Hoezo lomp ?

René heeft een naam in ere te houden als vreetzak. Voor zijn diensttijd werkte hij iedere 3 maanden via een uitzendburo verplicht steeds weer ergens anders. Als ze dan zijn naam niet wisten hadden collega’s het over ‘die nieuwe die zo veel eet’. Zolang hij veel sportte en hard werkte kon dat ongestraft. Tegenwoordig verbrandt hij minder en moet hij een beetje oppassen. Een beetje. Nu de kids weer ver weg in de sneeuw aan het gidsen zijn, kookt de smurf minder en pakken we vaker een terrasje of restaurantje. Is hier nog lekker betaalbaar.

Zitten we pas met mensen ergens te eten zegt de man dat ze eigenlijk geen vlees meer eten ivm het millieu, maar dat ze nu toch hun zinnen hadden gezet op een sappige biefstuk. Sterker nog, ook vooraf werd er vlees besteld. Schatten van mensen, echt. Maar in onze ogen toch wel een beetje deugkneuzen. Wie probeer je voor de gek te houden. Voor ons hoef je dat niet te doen. Wij zijn net kanibalen en zijn niet van plan te veranderen omdat een paar veel te rijke en machtsgeile mensen dat voor ons bedacht hebben.

Even daarvoor hadden we een nieuwsbrief de deur uitgedaan naar ons klantenbestand. Krijgen we een reactie van een stel, de goedheid zelve, dat ze graag nog een keer naar La Palma hadden willen komen maar dat ze niet meer vliegen ivm het millieu. Ook voor ons gepeupel verzonnen door die lui die zelf met hun privé vliegtuigen naar Davos vliegen en daar van hertenbiefstuk en wagyu rundvlees genieten.

Het is haast niet te geloven maar Flo heeft zich ingehouden en er geen opmerkingen over gemaakt. Daar zijn het veel te lieve mensen voor. Daar heeft hij wel voor moeten oefenen. Patricia is daar beter in. Die adviseerde hem om niet te reageren. Heeft toch geen zin. De mensen krijgen dat de hele dag te horen dus doen ze dat braaf of zeggen in ieder geval dat ze dat doen. 

René en niet reageren. Hoe doe je dat dan ? Gewoon proberen te zwijgen of anders je tong afbijten, volgens Tries. Als dat van nature niet in je zit dan moet je dat wel oefenen natuurlijk, dat afbijten van die tong. Dat heeft hij gedaan. Zitten we gewoon thuis wat te eten, maakt hij een geintje over zijn lief die met wat spierpijn rond schuifelt na de vulkaanroute. Hoort Patricia ineens ‘KLANG’.

Wat was dat dan ? “Mijn tong antwoordt Flo. ” Zo hard?”, vraagt de Smurf verbaasd. Ze zou eigenlijk niet verbaasd moeten zijn. René heeft bijvoorbeeld ook nooit zeentjes op zijn bord liggen. “Gewoon wat harder kauwen.”

Zo heeft hij het ook wel eens gepresteerd om de prikkertjes waar de gevulde varkenshaas mee dichtzat, op te eten.

Zij ; “Waar zijn jouw stokjes?”

Hij; ” Welke stokjes?”

Maar door dat oefenen in zijn tong afbijten zat er nu wel een winkelhaak in. Of hij er mee achter prikkeldraad was blijven hangen. Bloeden als een rund. Volgens Patricia zou dat gehecht moeten worden. Niet dus. Gewoon door eten. Er zat de dagen daarna wel overal een bloedsmaak aan. Maar je bent kanibaal of niet. Waarschijnlijk trekt hij in het vervolg wel zijn mond weer open. Dat van ‘je tong afbijten’ was niet echt een succes.