoge vulkaan. De voet van deze vulkaan staat op de oceaanbodem die hier oorspronkelijk vierduizend meter diep was. Het topje, La Palma, steekt daar nog eens 2426 meter boven uit. Als je daar over nadenkt moet er toch een hoeveelheid natuurgeweld geweest zijn in de slechts twee tot drie miljoen jaar dat La Palma ontstaan is. Opvallend is het verschil tussen het oude noordelijke deel van La Palma en het jongere zuidelijke deel. In het Noorden kom je steile door de zee afgekalfde rotswanden tegen in vele verschillende kleuren. Het zuiden van La Palma kent wel steile vulkaanruggen, maar die zijn nog niet door de oceaan geteisterd. Het zijn voornamelijk gruis en lavahellingen. Die zijn weliswaar erg steil maar hebben nog geen rechte, in zee eindigende, rotswanden. Maar deze hellingen hebben wel ook al verschillende kleuren, hoofdzakelijk bruin, zwart, grijs en rood.

 

Equinox op La Palma. De tijd van fantastische zonsondergangen op La Palma begint.

Dit jaar is het op 22 september om 20.44 uur equinox. Dan staat de zon loodrecht boven de evenaar. De aardas ligt dan niet gekanteld ten opzichte van de zonnestralen. Dan zijn de dagen overal op aarde even lang. Bovendien zijn de dagen ongeveer even lang als de nachten. Equinox komt uit het Latijn en betekent ‘gelijke nacht’. Helemaal correct is dit niet want meestal, afhankelijk van de plaats op aarde zijn de dagen iets langer dan de nacht. Rond 20 maart is er ook weer een equinox. De herfst equinox, zoals deze op het noordelijk halfrond wordt genoemd, heeft echter meer invloed op de weersystemen in ons deel van de wereld. In Noord-west Europa is het de tijd dat er herststormen verwacht kunnen worden en in de Caribean maken ze zich op voor orkanen. Op La Palma kan de eerste, zo welkome, regen tegemoet gezien worden. Bovendien valt op La Palma op plaatsen waar het normaal gesproken vrijwel het hele jaar waait, zoals Las Cabras in het zuiden en Juan Adalit in het noorden, de wind gedurende een week of zes regelmatig weg. Dit is op La Palma de tijd dat er twee maanden lang spectaculaire zonsondergangen verwacht kunnen worden. Het mooist zijn de kleuren als er twee verschillende wolkenbanden bij de horizon liggen. Eén ervoor en een andere niet te dikke band achter de horizon. Je krijgt dan de meest uiteenlopende kleuren te zien die elkaar in een rap tempo afwisselen. We kunnen er haast niet op wachten. Het spel is al heel voorzichtig begonnen zagen we van de week.

 

Het opgedroogde zwembad in Puerto de Tazacorte op het Canarische eiland La Palma.

Gasten die voor de eerste maal bij ons op La Palma hun vakantie doorbrengen, vragen vrijwel zonder uitzondering naar het verhaal achter het droge zwembad in Puerto de Tazacorte. Tja, het zwembad. Toen wij ruim vijftien jaar geleden voor het eerst op vakantie kwamen op La Palma, verbleven wij af en toe in Puerto de Tazacorte. Vanuit het appartement zagen wij dan regelmatig kleine groepjes werklui bezig aan het zwembad. Beetje bij beetje werd getracht de laatste hand te leggen, aan dit leuke idee. Na een aantal jaren stopte deze werkzaamheden. Het enige wat nu nog gebeurt is het onderhouden van de plantenbakken en bloemperken. Jammer, is een gemiste kans. Met een paar honderd duizend euro zou het afgemaakt kunnen worden. Dan weliswaar niet als zwembad maar als een soort parkje. Nog wat plantenbakken er bij, wat vijvertjes met vissen. Van de duiktoren maak je een kiosco of muziektent. Of wat voor leuke zaken je ook zou kunnen verzinnen. Nu staat op het plekje met de meeste uren zonneschijn van Europa, een groot nutteloos bouwval. Op nog geen kilometer afstand van dit droge zwembad wordt voor vierenvijftig miljoen Europees belastinggeld aan beton in zee gestort. De havenpier, waar geen behoefte aan is, zal waarschijnlijk ook nooit afgebouwd gaan worden. Deze site is niet de juiste plaats om je gal te spuwen. Maar je zet toch wel eens vraagtekens bij het verstandelijk vermogen en integriteit van de beleidsmakers.

 

De Barranco de Las Angustias, de airconditioning van het Canarische eiland La Palma.

Op La Palma heb je een soort corridor tussen de zee en de Caldera de Taburiente, de grote centrale krater die het hart van La Palma vormt. Deze corridor is de Barranco de Las Angustias (kloof der angsten). Als er temperatuur verschillen zijn tussen de lucht boven zee en de lucht in de krater, ontstaat er een luchtstroom in deze kloof. Warme lucht stijgt op en wordt van onder af weer aangevuld door koudere lucht van elders. Dus als het overdag heet is in de krater en er dus veel thermiek is, stroomt er via de kloof koelere lucht vanaf zee de krater in. ‘S nachts is het juist andersom. Als de lucht in de bergen dan sterk afkoelt, stroomt deze door de barranco naar beneden naar zee waar de lucht boven het warme zeewater veel minder is afgekoeld. Door deze natuurlijke airconditioning op La Palma kan het zijn dat deze luchtstroming een volledig andere richting heeft dan de hoofdwind die over het eiland waait. Dit natuur fenomeen zorgt er tevens voor dat de temperatuur in het Aridanedal het grootste gedeelte van het jaar gematigd blijft. Wanneer we bij het eerste licht voor de monding van de barranco bij Tazacorte langsvaren, merk je vaak een duidelijk temperatuurverschil met de zones ten noorden en zuiden ervan. Een zaligheid is het, die eco airconditioning op La Palma.

 

Zwemles op La Palma. Zwemlescampagne om ieder kind te leren zwemmen..

Als je een tijdje op La Palma woont valt het je op dat de Palmeros, ondanks dat het eilandbewoners zijn, helemaal niet van die waterratten zijn. Als je voor een strand iemand wel eens heen en weer ziet zwemmem, is het vrijwel altijd een toerist. Natuurlijk er zijn uitzonderingen. Tomás. onze tuinman, is bijvoorbeeld zo’n uitzondering. Die ligt in de zomer iedere dag minimaal een uur in het water vanwege zijn duursporten. Maar over het algemeen zwemmen de Palmeros een beetje als hondjes. Ze blijven boven, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ze hebben zich zelf leren zwemmen, zwemles hebben ze waarschijnlijk nooit gehad. Ook wij hebben onze kinderen zelf leren zwemmen. Met een moeder die op haar tiende al zes zwemdiplomas had was dat wel vertrouwd. De gemeente van Los Llanos verzorgt in de zomer, tegen betaling, zwemcursussen in het zwembad. De afgelopen zomer peddelden onze kids onverstoorbaar hun baantjes. een uur lang heen en weer. Borstcrawl, schoolslag, rugslag, vlinderslag, onder de bezielende leiding van enkele leraren. Als wij de kinderen probeerden te motiveren om in zee wel eens wat grotere afstanden te zwemmen, was dat een onbegonnen zaak. Nu lijken het wel vissen. Een paar keer per week zwemmen ze ruim twaalf honderd meter. Dus het is waar. Vreemde ogen dwingen. Maar helaas wordt er nog steeds maar mondjesmaat gebruik gemaakt van de zwemcursussen. De kans dat de estafetteploeg uit La Palma ooit op de olympische spelen zal verschijnen is dus niet zo waarschijnlijk.

Lavasculpturen en grillige rotsformaties op het Canarische eiland La Palma.

Op La Palma kom je de meest grillige rots- en lavaformaties tegen. Soms vraag je je af hoe het mogelijk is dat zulke vormen kunnen bestaan. Of nog interessanter hoe zijn ze ontstaan. Want sommige steenformaties tarten de wet van de zwaartekracht in alle opzichten. Er vanuitgaande dat heel La Palma is ontstaan door vulkaanuitbarstingen en daar uit vloeiende Lavastromen, zou je verwachten dat alle lagen stollingsgesteente toch bergafwaarts richting oceaan zouden lopen. Hoe zijn dan die vreemde verticale zuilen en formaties van lava en basalt, die je op de meest uitéénlopende plaatsen, op La Palma tegenkomt. Dat komt door erosie. Deze verticale zuilen zijn restanten van iets wat vroeger veel groter was, soms zelfs een complete vulkaankegel. Maar in de loop der tijd is het zachtere gesteente weggesleten en blijft er een verticale pilaar over. Deze pilaren hebben soms de meest bizarre vormen. Net als je wel eens bij wolkenformaties hebt, herkennen mensen in deze lavasculpturen de meest uitéénlopende zaken. Wel leuk om te zien dat sommigen iets heel anders zien dan anderen in de zelfde rotsformatie.

De overdekte markt in Los Llanos op La Palma met typische producten van het eiland.

Vlak bij het busstation aan Calle Enrique Menderos ligt de overdekte markt van Los Llanos de Aridane. In de volksmond heet deze markt de Mercado Municipal. Maar op het gebouw zelf staat vermeld Plaza Mercado. Dat zal nog wel stammen uit de tijd dat de markt nog niet overdekt was. In het knusse marktgebouw zijn dagelijks (behalve zondags) van acht uur ‘s morgens tot half drie ‘s middags allerlei kraampjes te vinden die vooral veel verkopen op het gebied van vers producten. Er is een slagerij en meerdere kraampjes die overheerlijke gebraden kippen van het spit verkopen om  mee te nemen. Diverse groente kraampjes bieden hun vers gesneden groente en vers geplukte fruit aan. De vis kraam heeft drie vitrines. Eén voor gezouten en grookte producten, de middelste voor ‘blauwe vis’ . Dat zijn migrerende vissoorten als tonijn etc. In de rechtse vitrine wordt ‘witte vis’ ten toon gespreid. Dat zijn bodemvissen en minder intensief migrerende vissoorten. 

