Afdalen naar het strand Playa del Azufre onder Villa de Mazo
beginpunt : Karrenspoor ten westen van Montaña del Azufre
eindpunt : Karrenspoor ten westen van Montaña del Azufre
afstand : Heen en terug samen 3 km
tijdsduur : 1,5 uur
signalering : Rode stippellijn op kaart, steenmannetjes
hoogteverschillen : Totaal dalen 200 meter, totaal stijgen 200 meter
zwaarte : Gemiddeld, niet geschikt voor mensen met hoogtevrees
bar restaurant : Kiosco Salemer
watertappunt : Nee
bushalte : Nee
Ten westen van Montaña del Azufre loopt een karrenspoor, zo’n 200 meter voor het hek over de betonweg, richting de berg. De auto kun je op één van de onverharde parkeerhaventjes naast de betonweg kwijt. Er rijden hier af en toe grote vrachtauto’s dus zet de auto goed aan de kant. Volg het karrenspoor en net na het passeren van de dunne gegalvaniseerde waterleiding neem je de afslag naar rechts. Dit karrenspoor daalt langs de zuidzijde van de berg af richting oceaan. Aan het einde van het karrenspoor volg je het smalle paadje over de gruishelling naar beneden. Het paadje duikt een ondiepe barranco in en klimt daar een klein stukje verder weer uit aan de rechterkant.
Vanaf hier volg je het geitenpaadje, dat sporadisch wordt aangegeven met steenmannetjes, steeds aan de rechterkant van de barranco. Na het bereiken van een grijze basaltplaat duikt de barranco steiler naar beneden. Net voor dat punt gaat het paadje heel even links de barranco in om direct daarna weer naar rechts de gruishelling op te gaan. Let hier goed op de steenmannetjes.
Ten noorden (links) van je torent de rode helling van Montaña del Azufre nu boven je uit en aan de zuidzijde (rechts) bevindt zich een grijs basalt massief met kantelen als van een kasteel. Je blijft het paadje over de gruishelling via de steenmannetjes volgen tot aan de rand. Hier heb je fraai uitzicht over de Atlantische oceaan.
Net over de rand ontdek je opeens een soort zwemtrap. De trap is in goede staat en stevig verankerd in de rotswand. Deze trap helpt je het lastige stukje verticale rotswand te passeren. Na de trap gaat het pad naar het zuiden (rechts) onder de steeds hoger wordende rotswand verder. Het geitenpaadje volgt de bovenkant van de gruis/schilfer helling die onder de rotswand loopt. Voorzichtig op dit gedeelte van het pad dat uit los materiaal op een schuine helling bestaat.
Tijdens dit deel van de wandeling heb je voortdurend uitzicht op de laagvlakte onder je waar ook het strand Playa del Azufre te zien is. Opvallend zijn de duidelijke, door de golven veroorzaakte, lijnen op het strand. Wanneer je echter op het strand loopt heb je aanvankelijk moeite deze lijnen terug te vinden. Je moet op een hele andere schaal zoeken. De lijnen zijn in het echt hele brede richels.
Bij het bereiken van de steil aflopende bergrug richting strand, gaat het pad haaks naar beneden en steeds meer over in een steil zandpad. De wind heeft het zand hoog tegen de gruishelling op geblazen. Het onderste deel van de helling gaat steeds meer op een duin lijken. De meestal aanwezige wind en de steilte van de helling zorgen ervoor dat je sporen in het zand vrijwel direct weer worden uitgewist. Hierdoor lijkt Playa del Azufre nog meer op een heerlijk prive strand voor jou alleen. De kans dat je hier andere badgasten tegen zult komen is namelijk wel heel erg klein.