Een aantal kraampjes richt zich iets meer op de toerist. Daar worden typische producten van La Palma te koop aangeboden. Er is een grote keus aan specerijen, sauzen, likeuren, wijnen, zaden, koeken etc. Als je iets origineels zoekt voor de buren of kennissen die op het huis en/of huisdieren hebben gepast. Of je wilt iemand verwennen met iets wat niet op iedere straathoek gekocht kan worden, is de markt de plek om daar naar te zoeken. In een hoek van het gebouw is een koffiehoek waar je ook heerlijke en goed gevulde broodjes kunt afhalen om bijvoorbeeld mee te nemen de bergen in. Hier op de markt is je euro nog echt veel waard !                                                                                                                       

Vakantiehuizen en hutten van de Palmeros zelf op het Canarische eiland La Palma.

Overal langs de kust van La Palma waar je enigzins bij het water kunt komen zijn vakantiehuisjes te vinden van de Palmeros zelf. Vooral langs de noordwest kust is het schitterend om te zien hoe de hutten soms als zwaluwnesten tegen de rotswanden aangeplakt zitten. Vaak wordt er een grot gehakt of een bestaande grot gebruikt, die dan aan de voorkant wordt afgedekt met een gevel. Waar barranco’s in zee monden, worden ook vaak vakantiegehuchten gebouwd. In de zomer varen er dan bootjes met bouwmaterialen naar toe die zo zwaar beladen zijn dat ze net niet zinken. Een huisje is meestal al generaties lang in bezit van een familie. Veel langer in ieder geval dan het bestaan van de Ley de La Costa. Dit is de wet van de kust. Hierin wordt geregeld dat er niet binnen een bepaalde afstand van de waterlijn gebouwd mag worden. De wet stamt uit de zeventiger jaren. Vaak zijn de huisjes dus veel ouder. Een aantal jaren geleden werd de wet plotsklaps strikt gehandhaafd op La Palma. Bewoners werden gesommeerd hun vakantiehuisjes te af te breken anders werd dat gedaan. Dat is gelukkig inmiddels weer over doordat werd aangetoond dat er sprake was van willekeur. De gehuchten die werden ontruimd bevonden zich vrijwel uitsluitend op plaatsen die interessant waren voor projectontwikkelaars door hun bereikbaarheid. (Dit is onze persoonlijke mening.) De eigenaren van zwaluwnesten in het noordwesten van La Palma hebben zich nooit zoveel zorgen gemaakt. Geen projectontwikkelaar die ze op een rijtje heeft, zal het zich in zijn hoofd zal halen om hier ooit wat te bouwen.

Het gele gevaar. Geelwangschildpadden in vijvers in subtropische tuin op La Palma.

Toen wij zelf nog in Villa Merluza woonden hadden we in de vijver daar twee roodwangschildpadden. Ondanks hun beperkte intelligentie, of misschien wel juist daar door, zijn het geinige beestjes om in de vijver rond te zien peddelen. Na de verhuizing naar het voormalig restaurant misten we hun aanwezigheid. Met unanieme stemmen hebben we toen besloten dat we in de grote vijver voor bij ons nieuwe huis, een flink aantal schildpadjes zouden aanschaffen. Dat moesten dan geelwangschildpadjes worden aangezien roodwangetjes niet meer verkocht mogen worden. René had ons een grote ton met deksel meegegeven naar de dierenzaak. We zouden echter genoeg gehad hebben aan een jampotje. Want de geelwangschildpadjes waren niet groter dan twee-euromuntstukken met pootjes. Dat bracht nog wel wat werk met zich mee. De grote karpers die in de vijver rondzwommen, hadden een bek waar zo’n schildpadje moeiteloos in zou kunnen verdwijnen. Dus die dienden er eerst uit gevist te worden.

De schildpadden groeien als kool. De karpers in de vijver kunnen nu beter uitkijken dat ze de schildpad- den niet irriteren tijdens het eten. Dat zou hen nog wel eens op een gemene knauw kunnen komen te staan. Het drijvende plateau in de vijver waarop de schildpadden liggen te zonnebaden leek aanvankelijk belachelijk groot, maar begint nu al aan de kleine kant te worden. We weten niet precies hoe groot deze geelwangschildpadden in gevangenschap kunnen worden. Maar we vermoeden dat ze nog wel eventjes door zullen groeien. Toch blijft het een leuk gezicht om die asymetrisch zwemmende reptieltjes in de vijver te hebben. Het zijn overigens ook buitengewoon goede klimmers. Als ze over een tijdje de geslachtrijpe leeftijd hebben bereikt zal het wel druk worden in de tuin, wanneer de vrouwtjes  op zoek gaan naar een geschikte plek om hun eieren te begraven.

Fotograferen van ‘Island hopping’, de nieuwe rage op het Canarische eiland La Palma.

Gisteren tijdens het testen van de snelle repeteerfunctie op onze nieuwe camera een foto gemaakt van Ramon die in de lucht sprong. Leuk om te zien hoe snel en vaak de camara dat vast legt tijdens één en dezelfde sprong. Dan was het een aantal jaren geleden maar behelpen met onze gedateerde fototoe-stelletjes. Daar kon je maar één enkele foto maken tijdens een sprong van de kinderen en vrienden. En dan moest je nog rekening houden met de vertraging er van. Terug denkend aan dat gekke fotograferen van sprongen met de meest wisselende achtergronden, even opzoek gegaan naar oude foto’s op de harde schijf. Toevallig krijgen we af en toe een reactie van Margaret, die we niet persoonlijk kennen. Zij heeft op facebook een profielfoto van zich zelf tijdens een soort gelijke sprong op La Palma. Waarschijnlijk zijn er nog veel meer mensen die hier op La Palma dergelijke foto’s hebben gemaakt. Mogelijk zitten daar waanzinnig mooie shots tussen. Misschien is het wel mogelijk een foto te maken waarop het lijkt alsof iemand van de ene kant van de Caldera naar de andere springt. Of van de Bejenado naar de Birigoyo vulkaan. Of misschien zelfs wel van Tenerife naar Gomera. Wij zullen zelf ook weer eens gaan springen en fotograferen met ons nieuwe speeltje, als we in de bergen zijn. Een soort Island hopping op La Palma. Je hebt immers maar weinig nodig om het naar je zin te hebben, toch ?

De ‘semi-verlaten’ kiezelstranden in het maritieme park bij El Remo op La Palma.

 

Op La Palma zijn een redelijk aantal strandjes die vrijwel altijd verlaten zijn. Er moet wel vaak de nodige moeite worden gedaan om deze baaitjes te bereiken. Net voorbij El Remo ligt een kiezelstrand dat bij hoogwater en deining wel verdeeld  lijkt te zijn in drie strandjes. We hebben al diverse namen gehoord voor deze strandjes. Maar volgens de vissers heet het ter plaatse Baja Lance. Wij noemen het kiezelstrand dus gewoon Playa de Baja  Lance. In de zomer van 2012 was er redelijk wat zand tussen de kiezels te vinden. De winter erop is dat verdwenen en niet meer teruggekomen. Het strand ligt redelijk beschut tegen de oceaandeining uit het Noorden. Net als bij alle strandjes op La Palma is het altijd uitkijken geblazen om zomaar de branding in te duiken. Op de meest onverwachtte plaatsen kan ineens een enorme steen liggen onder water. Het strand ligt in het integrale deel van het maritieme park. Je mag er dus vrijwel niets. Volgens de inwoners van het naburige El Remo mag je er zelfs niet snorkelen. Er zou door de controleurs vanuit de bergen met verrekijkers gecontroleerd worden en vervolgens stevig bekeurd. Vermoedelijk hebben die zelfde bewoners dit zelf veroorzaakt, door jaren lang de regels van het maritieme park aan hun slippers te lappen en er gewoon met snorkeluitrusting en harpoen te jagen. Om bij het kiezelstrand te komen rij je tot het einde van de geasfalteerde weg bij El Remo. Je buigt niet naar rechts en beneden af, maar parkeert je auto aan het einde van het asfalt. Vanaf daar lopen twee paadjes rechts richting het kiezelstrand. Bereid je voor op een stuk klauteren over grote kiezels. Uit bovenstaande mag duidelijk zijn dat het niet onze favouriete ‘strand’ is. Je moet wel erg graag alleen willen zijn om hier naar toe te gaan.

Het feest van de schitterende zonsondergangen op het Canarische eiland La Palma.

Hoera, het is begonnen! ‘La fiesta de las Puestas del Sol en La Palma’. Of in het Nederlands; ‘Het feest der zonsondergangen op La Palma. De komende twee maanden, oktober en november, zal de lucht boven de oceaan ten westen van La Palma weer een waar kleurenfestival zijn.

Afgelopen week zijn wij regelmatig rond zonsondergang even het dakterras van vakantiehuis Merluza opgeslopen om te genieten van dit fraaie natuurverschijnsel. De komende maanden is Merluza verhuurd en zullen wij het bij ons eigen huis moeten doen met het uitzicht op de Pico de Bejenado die zich dan tijdens zonsondergang in verschillende kleuren baadt.

Toen wij nog maar net op La Palma woonden kwamen wij op een avond de Spar bij Dos Pinos uitlopen. Op de parkeerplaats stond iedereen, zowel toeristen als Palmeros, met open mond richting deze gedoofde vulkaan achter ons huis te staren. Het leek wel of de Bejenado vulkaan weer actief was geworden. In het fel rode avondlicht was het net of de gloeiende lava weer langs zijn flanken stroomde.

Gedurende het gehele jaar kan je natuurlijk fraaie zonsondergangen treffen. Maar zo frequent en intens als gedurende oktober en november zie je ze echter niet. Dat heeft o.a. te maken met een combinatie van de hoeveelheid vocht in de lucht, de lucht temperatuur, de zeewatertemperatuur, de afstand van de lichtstralen door de atmosfeer en de hoogte van de bewolking bij La Palma. 

Nu, begin oktober zijn het voornamelijk tinten geel en oranje die de hoofdmoot vormen. Met als schaduw tinten roze en lila. Wat later in het jaar verschuift het accent meer en meer naar tinten rood met als schaduw tinten paars en blauw.

Mocht je je partner ten huwelijk willen vragen, is een zonsondergang op La Palma het moment om dat te doen. Plan het echter wel goed. Want de zonsondergangen zijn intens, maar duren slechts kort. Voor dat je het weet is de betovering verbroken en is het donker. We bevinden ons immers op de kreeftskeerkring.

Wandelen op La Palma. Route der vulkanen GR131. El Pilar – Fuencaliente.

Als je de meeste reisgidsen over La Palma moet geloven is de Route der Vulkanen één van de ‘highlight’ van het eiland. Vreemd genoeg hadden wij zelf (nog) niet dat gevoel. Natuurlijk het is een hele mooie wandeling, maar we konden ons niet echt vinden in die euforie die sommigen mensen hadden over deze wandeling. Bovendien is het een wandeling voor de winter. En dan moet je het treffen dat je zicht hebt en niet te veel wind. In de zomer is het soms te warm en ga je door je hoeven door de hoeveelheid water die je mee zou moeten dragen. Tegenwoordig zijn we echter helemaal verliefd op deze vulkaanroute. We wandelen hem regelmatig in de zomer.  Ja inderdaad, in de zomer. Maar dan wel ‘s nachts bij volle maan. De temperatuur is tijdens zulke nachten een zaligheid. Je hoeft niet zoveel water mee te sjouwen en de sfeer is heel speciaal. Alles heeft in het maanlicht een groen-grijze gloed. Het maanlicht is zo fel dat als je tijdens een beklimming per ongeluk recht in de maan kijkt, je weer even tijd nodig hebt om aan het donker te wennen. Het maanlicht veroorzaakt ook scherpe schaduwen, vergelijkbaar met de zon. De volle maan standen komen altijd heel gunstig uit. Precies de middennachtelijke uren staat de maan recht boven La Palma. We hebben voor de zekerheid hoofdlampjes bij ons. Deze gebruiken we eigenlijk alleen maar af en toe tijdens het eerste en laatste deel van de wandeling, als je wat meer in de schaduw loopt. Aan het begin in de bossen bij El Pilar, als de maan nog niet helemaal recht boven ons en achter de Pico de Birigoyo staat. En het laatste stuk als we weer tussen de pijnbomen boven Fuencaliente terecht komen en de maan al weer wat lager staat. Wij beginnen de route der vulkanen altijd in El Pilar. De eerste pauze nemen we dan vlak voor  de Pico Nambroque. Hier is een punt vanaf waar je zowel de lichtjes van Los Llanos in het Aridane dal aan de west zijde van La Palma ziet als de verlichting van de hoofdstad Santa Cruz aan de oost kant van het eiland. Een stukje verder tijdens de wandeling, op de top van de vulkaan La Deseada(1945 meter), volgt alweer de tweede stop. Dit is het hoogste deel van de wandelroute en vanaf hier kun je als er niet teveel vocht in de lucht zit, de lichtjes van de bergdorpjes van buureilanden Tenerife, La Gomera en El Hierro zien. Ondanks al deze stops zijn we altijd veel te vroeg in Fuencaliente en proberen we op een provisorisch matras van dennennaalden nog even wat slaap te pakken, voordat we de eerste bus van zeven uur naar huis nemen.

Het weer op La Palma. Ochtendrood; het nut voor de weersvoorspelling op La Palma.

Vanmorgen hadden we op La Palma weer een ochtend met vele tinten rood in de lucht. Het gezegde van ‘Ochtendrood water in de sloot’ zit er bij ons nog steeds in. Maar ook vandaag ziet het er niet naar uit dat we regen zullen krijgen. Leuk is dat bananenbuur Francisco zegt dat ‘de mensen’ vertellen dat het gaat regenen. Bananenbuurman Alvaro vertelde echter zojuist dat ‘zijn buurman’ vertelde dat het tot december niet zou gaan regenen. Het is wel leuk hier op La Palma, iedereen heeft een mening over het weer. Maar er zijn er maar weinigen die openlijk zeggen wat zij zelf denken. Vrijwel iedereen dekt zich in, door (zogenaamd) de mening van anderen door te geven. Voor wat betreft het ochtendrood is dat maar goed ook. Dat heeft werkelijk geen enkele waarde bij het voorspellen van het weer. Onder morgenrood verstaat men de roodachtige kleuren die ongeveer vanaf een half uur voor zonsopgang aan de oostelijke hemel verschijnen. Deze kleuren bij zonsopgang en -ondergang hangen samen met de lange weg die het stralen van de lage zon door de atmosfeer aflegt. Het zonlicht wordt tijdens deze lange route verstrooid en gebroken door stofdeeltjes of waterdamp. Is de lucht dan rood dan wijst dat in de regel op waterdamp en een hoge luchtvochtigheid. Vandaar de oude weerspreuk “Morgenrood, water in de sloot”.

Maar is het ook waar dat de kans op regen dan groot is? Een experiment van E. van Everdingen, in de jaren dertig directeur van het KNMI, leert dat dit niet het geval is. Van de achttien dagen met morgenrood die hij bekeek, volgde er op tien dagen regen, ofwel vijenvijftig procent, en dit is precies de normale kans op neerslag. Van éénentwintig avonden met avondrood werden er dertien gevolgd door een dag met regen. Zijn conclusie destijds: “We kunnen morgen- en avondrood niet voor de weersverwachting gebruiken.” Maar mooi zijn ze wel die rode ochtend luchten hier op La Palma.

 

Cyperus papyrus, het echte papyrusriet op het Canarische eiland La Palma.

Toen wij hier het park op La Palma net gekocht hadden, was één van de eerste klussen het leeg maken van de grote vijver voor het voormalig restaurant, ons huidige huis. Die waterplanten waren wel drie tot vier meter hoog. Hun wortels hadden tot  een meter hoog vrijwel de hele vijver overwoekerd. Bij nader inzien bleek deze plant de originele papyrus plant te zijn. Wij hebben voorheen, net als waarschijnlijk veel andere mensen, de paraplu plant ten onrechte als papyrus beschouwd. De paraplu plant, is wel familie van het Papyrus riet, maar heet Cyperus alternifolius. Dit echte papyrus riet (Cyperus papyrus) komt oorspronkelijk uit de Nijldelta in Egypte bij Alexandrië. Maar daar is het door de overbevolking en vervuiling grotendeels verdwenen. In andere gebieden in (sub) tropisch Afrika, zoals bijvoorbeeld Soedaan en Oeganda doet het Papyrus riet het bijzonder goed. Daar zijn reusachtige moerassen die vrijwel alleen maar met deze planten zijn bedekt. Op sommige plaatsen is het een ware plaag, zoals toen in onze grote vijver voor het restaurant. In het oude Egypte werd het papyrus riet gebruikt voor vele doeleinden. De jonge scheuten werden gegeten en het werd o.a. gebruikt in de bouw als dakbedekking. Het bekendst is natuurlijk dat de uitgerolde driehoekige stengels als papier werden gebruikt. Een ander belangrijke toepassing was het bouwen van bootjes van papyrus. De Noorse avonturier en schrijver Thor Heierdahl is in 1970 de Midelandse zee en de Atlantische Oceaan overgestoken van Egypte naar Barbados in een replica van een papyrusboot. Tegenwoordig hebben wij dit papyrus riet alleen nog maar in de grote vijver voor ons huis staan. In de vijvers bij de vakantiehuizen in de tuin hebben we de kleinere en makkelijker controleerbare parapluplant groeien. Het papyrus riet doet het overigens zeer goed als kamerplant zoalng de pot maar groot genoeg is en deze moerasplant voortdurend natte voeten heeft. Diverse van onze gasten hebben zaad meegenomen en hebben nu als een soort aandenken aan La Palma Papyrusriet in huis staan.

Dreigende wolken op La Palma. Regen, maar helaas niet bij ons in het Aridane dal.

Als Nederlander kun je je het haast niet voorstellen. Maar er zijn plaatsen op deze aardbol waar je, als je er een tijdje woont, blij bent met regen. Als ze negen jaar geleden tegen ons gezegd zouden hebben dat wij elkaar ‘s nachts verheugd aan zouden tikken omdat we het horen regenen op het dak, hadden we ze voor gek verklaard. Maar het is waar. Tegenwoordig zijn we, zeker in het begin van de herfst, heel blij met regen. Je moet je wel realiseren dat we dan zo’n half jaar geen regen hebben gehad. La Palma noemen ze ook wel het mooie of het groene eiland. Maar dan hebben we af en toe wel wat regen nodig om het zo mooi en groen te houden.

Als gasten van ons horen dat we wel weer eens wat regen zouden kunnen gebruiken, antwoorden ze vrijwel allemaal hetzelfde: “Het is jullie gegund, maar niet deze week.” We hebben een aantal winters gehad dat het alleen ‘s nachts regende en het overdag prachtig weer was. Dat zijn de winters zoals je ze graag ieder jaar zou willen hebben. De toeristen hun zon en La Palma haar hemelwater. Maar er zijn ook jaren dat de regen maar niet wil komen. Zulke jaren heb je iedere keer weer hoop dat het gaat regenen als je ergens donkere wolken ziet. Zo ook gisterenavond 24 oktober.

Maar wij wonen in het Aridane dal. Hier regent het zowiezo minder dan op de rest van het eiland. Wij zijn meestal afhankelijk van zuidwesten wind, willen we hier serieuze neerslag krijgen. In Zeeland was dat de overheersende windrichting. Hier op La Palma is dat echter de minst voorkomende hoek waaruit de wind waait. Bij andere windrichtingen krijgen we de ‘left-overs’ van de rest van het eiland. Want dan hebben de wolken over bergruggen moeten klimmen en hebben daar al het meeste van hun kostbare lading laten vallen.

Gisterenavond was het al niet anders. Overal rond om ons heen dreigende wolken. Maar recht boven ons blauwe lucht. Op de oceaan zag je bij het laatste licht ook een verspreid buitje vallen. Maar helaas weer niet bij ons. Maar toen we net in bed lagen hoorden we het heel zachtjes regenen op de palmbladeren achter ons slaapkamerraam. Het was lang niet de hoeveelheid die we graag zouden willen. Maar alle beetjes helpen. We vallen dan als het regent in ieder geval met een glimlach in slaap. Dat is vroeger wel eens anders geweest.

La Palma is een geliefde halte voor zeilers op weg naar het Caribisch gebied.

In de voetsporen of beter gezegd in de hekgolf van Columbus maken vele zeezeilers de trans-Atlantische overtocht naar Amerika. De meest gevolgde route is die welke Columbus op zijn derde reis genomen heeft. Via de Canarische eilanden naar de Kaapverdische eilanden en vanaf daar de oversteek naar Trinidad enTabago. Dit is niet de kortste route, maar wel een gunstige vanwege de passaat winden en een grote waarschijnlijkheid om stormen mis te kunnen lopen. Meestal arriveren de boten in oktober bij de Canarische eilanden om dan half november begin december vanaf de Kaapverden de oversteek te wagen. Dan is het hevige orkaan seizoen voorbij. Columbus vertrok op de Canarische eilanden vanaf Gomera. Ook nu nog vertrekken de meeste zeilers, net als Columbus, vanaf La Gomera. Mede door de lagere havengelden die passanten daar betalen. Wel maken veel boten even een tussenstop op La Palma om hier voorraden in te slaan omdat Santa Cruz een stuk gezelliger en goedkoper is dan San Sebastiaan op La Gomera. Op de Kaap Verden vertrok Columbus vanaf Sao Nicalau. Vandaag de dag doen de boten die de oversteek maken dat vanaf Sao Vincente vanwege de betere voorzieningen aldaar. Ondank alle nieuwe uitvindingen hebben de huidige zeilers ook te maken met de grillen van het weer. Op dagen met windstilte hebben de huidige avonturiers echter de beschikking over een hulpmotor. Hierdoor kunnen ze op zoek naar een beetje wind dat soms maar op een paar uur verder varen gevonden kan worden. Op bovenstaande foto varen twee zeilboten op de motor van La Palma richting Gomera. Een gebied waar het gedurende vrijwel het gehele jaar hard waait. Maar in de maanden oktober en november is er meestal een periode van een week of zes waarin het regelmatig windstil is.

Aan de horizon rechts het eiland La Gomera en links het eiland Tenerife met de vulkaantop van de Teide van bijna vierduizend meter hoog. Op oude Nederlandse zeekaarten liep de nul meridiaan door de top van deze berg. Op andere kaarten van die tijd werd Santa Cruz de La Palma gebruikt als 0-meridiaan en nog later het eiland El Hiero. Tegenwoordig gaat deze belangrijke lijn door het plaatsje Greenwich in England. 

Vitale grijsaard met licht Vlaams accent beoefent ‘highland-games’ op La Palma.

Op La Palma kom je op de meest vreemde plaatsen éénzame rotsblokken of enorme lavabrokken tegen. Vaak zie je aan de ronde vormen dat ze van elders zijn gekomen. Vaak vraag je je dan af hoe deze ontstaan zijn en hoe het mogelijk is dat ze liggen op de plaats waar ze zich bevinden.Tot voor kort was dit een volkomen raadsel voor ons. Wat ons wel opvalt is dat deze tonnen wegende rots- en lavabrokken afgeronde vormen hebben. Het lijken haast wel ballen. Zo zeer zelfs dat je denkt dat het mensen werk is. Maar dat is natuurlijk onmogelijk.

Jaren geleden, tijdens een wandeling door de Barranco de Las Angustias, kwamen wij een rotsblok tegen dat er kort ervoor nog niet lag. Heel vreemd was dat. Er was geen recente steenlawine geweest. Het leek wel of de steen daar bewust was neergelegd. Bovendien wees alles erop dat de steen stroomopwaarts gerold was, bergopwaarts, omhoog dus. We hebben geprobeerd de steen opzij te rollen. Onbegonnen werk, ondanks de enorme krachten van vriend Aart en  zoontje Ramón was er geen beweging te krijgen in die enorme steenbal. Toch zijn we altijd blijven twijfelen. Iets zei ons dat het toch allemaal mensenwerk is die enorme steenballen op de meest vreemde plaatsen op La Palma. Maar dat kan natuurlijk niet.

Gisteren viel echter alles ineens op zijn plaats. Het raadsel van die enorme rotsballen op La Palma lijkt opgelost. Een paar dagen geleden staat René met Wim op het strand wat te keuvelen. Tijdens dat gesprek zegt René dat je toch wel merkt dat je met de jaren aan kracht gaat inboeten. Wim stelt met een geheimzinnig glimlachje dat hij daar de laatste 23 jaar geen last van heeft gehad, integendeel zelfs. Inderdaad is hij voor zijn leeftijd behoorlijk fief. Maar dat hij over zulke bovenmenselijke krachten beschikte hadden we toch werkelijk nooit achter hem gezocht. Gisteren zagen we op zijn blog (http://blog.seniorennet.be/wim_del_arte/ ) namelijk een foto waardoor het raadsel, van al die grote ronde stenen op onlogische plaatsen op La Palma, in één keer werd opgelost. Wim beoefent hier op La Palma de laatste 23 jaar kennelijk een soort ‘highland-games’ voor gevorderden om fit te blijven

 

Na een regenbui, spelen met de zonsondergang op het Canarische eiland La Palma.

 

Gisterenmiddag was het zover, eindelijk hadden we een, al zo lang gekoesterde, regenbui in het Aridane dal op La Palma. De regen kwam echter vrij onverwacht. Toen het gisterenmiddag toch wel heel donker werd boven de bergen, kregen we hoop. En ja hoor het ging regenen, niet hard maar wel een paar uur achter elkaar. Wij zeiden tegen elkaar dat er waarschijnlijk wel de nodige wandelaars overvallen zouden zijn door de regen. Wat inderdaad zo was. Want vanmorgen bleek dat ook gasten van ons doorweekt waren geraakt tijdens het wandelen in de bergen. Maar ze konden er wel om lachen en alles was al weer droog. Inderdaad scheen gisteren in de namiddag de zon al weer en zijn wij zelf naar het strand geweest, waar we wat met de zon gespeeld hebben. De sterrenhemel was gisterenavond zelfs voor La Palma begrippen onwaarschijnlijk helder. We weten niet of het Venus of Jupiter was. Maar deze planeet scheen gisterenavond zo helder als de maan.

Hoe komen de tropische kaurischelpen op de stranden van het eiland La Palma.

 

Huib, één van onze gasten, kwam op de laatste avond van zijn verblijf even langs voor een afscheidsborrel. Tijdens het gesprek steekt hij plotsklaps zijn hand in zijn broekzak en trekt twee van die porcelein achtige schelpjes tevoorschijn. “Kijk eens wat ik gevonden heb op Playa Nueva”, zegt hij met nauwelijks verholen trots. Na onze lauwe reactie vraagt hij verbaasd; ” Vinden jullie die ook wel eens”. Wij niet, maar de kinderen hebben toen ze klein waren bergen van die schelpjes gevonden bij El Remo. In plaats van dat hij teleurgesteld was, werd Huib nog enthousiaster. “Dat is fantastisch, want die Kaurischelpen komen hier helemaal niet voor. De zeeslakken waar die schelpjes toe behoren, leven bij de Malediven en Indonesië.” zegt Huib. ” Ja maar hoe komen die dan hier helemaal bij El Remo terecht”, vragen wij. Dat is het nu juist. De kaurischelpen werden vroeger vaak als internationaal betaalmiddel gebruikt. De Nederlandse Oost Indische Compagnie nam vroeger scheepsladingen van die schelpjes, als ballast, mee terug naar Nederland. De West Indische Compagnie kocht dan weer met die schelpjes vooral veel slaven in West Afrika. Op sommige plaatsen in west Afrika was een kaurischelp wel tot 350 maal zoveel waard als op de vindplaats, de Malediven. Dat was dus lukratieve business. La Palma was in die tijd één van de belangrijkste havens ter wereld. Er kwamen vermoedelijk ook Nederlandse en Portugese schepen vol slaven langs Santa Cruz de La Palma, op weg naar de plantages in de nieuwe wereld. Bovendien werden in die tijd ook vele andere goederen vaak met kauri’s betaald. Voor de kust bij El Remo moet hoogstwaarschijnlijk een galjoen met de nodige kaurischelpen in het ruim vergaan zijn. Al dan niet geholpen door piraten die het vaak op de kostbare ladingen voorzien hadden. Via onderstaande link kom je op een leuke en informatieve site over de verspreiding van deze kaurischelpen uit de tropen ; http://www.strandvondsten.nl/artikelen/kauri%27s/index.html

Zandsculpturen op het strand van Tazacorte op het Canarische eiland La Palma.

 

In diverse badplaatsjes op La Palma tref je ze soms aan. Hippies uit diverse landen die proberen te leven van de wind. Zolang het er niet teveel zijn is het best vermakelijk om te zien hoe ze met het opvoeren van hun vaak meelijwekkende kunstjes, wat geld van de toeristen en Palmeros proberen los te krijgen. Verbazingwekkend is het om te zien dat dat soms nog lukt ook. Het zal dan ook voornamelijk medelijden zijn wat meespeelt. Het merendeel van deze mislukte entertainers ontstijgt niet eens een middelmatig niveau bij de kunsten die ze vertonen. Een enkele keer echter, duikt er een echte acrobaat, zanger of kunstenaar op tussen deze gelukszoekers. Daar loopt dan direct een deel van de minder gezegende soortgenoten achteraan, in de hoop mee te delen in diens succes. Eén van die succesvollere langharige medemensen is bijvoorbeeld een kei in het maken van zandsculpturen. René probeert al jaren tevergeefs een bepaalde grote diepzeevis, een Escolar Chino, te vangen. Hij loopt met de gedachte rond om deze kunstenaar te vragen er eentje van zand voor hem te maken als het hem komende winter weer niet lukt om een echt exemplaar van vlees en bloed te verschalken. Want hij moet en zal zo’n Escolar Chino vangen. Kan hij er mee op de foto, die zielepiet.

Op het Canarische eiland La Palma delen wandelaars hun lunchpakket met de raven.

 

Conny en Lex, vrienden van ons, werden tijdens een meerdaagse wandeling over wandelroute GR131 over de kraterrand  op La Palma regelmatig bezocht door Raven. Het was overduidelijk wat deze gevederde vrienden van hen wilden: Iets lekkers! Op bovenstaande foto één van de twee raven op ‘El Roque de Los Muchachos’, bij het sterrenwachtcentrum op de hoogste bergtop van La Palma.

Feilloos weten de raven te bepalen welke wandelaar genegen is om het lunchpakket met hen te delen. Dit bedelen doen ze gelukkig zonder hun afschuwelijke gekras. Ze kijken de wandelaars alleen diep in de ogen. Dat is genoeg.

Op bovenstaande foto een raaf op lunchbezoek bij El Reventón. Dit was nieuw voor ons. We wisten dat er bedelende raven bij het Sterrenwachtcentrum en La Cumbrecita zijn. Dat ze de wandelaars hier nu ook al opwachten was onbekend voor ons. Maar ja, het zijn echte cultuurvolgers. In de middeleeuwen kon je raven vinden als lijkenpikkers op de slachtvelden. Tegenwoordig pikken ze een graantje mee op het slachtveld van de meerdaagse wandelingen op La Palma

Zonsondergang op La Palma boven en onder de wolken, twee zielen een gedachte.

 

Het noorden van La Palma is regelmatig bewolkt. Die wolken hangen meestal tussen een hoogte van vijftienhonderd en tweeduizend meter. Het sterrenwacht centrum op ‘El Roque de Los Muchachos’ bevindt zich echter op een hoogte van zo’n twee en halve kilometer. Dus vrijwel altijd ruim boven de wolken. Afgelopen oktober verbleef Huib, een regelmatige gast van ons, die al enige decennia jaarlijks een aantal weken op het sterrenwachtcentrum werkt, bij ons in de tuin. Hij mailde ons een foto die hij tijdens zonsondergang gemaakt had vanaf zijn werkplek boven de wolken. Het toeval wilde dat wij op hetzelfde tijdstip ook foto’s hadden genomen vanaf onze plaats onder de wolken. Dat wil zeggen, ietsje eerder. Want het is op twee en halve kilometer hoogte natuurlijk iets langer licht dan bij ons beneden in het Aridane dal. Een ander verschil is dat wij de zonsondergang fotografeerden vanwege de mooie kleuren en dat het Huib, als hoogleraar sterrenkunde, waarschijnlijk mede ging om de maan en venus die op zijn foto te zien zijn.

Roestvrijstalen hekken op La Palma beschermen petrogliefen tegen vandalisme. (kopie)

 

Vorige week waren René en Ramon weer eens aan het zwerven over de gedoofde vulkaan  Pico de Bejenado. Doel was om een snellere route te zoeken vanaf de Pista de Ferer naar de Picachos Andén. Hier duiken de arruïs (ook wel moeflons genoemd) bij onraad via de duizelingwekkend steile afgrond de beschutting van het nationale park in. Het plan van onze twee avonturiers is om daar een soort natuurlijke schuilplaats te maken om die Atlas-bergschapen  er tijdens hun ‘zelfmoord-afdaling’ te kunnen bespieden. Omdat ze weer eens vast liepen op een onneembare steile basaltwand, zijn de heren noodgedwongen uitgeweken naar de top. Met oog op de invallende duisternis hebben ze vanaf de top een langere maar snellere route terug naar de auto genomen via El Rodeo en de Lomo Gordo naar de Pista de Ferer. Daar hebben ze nog snel een paar foto’s genomen van het roestvrijstaal dat in het bos staat te glimmen.

                                                                                    

Echt betreurenswaardig dat het er staat en te meer omdat het waarschijnlijk nodig is. Het hekwerk moet een petroglief van oorspronkelijke bewoners uit de pre-Spaanse tijd beschermen tegen de nare gewoonten van de huidige mens. Wel opvallend eigenlijk als je er over nadenkt. We gaan er van uit dat de eerste bewoners van La Palma uit het huidige Marokko afkomstig zijn. Marrokaanse kunst moet dus beschermt worden tegen het vandalisme van westerse immigranten. Laten we dat woord kunst echter niet te hoog inschatten. Elders op aarde werden al vanaf 5000 voor Christus door de toenmalige mens petrogliefen gemaakt die toch redelijk kunstzinnig genoemd mogen worden. De eerste bewoners van La Palma kwamen tot 1400 na Christus echter niet verder dan een uitgebeitelde spiraalvorm in een rots.

Buiten het hek heeft overigens iemand van de huidige  generatie, tijdens het nuttigen van zijn of haar lunchpakket, op een rotsblok een schets van een moderne dubbelvoudige spiraal gemaakt. We zijn benieuwd of ze daar ook ooit een hek om heen zullen plaatsen. Qua kunstgehalte verdient het zeker om bewaard te blijven. Volg de lijnen maar eens ! Maar hopelijk kan dat ook zonder glimmend hekwerk.

Zonsondergang op La Palma. Veel Palmero’s beseffen niet hoe speciaal La Palma is.

 

Iedere morgen om acht uur, aan het begin van de werkdag, maken René en Tomás (de tuinman) een praatje. Regelmatig gaat het erover dat veel Palmero’s niet beseffen hoe speciaal La Palma is. Hierdoor waarderen ze dit speciale eilandje niet op haar juiste waarde volgens ons. Ook vanmorgen kwam Tomás weer met een prachtig voorbeeld hier van. Hij zat gisterenavond met zijn gezin bij het strand te genieten van een versnapering en de zonsondergang. Om hen heen zaten toeristen de ene na de andere foto te maken van de snel wisselende kleuren. Komt er op een gegeven moment een Palmero op leeftijd voor het terras langs lopen. Roept hij chagerijnig: ” Mañana hay autra !”. (Morgen is er weer één !) 

Speciaal voor deze  oude brombeer volgen hieronder nog een aantal foto’s van zonsondergangen op La Palma van de laatste tijd.

Het verlichte deel van de maan op het Canarische eiland La Palma loopt horizontaal.

 

Toen wij voor het eerst naar La Palma op vakantie kwamen viel ons op dat de halve maan sikkel hier niet rechtop staat, maar ligt. Heel vreemd vonden wij dat toen. Nu we hier al een tijd wonen, zijn we er aan gewend en weten we inmiddels waarom. De maan en de aarde hebben niet volledig de zelfde baan om de zon, maar ten opzichte van de zon bewegen ze zich wel in ongeveer het zelfde vlak. De omloopbaan van de maan volgt bovendien ongeveer de lijn van onze evenaar. Op het noordelijk halfrond kijk je altijd tegen de ‘linkerkant’ van de maan aan. Op het zuidelijk halfrond is dit de ‘rechter kant’ en is dus de andere kant van de maan verlicht. Dat houdt dus ook in dat volle maan op het Noordelijk halfrond, nieuwe maan is op het Zuidelijk halfrond. En dat het tijdens eerste kwartier in het Noorden, laatste kwartier in het Zuiden is.  Als je op de Noordpool staat kijk je door de kromming van de aarde onder een andere hoek tegen het, door de zon, verlichte deel van de maan aan, dan vanaf de evenaar. Vanaf de polen kijk je vanaf de zijkant tegen het verlichte deel van de maan aan, verticaal dus. Als je je op de evenaar bevindt zie je het verlichte deel van de maan van onderaf. Hier loopt het verlichte deel van de maan dus horizontaal. La Palma ligt op de kreeftkeerkring en op 21 juni loopt de baan van de maan loodrecht over La Palma heen. Als de maan in de zomer in eerste kwartier staat. (Dit is de bekende maansikkel tijdens de eerste week van wassende maan en neemt het door de zon verlichtte deel van de maan iedere dag in omvang toe.) Dan lijkt het net of de maan een schaaltje is. Vandaar misschien dat oudere inwoners van La Palma beweren dat als de maan de laatste week van oktober op een schaaltje lijkt, La Palma die winter veel regen zal krijgen. Staat de maan echter de laatste week van oktober in laatste kwartier.( Dus als de maan voor driekwart verlicht is) Dan krijgt La Palma die winter, volgens deze plaatselijke ‘Pelleboers’, weinig regen maar wel veel wind.  Zou makkelijk zijn als het weer zo inderdaad te voorspellen zou zijn. Dan zou je honderden jaren van te voren al weten of er veel of weinig regen gaat vallen in een bepaalde winter. Daar kun je wat mee.

Het weer op La Palma. Onweerswolken op zee bij het Canarische eiland La Palma.

 

Op La Palma hebben de inwoners het over torres (torens) als er boven zee van die verticale wolkenformaties hangen. De Palmero weet dan dat er een grote kans is op regen de komende dagen. Gisteren hingen er in de namiddag van die verticale dreigende wolken zuilen op zee. Die werden bij het laatste avondlicht prachtig beschenen door de ‘in zee’ zakkende zon.

Bij zonsondergang waren de ‘torres’ niet meer te zien. Maar ze hadden hun werk gedaan. Vannacht hebben we hier in het Aridane dal eindelijk ook ons portie regen gehad. Het heeft lekker doorgeregend, zonder echt te hozen. Want we hebben op La Palma wel noten op ons zang. We willen na de droge zomer graag de regen. Maar het moet niet te hard regenen, want dan stroomt het water naar zee en voert de vruchtbare aarde mee. Nee, we willen dat het matig regent zodat het water in de lava kan dringen. Dat is onze watervoorraad voor de komende zomer.

Bovendien zouden we het liefst zien dat het alleen ‘s nachts regent en overdag de zon schijnt. Maar zelfs op La Palma lukt dat niet altijd. De komende dagen zullen de touristen tussen de buien door hun activiteiten moeten plannen. Meestal is echter wel ergens de zon te vinden op La Palma. Maar gezien de omvang van het onweersgebied dat op het moment over een groot deel van de Atlantische oceaan hangt en de zuiden wind zal dit moeilijk worden. Daar La Palma de vorm van een wig heeft gaat het regengebied bij zuiden wind dan aan twee kanten van het eiland langs.

De prachtig gekleurde wolken aan de andere kant van La Palma bij het eerste licht.

 

De grote storing die op dit moment over een groot deel van de Atlantische oceaan rond La Palma hangt, zorgt voor prachtige ochtend luchten. Vanmorgen maakte de tuinman vanuit ons park een foto van de intens gekleurde wolken boven de bergen achter onze tuin. Op ongeveer het zelfde tijdstip maakten wij een foto vanuit de boot van de wolken die tegen de zuid-oost kant van het eiland bij Fuencaliente hingen. Het is een prachtig gezicht maar na al die jaren dat we hier wonen, kunnen we nog steeds niet geloven dat die wolken aan de andere kant blijven hangen. Ook de weermannen/vrouwen gaan nog regelmatig de mist in met dit fenomeen. Of misschien zijn het de weercomputers. Maar ja die worden weer geprogrammeerd door die zelfde weervrouwen en mannen. Vandaag zouden we hier aan de westkant van La Palma ook slecht weer krijgen. Maar gelukkig zaten ze er naast en bleef het hier gewoon mooi weer. Toch lekker die regenscheiding op La Palma. Tenminste, als je aan deze kant woont of logeert. Het is zeker wel te merken dat we in het Aridane dal eindelijk ook wat regen gehad hebben. Eerst zit je te smachten om regen. Maar als je dan een wat regen gehad hebt, dan heb je het voorlopig wel weer even gehad.

Jagen op La Palma. Verdwaalde spoorzoekers op het Canarische eiland La Palma.

 

Op diverse plaatsen in de bergen op La Palma kun je dergelijke bordjes tegenkomen. Toeristen vragen zich soms af wat deze bordjes te betekenen hebben. Deze bordjes houden in dat er jachthonden getrained mogen worden. Het is geinig om te zien dat de honden waar het om gaat er inderdaad precies zo uit zien als die op de bordjes staan afgebeeld. Het is een lokaal soort hond dat gebruikt wordt bij de jacht op klein wild zoals konijnen en patrijzen. Meer klein wild leeft er niet op La Palma en beide eerder genoemde soorten zijn exoten die ooit op La Palma zijn ingevoerd. Misschien is dit wel door de Romeinen gedaan, net als op het vasteland van Europa.

Vooral in de herfst kom je af en toe tijdens wandelingen in de bergen een verdwaalde viervoeter tegen. Tijdens een jachtpartij wordt meestal een meute van dergelijke honden ingezet. Zo’n enthousiaste spoorzoeker is dan zo ver van de rest van de groep afgedwaald dat hij het spoor van het gezelschap is kwijtgeraakt. Eenzaam doolt zo’n stakker dan door de bergen op zoek naar gezelschap. Mocht je zo’n hond tegenkomen dan blaft die niet. Hij of zij kijkt je alleen maar van een afstandje hoopvol aan. Het is moeilijk om zo’n beest dan geen aandacht te geven. Maar volgens buurman Jorge, een fervent jager, komt zo’n dwaalgast ooit in contact met een andere meute en wordt hij daar vaak in opgenomen. Wie kijkt er op een hond meer of minder in zo’n groep viervoeters.

Uitzichtpunten op La Palma. Uitzichtpunt Mirador El Time, La Palma bij dag en nacht.

 

Wanneer je op La Palma via de weg door de ‘Kloof der Angsten’ richting het Noorden rijdt, kom je automatisch in de grootste toeristenfuik van La Palma terecht; Het uitzichtpunt bij El Time. Er staat een uitspanning met terras op dit punt met de zelfde naam. Ook is er een souvenir-winkeltje. Maar de reden dat vrijwel alle toeristen hier stoppen is het uitzicht. Vanaf een hoogte van 600 meter heb je een prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan, via de kloof richting de centrale krater van La Palma en over het Aridane dal richting het zuiden van het eiland. Iedere keer dat we er langs rijden denken we hetzelfde: “Als hier toch eens een gezellig restaurant zou staan waar je ‘s avonds in het donker zou kunnen dineren met uitzicht over het Aridane dal met al zijn lichtjes.” Maar ‘s avonds staan er slechts enkele lokale inwoners te pool-biljarten in de bar. En die zijn waarschijnlijk aan dit uitzicht gewend.

roodgekleurde lavasprinkhaan of vuursprinkhaan op het Canarische eiland La Palma.

 

Tijdens onze zoektocht naar de ‘Fuente del Fuego’ (de waterbron van het vuur) in de krater van de rode vulkaan ‘de Martin’ in het zuiden van La Palma, zagen we een roodgekleurde sprinkhaan. Opvallend om te zien dat de kleur van zo’n beestje volledig is aangepast aan zijn omgeving. Op de terugweg tijdens de afdling van een gruishelling werd het nog gekker. Daar zagen we een felblauwe sprinkhaan, maar zijn er niet in geslaagd een foto van te maken. Thuis natuurlijk gaan ‘googelen’ wat voor sprinkhaansoorten dat waren. De blauwe was geen enkel probleem. Die soort hadden we al snel gevonden. Dat is de Blauw gevleugelde sprinkhaan. Deze komt af en toe in Nederlandse duingebieden voor. Maar de rode was een ander verhaal. Uren op het net gezocht naar info over deze soort. We hebben 1 foto gevonden van een zelfde exemplaar op de Canarische eilanden, maar volstrekt geen info er over. Wij zijn nu maar zo vrij om er zelf maar een naam aan te geven; Caelifera incendia Palmera, of in het Nederlands, De Vuursprinkhaan van La Palma. Een naam kiezen voor onze kinderen was een stuk lastiger.

Sterrenkijken op La Palma. Het internationale ruimtestation ISS boven La Palma.

 

Regelmatig zien wij hier op La Palma een zeer fel schijnende ‘ster’ van west naar oost over ons huis heen komen. Dus tegen de draairichting van de zon en de sterren in. Eerst dachten we dat het een sateliet was. Maar het bleek het Internationale ruimte station (ISS) te zijn dat ongeveer elke anderhalf uur zijn rondje om de aarde draait. Als ‘s avonds de zon net onder is of ‘s morgens nog net niet is opgekomen, is het op aarde nog redelijk donker. Maar af en toe beschijnen de zonnestralen dan wel de onderkant van het op ongeveer 400 km hoogte passerende ruimtestation. De baan van het ISS verandert voortdurend. Ook het tijdstip dat het ruimtestation met het blote oog zichtbaar is verschilt steeds weer. Maar het is in ieder geval net na zonsondergang of vlak voor zonsopkomst.

Bovenstaande foto en onderstaande bijbehorende sterrenkaart zijn begin oktober 2013 gemaakt bij het sterrenwachtcentrum op het hoogste punt van La Palma door Dr. Peter Papics uit Leuven. Door de lange sluitertijd van zijn camera en de hoge snelheid van het ruimtestation is het ISS als een langgerekte streep op de foto te zien.

Vogels op La Palma. Kleine zilverreiger in de tuin op het Canarische eiland La Palma.

 

Regelmatig hebben wij hier op La Palma kleine zilverreigers bij de diverse vijvers en watertank in de tuin. Foto’s te maken van deze vogels is echter een ander verhaal. Het lijkt wel of ze voortdurend de radar aan hebben. Want wat René ook probeert, de vogels zijn al gevlogen eer hij een foto heeft kunnen maken.

Gisteren landde er echter ineens een kleine zilverreiger bij de vijver voor ons huis, die helemaal niet schuw is. We kunnen gewoon ons gang gaan en hij doet dat dan ook. Hij struint langs de vijver op zoek naar een maaltje en lijkt zich helemaal niet te storen aan ons.  Eindelijk kunnen we dus die foto’s maken van een kleine zilverreiger in de tuin.

We kunnen ook aanschouwen hoe ongelofelijk trefzeker die vogels zijn met hun lange snavels. Zelfs de toch vrij kleine guppen in de vijver worden er moeiteloos uitgehengeld. Gelukkig laat onze nieuwe gast wel de waterschildpadden met rust. Die  schildpadden schijnen dit dan ook aan te voelen, want die liggen gewoon te zonnen op hun platform terwijl boven hen die rare vogel op jacht is.

Hilarisch was het dat Patricia gisteren op de brug nog even in het laatste avondzonnetje wilde gaan zitten. Dat vond onze gevederde vriend toch wel iets te intiem en vluchtte de grot in. Toen Patricia even later met de ligstoel in de meest luie stand en met haar ogen dicht van de laatste zonnestralen lag te genieten, leek de kust weer veilig voor de vogel. Zo veilig zelfs, dat hij besloot boven op het gezicht van de niets vermoedende Patricia te springen. Je had haar moeten horen gillen. Het leek wel een mager speenvarken, geweldig!

Op La Palma hebben we overdag niet echt een kerstgevoel, maar ‘s avonds wel.

 

Ook op het subtropische La Palma doen we aan kerst. En we moeten bekennen dat, als de zon onder is, het helemaal niet raar voelt. Op rotondes, in winkelstraten en op pleintjes van de verschillende dorpskernen brandt volop kerstverlichting en zijn palmbomen versierd met strengen kleurige lampjes. Bovendien is de temperatuur dusdanig prettig tijdens de avonduren dat je kunt stellen dat het kerstgevoel hier op dat tijdstip niet erg anders aandoet dan voorheen in Nederland. In tegendeel, prettiger zelfs. Overdag is het echter een ander verhaal. Bij heerlijk zonnig weer glijden je gedachten niet automatisch af naar die bebaarde man en zijn rendieren of een bevalling in een stal. Op La Palma vieren ze maar één dag kerst. Kerstavond op vierentwintig december is het belangrijkste onderdeel van de kerst hier. Afgezien van het religieuze deel, is het een echte familie aangelegenheid. Op kerstavond staat alles in het teken van, heel uitgebreid, thuis lekker eten. De dag er na wordt vaak ook binnenshuis met de familie doorgebracht. Afgelopen woensdag de vijfentwintigste was het hier heerlijk weer en zijn wij zelf met kennissen in de bergen gaan wandelen en barbecuen. Om toch nog een beetje een kerstgevoel te krijgen hebben de kinderen een brezalboompje met ballen versierd. Want de Canarische dennenbomen vonden we wat aan de hoge kant. Hoe zet je in hemelsnaam een piek op zo´n woudreus. Met de besneeuwde top van Pico del Teide op zuster eiland op de achtergrond, hadden we toch een heel klein beetje een kerstgevoel.

La Palma vissen. Ja zo kan ik het ook . Vissen in zeeaquaria op het eiland La Palma.

 

Gisterenochtend gaat de deur zachtjes open en stapt Basje Verheij binnen. ” Is Ramon al wakker”, vraagt hij. Zijn vader en hij gaan namelijk vissen in de buurt van het vliegveld en of wij zin hebben om mee te gaan. Na aanvankelijk wat startproblemen, slagen we er in om Ramon enthousiast en uit bed te krijgen. De diverse weersites kondigden aan dat we ‘s middags wind en zelfs wat regen zouden krijgen aan de andere (oost) kant van La Palma. Het slechte weer arriveerde echter iets eerder aan de oostkant van La Palma dan voorspeld. En wel precies op het moment dat wij daar begonnen te vissen. Onmogelijk om daar nog fatsoenlijk te kunnen vissen, zeker voor de kleine mannen. We hebben toen maar besloten om naar het zuiden te rijden en daar net om de hoek aan de westkant ons geluk te beproeven.

Bij Punta Larga werd het droog en zijn de papa’s gaan vissen terwijl het grut de vele poeltjes afzocht naar visjes. Met de hoge deining van afgelopen week waren de golven over het rotsplateau heengerold en hadden alle gaten gevuld met vers zeewater en vis. In die poeltjes zijn dan allerlei soorten vis en ander zeeleven te vinden. Vooral de poeltjes die regelmatig door de vloedgolven voorzien worden door vers zuurstofrijk water, zijn net zeeaquaria. De mannekes hadden vrijwel al hun interesse verloren in het vissen. Ze hadden het veel te druk met spelen in de branding en de poeltjes. Alleen als ze toevallig op het juiste moment net in de buurt waren van de oude garde, werd er gevraagd of ze een vis binnen mochten draaien. Ja, zo kan ik het ook !

La Palma parapente. Duosprong bij het parapente op het Canarische eiland La Palma.

 

Tijdens ons eerste gesprek met Froukelien en Jos liet Froukelien doorschemeren dat ze eigenlijk wel een duosprong hier op La Palma zou willen maken. Probleem was echter dat ze een beetje gevoelig was voor een apart soort hoogtevrees. Tijdens het wandelen op La Palma had ze op paden met wat steilere afgronden en gebrek aan houvast daar wel last van. Het leek ons niet echt de ideale eigenschap om dan onder een stuk “tentdoek” van een bergwand af te stappen, het ongewisse tegemoet. We hadden nog gekscherend gezegd dat ze dan maar niet naar beneden moest kijken. Onzin natuurlijk, je doet het juist voor dit uitzicht.

Bij het gedag zeggen bleek dat Froukelien en Jos daadwerkelijk een parapente duosprong hadden gemaakt. Ook Jos, een grote vent, was zonder moeite samen met de instructeur aan de parapente door de thermiek hoog boven La Palma getild. Ze hadden geen enkel gevoel van hoogtevrees ondervonden. Waar ze wel last van kregen, en niet hadden verwacht, was een beetje luchtziekte. De piloten zoeken een thermiekbel om daarin op te steigen, en draaien in deze opwaartse luchtstroom hun rondjes. Dat draaien gaat gepaard met flink wat gehobbel. Ondanks het wat ‘pipse’ gevoel, is het een gigantisch mooie belevenis geweest. Ze stonden beiden te stralen toen ze er over vertelden. Zelfs René denkt er nu over om toch maar eens zo’n duosprong te ervaren.

Je kunt ook tegen een meerprijs foto en/of videoopnamen van je sprong laten maken. Zelf een fototoestel meenemen, daar zitten wat haken en ogen aan. Froukelien en Jos waren zeer te spreken over instructeur Jeronimo. Voor meer info over een parapente duosprong kun je in het Spaans, Engels en Duits terecht bij Het bedrijf: Palmaclub, http://www.palmaclub.com De piloot: Jeronimo Piquero Saiz (Jero PS), jerops@gmail.com.

Neem voor de zekerheid wel een zeeziekte tabletje!

Watersport op La Palma. Met boogy-boards achter boot over de oceaan bij La Palma.

 

Als we hier op La Palma met de boot walvissen of dolfijnen gaan zoeken, willen de kids meestal op hun plankjes achter de boot. Afgelopen zomer waren er veel minder walvissen als het jaar ervoor. Het planken was hierdoor een beetje in de vergetelheid geraakt. Afgelopen week wilden Bas Verheij en Ramon nog wel een keer met de vaders mee vissen, maar dan zouden ook de plankjes mee moeten. Mayra en Ramon hebben het direct weer te pakken gekregen. Als het even kan hangen ze weer iedere dag een tijdje achter de boot. Aan de watertemperatuur ligt het niet. Die zakt bij La Palma ook in de winter nauwelijks onder de twintig graden celcius.

Wifi op La Palma. Onweer en electronica voor wifi gaan niet goed samen op La Palma.

Op La Palma hebben we gelukkig maar weinig onweer. Meestal speelt de ellende zich af ergens boven de oceaan. Maar als het onweert op La Palma dan gaat het ook wel echt te keer. Een aantal jaren geleden hadden we bijvoorbeeld slechts drie donderklappen zonder regen, maar wel direct bosbrand in het gebied bij La Cumbrecita. Afgelopen elf december waren er op de Canarische eilanden tijdens een heftig onweer echter heel wat meer ontladingen, bijna 4000 bliksemflitsen. Om precies te zijn 3922 ontladingen in zes uur tijd. Nu, vier weken later kampen we nog steeds met de naweeën er van. Het eiland zat een tijdlang zonder stroom. Op het moment dat René ‘s nachts om twee uur de stekker van de vaatwasser er uit trok, ging (toevallig ?) het hele eiland plat. Wekenlang deden stoplichten het niet meer, en er waren meer dan duizend storingen op het telefoonnet. Dat kan dus nog wel even duren voordat alles opgelost is met slechts 5 telefonica-monteurs op het eiland.

Als je dan op het kaartje ziet dat La Palma maar een staartje van het onweersgebied heeft meegekregen, wil je eigenlijk niet weten wat het noodweer op Tenerife heeft aangericht. Want die hebben de volle laag gekregen. Gelukkig deden bij ons op het park de ADSL lijnen voor de wifi het nog wel. Al hebben we wel wat apparatuur moeten vervangen. Alleen de stekkers er uit trekken bleek niet voldoende te zijn. De electrische overbelasting komt ook over de telefoonlijnen en utp-kabels de routers en accespoints binnen. Met als resultaat………

De electronica winkels hebben in ieder geval hele goede zaken gedaan. We vermoeden dat er vandaag, 6 januari (drie koningen) veel wifi apparatuur kado gegeven wordt aan elkaar. Goed voor de lokale economie zullen we dan maar denken.

Grote golven bij Tazacorte aan de westkant van het Canarische eiland La Palma.

Aan de andere kant van de oceaan is vorige week ergens een storm geweest. Bij het mooiste weer van de wereld rollen nu dagen later de overblijfselen van wat monsterlijk hoge golven moeten zijn geweest, op de kust van La Palma.

Op La Palma waren afgelopen nacht bij hoog water de golven het grootst. Wij zijn vanmiddag bij laag water en minder hoge golven toch nog even gaan kijken. Indrukwekkend !!!

De meeste golven waren al beduidend lager dan de bijna vier meter die ze geweest waren. Maar af en toe zat er nog een reusachtige roller tussen.

Het strand was afgezet, er hing vanzelfsprekend een rode vlag. En voor alle veiligheid liep er Guardia Civil, Policia Local en Protection Civil om één en ander te begeleiden. Je weet tenslotte nooit wat een overmoedige en onwetende toerist in zijn hoofd zou kunnen halen. Er was zelfs een lokale televisie ploeg op het natuurgeweld afgekomen.

Bij opkomend tij begonnen de golven toch weer wat in hoogte toe te nemen. De stuwing veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de zon en de maan zorgden toch weer voor een aantal indrukwekkende rollers.

De golven die vannacht over de boulevardmuur waren heengeslagen hadden een deel van het strand daar achtergelaten. Een deel van de boulevard was zelfs voor het publiek afgezet.

Palmbomen en sneeuw op het subtropische Canarische eiland La Palma.

Gisteren zaten we op zee en was er aanvankelijk nog geen spoor te bekennen van het koude front dat was opgegeven voor vandaag. Het was dik boven de twintig graden en geen vuiltje aan de lucht. Maar gaandeweg de dag konden we het onweersgebied boven de oceaan aan de horizon zien verschijnen. Laat in de middag bereikte dit koudefront La Palma en voelde je de temperatuur zakken.

In de late avond begon het te regenen en vanaf een hoogte van 1800 meter te sneeuwen. Vanmorgen konden we de sneeuw in de bergen zien liggen. Vanmiddag was de sneeuw echter al weer verdwenen op de bergen waar wij zicht op hebben. Op El Roques de los Muchachos op bijna twee en halve kilometer hoogte ligt nog wel een lekker pak sneeuw. Met een beetje geluk ligt dit er van het weekeinde nog.

Waarschijnlijk niet want morgen gaat de temperatuur weer naar de twintig graden en zit de wintersport op La Palma er waarschijnlijk weer op. Op de oceaan wordt de lucht op dit moment al weer in sneltrein vaart weer licht blauw. Zoals het hoort op La Palma !

Autorijden op het Canarische eiland La Palma is door de lage kosten nog steeds leuk.

                                  

Vlak voor dat wij naar La Palma emigreerden hebben wij onze auto’s in Nederland voor een habbekrats verkocht. Toen wij op La Palma een veertien jaar oud bestelwagentje kochten, moesten we daar nog knap geld voor neertellen. Achteraf bleek ook dit zelfs een goede zaak. Op la Palma zakken auto’s slechts heel langzaam in waarde. Dus mocht je nieuwe auto kopen is die niet gelijk vijfduizend euro minder waard op het moment dat je de showroom uit rijdt.

We waren zo tevreden over ons ‘alleskunnertje’ dat we een zelfde bestelauto als auto voor de weekeinden hebben gekocht. De witte is inmiddels een jaar met pensoen op 24 jarige leeftijd en na de 8 jaar slavenarbeid. De rode auto is bevorderd tot werkauto en is nog heel fit voor zijn 26 jaar. Dat heb je als er geen grote temperatuur verschillen zijn en de auto niet wordt opgevreten door pekel.  

Als wij in Nederland de auto bij de garage gingen ophalen kon je haast wel janken vanwege de reparatie kosten. Op La Palma komen we met die herinneringen in ons hoofd, lachend naar buiten. Gisteren nog. Reparatiekosten € 18,21 ! En René zijn ‘Tuut’ is weer klaar voor de keuring. Verleden jaar was het € 19,-  Toen dachten we aanvankelijk dat we het verkeerd verstaan hadden.

Die keuring wordt gedaan door een staatsbedrijf en is voor bestelauto’s van ouder dan 10 jaar iedere zes maanden. Een auto wordt echt op de pijnbank gelegd. Maar er zijn verder geen commerciele belangen. De auto moet veilig zijn en aan de roetmeting voldoen. Klaar! Een keuring kost € 36,- en wordt de auto afgekeurd is, na de reparatie, de herkeuring gratis.

Wegenbelasting moet je aan de gemeente voldoen en bedraagt € 38,41 per jaar.

Benzine is in de negen jaar dat wij hier wonen in prijs verdubbeld en een liter euro loodvrij kost nu  € 1,09. Wij vinden dat duur. De toeristen lachen zich krom.

Ja, op La Palma is autorijden nog leuk. Ook al omdat er geen files zijn.

                       

De voortdurend wisselende vergezichten op het groene Canarische eiland La Palma.

Op La Palma heb je soms Calima. Dat is een warme wind uit de sahara met een hele lage luchtvochtigheid en vaak veel stof in de lucht. Je hebt calima in allerlei gradaties. Heb je een heftige calima in augustus, dan is het een paar dagen afzien. Heb je een calima in de winter is dat vaak helemaal niet onplezierig. Zo’n calima duurt meestal maar drie dagen en dan is het op La Palma, net of er een knop wordt omgedraaid, weer als vanouds.

Afgelopen vrijdag was er aan het oostkant van het eiland nog steeds wat Calima met het nodige stof in de lucht. Wij keerden terug van het vliegveld naar onze (west) kant van het eiland. Toen we net boven San Pedro reden waren we het er allemaal over eens dat het uitzicht boven Mazo richting het zuiden van La Palma, anders was dan normaal. Je zou verwachten dat de vulkaantoppen in het zuiden , door het stof in de lucht, minder zichtbaar zouden zijn dan anders. Vreemd genoeg tekenden de contouren van de diverse vulkaankegels en bergruggen zich juist veel duidelijker af tegen de horizon dan met heldere lucht. Verbazingwekkend ! Maar dat nu typisch La Palma die voortdurend wisselende vergezichten.

La Palma solidariteits prestatieloop van 150 km over wandelroute GR130 op La Palma.

Op La Palma is, net als in de rest van Spanje, de crisis goed te merken. En net als in bijvoorbeeld Nederland voelen de families met gehandicapte kinderen de bezuinigingen het meest. Dit is waarschijnlijk de reden geweest dat een groepje atleten van de Berg-triathlon club Bayana, vorig jaar het initiatief genomen hebben tot de Desafio GR130. Dit is het rondrennen van het eiland La Palma via het wandelpad GR130. Overigens worden de gehandicapte kinderen hier ‘Los Niños Especiales de La Palma’ genoemd. (De speciale kinderen van La Palma.)

Deze Desafio GR130 is geen wedstrijd maar een solidariteitsloop vergelijkbaar met ‘Alpe d’Huez’ of de ‘Ropa Run’. De gehele organisatie is op vrijwillige basis en er kan gesponsord worden. Deze tweede Desafio GR 130 begon zaterdagmorgen om zes uur en de finisch was zondagochtend om twaalf uur. In 30 uur heeft de groep dus de 150 kilometer, met een positief hoogteverschil van 7000 meter, afgelegd. Op het gemakje, zeggen ze dan. Om je een idee te geven. Wij hebben deze rondwandeling van La Palma zelf ook gedaan en hadden daar zeven dagen voor nodig !

Grote groepen mensen die sponsorden, hielpen de groep atleten ook door een traject of een deel daar van mee te rennen. Het laatste deel van het laatste traject van Las Manchas naar Los Llanos was het vanzelfsprekend een topdrukte. Ook in het centrum van de stad kon je over de hoofden lopen. De helden werden ook als dusdanig ontvangen.

Aangezien het geen wedstrijd was, waren het allemaal winnaars. En omdat de gehele opbrengst naar de ‘Speciale kinderen’ gaat, werd er geen geld uitgegeven aan medailles. Die waren door de kinderen gemaakt van karton. Maar voor deze kampioenen van de solidariteit zijn dit misschien wel de mooiste medailles in hun prijzenkast.

Valwinden in het Aridane dal op La Palma. Dat is pech, de nieuwe schaduw weg.

Op La Palma hebben we in het dal waar wij wonen zelden harde wind. Zeker als je het vergelijkt met zeeland, waar wij vandaan komen. Na negen jaar La Palma zijn wij dan ook helemaal niet meer gewend aan wind. We worden er erg onrustig van. Deze winter hebben we meer wind dan voorgaande jaren. Door de enorme hoeveelheid klapperende bladeren in de tuin, lijkt de wind nog sterker dan hij is. De afgelopen dagen hebben we hier valwinden vanuit de bergen. Je kan de windstoten ruim van te voren horen aankomen. En als die dan de tuin raken hoop je maar dat alles heel blijft. Door het gebrek aan wind zijn de dertig jaar oude bomen en palmen in de tuin, waar er een aantal tussen de tien en twintig meter hoog zijn, nog niet vaak getest.

Gelukkig zijn er tot nu toe geen ernstige dingen gebeurd hier in de tuin. Al is de nieuwe schaduw plek die we net afgelopen week bij vakantiehuis Raya hadden neergezet verdwenen. Hebben we precies een week mee gedaan. Hebben we weer wat te doen. Er zijn een aantal schermen omgewaaid en een stuk muur waar een grote bouganville door heen zat gegroeid is ingestort onder het geweld. Er liggen niet alleen overal takken en bladeren maar vooral ook veel sinaasappels, bananen, avocado’s, mango’s guayabes etc.  We kunnen wel blijven rapen. Het is op het moment net alsof je door een grote fruitsalade loopt.

Komen net de nieuwe gasten aan voor de vakantiehuizen. Wat denk je dat die zeggen ? De zon schijnt toch en de temperatuur is toch goed ? Lekker zo’n windje ! Zo zie je maar alles is relatief.

 

meer foto’s             home             fotoblog            vakantiehuizen

 

Beleef La Palma !